Σκόρδο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
τα λαφ\ξα ολα |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 14:
| binomial_authority = [[Κάρολος Λινναίος|L.]]
}}
Το '''Σκόρδο''' (επιστημονική ονομασία: ''Allium sativum'', ''Άλλιον το ήμερον'') είναι μονοετές ή και πολυετές, ποώδες [[φυτό]] το οποίο ανήκει στο γένος [[Άλλιο]] και στην οικογένεια των Λειριοειδών ή Υακινθοειδών. Η καταγωγή του είναι από τις περιοχές της κεντρικής και ανατολικής [[Ασία|Ασίας]]. Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως άρτυμα στην παρασκευή φαγητών, και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
==Περιγραφή==
[[Αρχείο:Garlic.jpg|μικρογραφία|left|250px|Ξερά σκόρδα]]
[[Αρχείο:Garlic flower head.jpg|500px|μικρογραφία|δεξιά|Λουλούδι του σκόρδου]]
[[Αρχείο:Allium sativum 003.JPG|250px|μικρογραφία|δεξιά|Βολβίδια]]
Έχει βολβώδες στέλεχος και τα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] του μέχρι τη μέση περίπου είναι επίπεδα και λεία.
Τα φύλλα του είναι στενά, μακριά και κοφτερά. Στην κορυφή του στελέχους είναι το άνθος που έχει λευκό χρώμα.
Ο [[βολβός]] του σκόρδου ή κεφάλι αποτελείται από πολλά μικρά βολβοειδή μέρη που λέγονται σκελίδες ή ξεκλίδια και έχουν κοινή βάση καλύπτονται δε όλα μαζί από 3-5 ή 3-4 μεμβράνες που έχουν μορφή κολεού(σωληνοειδούς θήκης).
Κάθε κολεός σχίζεται σε μία μορφή σχήματος λογχοειδούς φύλλου που είναι λίγο μικρότερο από αυτό του [[κρεμμύδι|κρεμμυδιού]] και λίγο στενότερο και μικρότερου από το φύλλο του [[Πράσο|πράσου]].
Το σκόρδο πολλαπλασιάζεται με τους βολβούς του. Οι ανθοφόροι άξονες δεν έχουν σπόρια αλλά μερικές φορές φέρουν μικρούς βολβούς που επίσης χρησιμοποιούνται στον πολλαπλασιασμό του. Τα άνθη είναι στείρα και το σκόρδο πολλαπλασιάζετε με τα βολβομερή του. Οι ανθοφόροι άξονες αναπτύσσονται φέροντας μερικές φορές μικρά βολβίδια, τα οποία χρησιμοποιούνται ως ετήσιο φυτό.
== Καλλιέργεια ==
[[Αρχείο:Tacuinum sanitatis-garlic.jpg|250px|μικρογραφία|αριστερά|Η Συγκομιδή από το βιβλίο [[Tacuinum sanitatis]]]]
Στην [[Ελλάδα]] καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια και το περιγράφουν ο Ηρόδοτος και ο Αριστοφάνης. Ο Θεόφραστος το αναφέρει ως σκόρδον ή σκόροδον και ο Διοσκουρίδης ως σκόρδον το ήμερον.Η φύτευση του σκόρδου για το ελληνικό κλίμα γίνεται από το φθινόπωρο τον Οκτώβριο ή την άνοιξη για τα νωπά σκόρδα μέχρι το Φεβρουάριο για τα ξερά.
Αυτά φυτεύονται το σε βάθος ως 5 εκ. και σε απόσταση 5-10 εκ. μεταξύ τους. Πρέπει να σκαλίζονται επιπόλαια, να βοτανίζονται και να ποτίζονται τακτικά.
Ο βολβός δημιουργείται κατά την Άνοιξη όταν και οι μέρες είναι μεγαλύτερες.
Το σκόρδο ανθίζει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και το ύψος του κυμαίνεται από 30-50 πλέον πόντους.
Η συγκομιδή γίνεται κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Τα σκόρδα ξεριζώνονται, αφήνονται να μαραθούν και στη συνέχεια γίνονται αρμαθιές για να διατηρηθούν για μακρό χρονικά διάστημα και στέλνονται στην αγορά.
Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 30.000 [[στρέμμα|στρέμματα]] και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 18,000 τόνους με κυριότερες περιοχές παραγωγής τη [[Μακεδονία]], τη [[Θράκη]], και τον Πλατύκαμπο Λάρισας. Οι σπουδαιότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι τα άσπρα, οι γίγαντες και τα κοινά.
== Παραδόσεις ==
[[Αρχείο:Allium sativum. Restra de allos de Oroso- Galiza.jpg|250px|μικρογραφία|αριστερά|Μία πλεξούδα σκόρδου]]
Σύμφωνα με τις αρχαϊκές δοξασίες, ορισμένα δέντρα,φυτά, βολβοί ή καρποί με έντονη οσμή διαθέτουν μαγική δύναμη, η οποία λειτουργεί σαν φυλακτήριο.Στα αρχαία χρόνια το είχαν ως φυλακτό ενάντια στα κακά δαιμόνια και τους βρικόλακες καθώς και κατά του [[βασκανία|ματιάσματος]]. Υπάρχουν πολλές λαϊκές παραδόσεις σχετικά με το σκόρδο. Έτσι μία πλεξούδα από σκόρδα σε ένα σπίτι ή χωράφι διώχνει το μάτιασμα.Στα χωράφια κρεμούσαν σκορδοπλεξάνα για να μη βασκαθεί. Άμα κάποιος θαυμάζει κάτι για να μη το ματιάζει συνηθίζεται η έκφραση «σκόρδα στα μάτια σου» <ref>Λαογραφία 12, 1938/48.σ.60</ref> έτσι αποτρέπεται το μάτιασμα. Στην έγκυο γυναίκα και στο νεογέννητο βρέφος τοποθετείται ένα σκόρδο για να φύγει το κακό μάτι.
Την ημέρα της πρωτομαγιάς τρώνε σκόρδο για προληπτική εξουδετέρωση του κακού.
Ακόμα και πλαστικά σκόρδα τοποθετούνται σε αυτοκίνητα για γούρι.
==Ιστορικά==
Η πρώτη απεργία που έγινε στην Αίγυπτο στο τέλος της 20ης δυναστείας, δηλαδή περίπου 3500 χρόνια πριν, ήταν όταν ο Φαραώ Ραμσής Γ’ διέκοψε την παροχή σκόρδων στους εργάτες που κατασκεύαζαν τις πυραμίδες.
==Λαϊκή Ιατρική==
Το σκόρδο έχει εκπληκτική φήμη στην [[Παραδοσιακή Ιατρική]]. Χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως αντισηπτικό, εφιδρωτικό, διουρητικό, αποχρεμπτικό και διεγερτικό,τονωτικό, καρδιοτονωτικό, αντικαταρροϊκό, αντιμεθυστικό, αντιπυρετικό, εναντίον της πιέσεως και άλλων παθήσεων, όπως είναι του αναπνευστικού συστήματος όπως το άσθμα, τον βήχα, την δυσκολία αναπνοής, την χρόνια βρογχίτιδα, τη λέπρα, την στροβιλιστική κατανάλωση, τον κοκκύτης, τον σκώληκας, την επιληψία, τους ρευματισμούς και την υστερία.
Ο θρύλος του για τις θεραπευτικές του ιδιότητες έχει περάσει από γενιά σε γενιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.Έχουν βρεθεί στοιχεία ότι το σκόρδο μαζί με το κρεμμύδι χρησιμοποιήθηκαν στη διατροφή, σε θρησκευτικές τελετές και στην ιατρική στην αρχαία Σουμερία (4000 π.Χ.) ακόμα στους τάφους της αρχαίας Αιγύπτου (3200 π.Χ.)επίσης στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη και στα ερείπια της Πομπηίας (100 μ.Χ.) απεικονίζονται βολβοί σκόρδου. Έχουν βρεθεί σε σανσκριτικές<ref>{{cite book|last=Murray|first=edited by Joseph E. Pizzorno, Jr., Michael T.|title=Textbook of natural medicine|publisher=Churchill Livingstone|location=Edinburgh|isbn=9781437723335|edition=4th ed.}}</ref> καταγραφές ότι χρησιμοποιόταν τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. και οι Κινέζοι το χρησιμοποιούσαν τουλάχιστον για 3000 χρόνια. Ο αιγυπτιακός ιατρικός πάπυρος ''The Codex Ebers'' οπού χρονολογείται κοντά στο 1500 π.Χ. αναφέρει 22 συνταγές για πονοκέφαλους, πονόλαιμο και σωματική αδυναμία. Ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] στο ''Historia Naturalis'' αναφέρει συνταγές με το σκόρδο για 61 αρρώστιες, όπως γαστρεντερικές διαταραχές, δαγκώματα από σκυλούς και φίδια, τσιμπήματα από σκορπιούς, άσθμα, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, έλκη, απώλεια όρεξης, σπασμούς, τρέμουλο και φθίση. Ο Ιπποκράτης χορηγούσε το σκόρδο ως καθαρτικό και διουρητικό, για θεραπεία τους όγκους της μήτρας, σαν αντιμεθυστικό και αντιπυρετικό.Ο [[Διοσκουρίδης]] το αναφέρει ως ένα από τα πλέον εύγευστα και τονωτικά φάρμακα, γι’ αυτό και οι Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι παρά τις ακτές της Μεσόγειου λαοί, το μεταχειρίζονταν πολύ. Το έχει αναφέρει ότι το χρησιμοποιούσε και ο Αριστοτέλης<ref>Koch H, Lawson L, eds. Garlic: the science and therapeutic application of Allium sativum L. and related species. 2nd ed. Baltimore: Williams & Wilkins; 1996.</ref>
<ref>Raj KP, Parmar RM. Garlic—condiment and medicine. Indian Drugs. 1977;15: 205-210.</ref>
<ref>Block E. The chemistry of garlic and onions. Sci Am. 1985;252:114-119.</ref>
Στην αρχή του αιώνα οι αλοιφές, οι κομπρέσες και εισπνεόμενα φάρμακα από σκόρδο ήταν το πλέον προτιμότερο φάρμακο κατά της φυματίωσης. O πρώτος που σημείωσε την αντιβιοτική του δράση ήταν ο [[Λουί Παστέρ]] το 1858. Στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] το σκόρδο χρησιμοποιούνταν κατά του τύφου και της δυσεντερίας και η βρετανική κυβέρνηση το 1916 έβγαλε γενική απολογία να προωθεί το σκόρδο στο κοινό για τοις απαιτήσεις του πολέμου, ενώ κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] οι Βρετανοί γιατροί που θεράπευαν τα τραύματα της μάχης με σκόρδο ανέφεραν πλήρη επιτυχία σε περιπτώσεις σηπτικής δηλητηρίασης και γάγγραινας και ονομάστηκε από την κυβέρνηση Ρωσίας, ρωσική πενικιλίνη όταν ξέμεινε από αντιβιοτικά. Μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Sandoz Pharmaceuticals κατασκεύασε ένα η σκορδικό παρασκεύασμα για τους εντερικούς σπασμούς και η Van Patten Company παρήγαγε ένα άλλο για την μείωση της πίεσης αίματος. Ακόμα και ο Δρ. [[Άλμπερτ Σβάιτσερ]] χρησιμοποιούσε σκόρδο για να θεραπεύσει στην Αφρική αμοιβαία δυσεντερία και σαν αντισηπτικό ώστε να παρεμποδίσει την γάγγραινα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σαν βάμμα χρησιμοποιείται στην ιατρική και σαν αιθέριο έλαιο μαζί με φύλλα Αγγελικής για εντριβές.
==Σύγχρονη Ιατρική==
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του σκόρδου είναι πολλές όσο και οι παραδοσιακές θεωρίες. Η εθνική Ιατρική Βιβλιοθήκη του Μέριλαντ περιέχει περίπου 125 επιστημονικές εκθέσεις σχετικές με το σκόρδο, δημοσιευμένες από το 1983. Μελέτες πάνω στο σκόρδο αποκαλύπτουν την ύπαρξη συστατικών που φαίνεται πως καθυστερούν τις καρδιοπάθειες, τα εγκεφαλικά, τον καρκίνο και μία τεράστια γκάμα λοιμώξεων. Στη μοντέρνα ιατρική χρησιμοποιείται σαν υπολιπιδαιμικό<ref>{{cite journal|last=Neil|first=Andrew|coauthors=Silagy, Christopher|title=Garlic: its cardio-protective properties|journal=Current Opinion in Lipidology|date=1 February 1994|volume=5|issue=1|pages=6–10|doi=10.1097/00041433-199402000-00002}}</ref> όμως έχει πολύ μικρό αποτέλεσμα.
<ref>{{cite journal|last=Stevinson|first=Clare|title=Garlic for Treating Hypercholesterolemia|journal=Annals of Internal Medicine|date=19 September 2000|volume=133|issue=6|pages=420|doi=10.7326/0003-4819-133-6-200009190-00009}}</ref>
Περισσότερα [[Ιατρικές ιδιότητες του σκόρδου]]
== Χρήση στη μαγειρική ==
Το σκόρδο αποτελεί βασικό στοιχείο στη μαγειρική πολλών χωρών.
Χρησιμοποιείται σε ψητά, βραστά, σε σάλτσες, σε σαλάτες ([[σκορδαλιά]]), σε [[τουρσί|τουρσιά]].Το σκόρδο μπορεί να τρώγεται ωμό για να σκοτώνει τα βακτηρία, να βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και να προλαμβάνει, ίσως και τον καρκίνο. Κατά το μαγείρεμα, το σκόρδο παύει να είναι μικροβιοκτόνο επειδή καταστρέφεται πλήρως η αλλισίνη. Ωστόσο δεν χάνει όλες τις θεραπευτικές του ιδιότητες και μπορεί να μειώσει τη χοληστερίνη, να διατηρεί το αίμα αραιό και να λειτουργεί ως [[αποσυμφορητικό]], ως [[αντιβηχικό]], ως [[ρυθμιστής βλεννών]] και ως προληπτικό της [[βρογχίτιδα|βρογχίτιδας]]. Το καλύτερο είναι να τρώγεται και με τους δύο τρόπους.
==Συστατικά==
[[File:Alliin Structural Formula V.1.svg|thumb|280px|[[Αλλιίνη]], ένα [[Θειούχο Αμινοξύ]]]]
Έχει έντονη οσμή και χαρακτηριστική καυστική γεύση που οφείλεται σε αιθέρια έλαια πλούσια σε [[θειούχες ενώσεις]] όπως η [[αλλιίνη]], η [[αλλισίνη]] και το [[αχοένιο]]. Είναι πλούσιο σε [[βιταμίνες]] Β1, Β2, Β3 και περιέχει [[ασβέστιο]], [[σίδηρος|σίδηρο]], [[φώσφορος|φώσφορο]], [[σελήνιο]], [[θειάφι]] και αλλά στοιχεία χρήσιμα για το οργανισμό, όπως λευκωματούχες ουσίες, λιπαρές, αμυλώδες, κυτταρίνη, τεφρά. Το κυριο συστατικό του ειναι αλλισίνη οπου οταν δημιουργίτε κατα την κοπή το σκόρδο με την αντίδραση της αλλιινάση με την αλλιίνη και μετατρέπετε σε θειοθειική Αλλισίνη <ref>Lawson LD. The composition and chemistry of garlic cloves and processed garlic. In: Koch HP, Lawson LD, eds. Garlic: The Science and Therapeutic Application of Allium sativum L. and Related Species. 2nd Ed. Baltimore, MD: Williams & Wilkins; 1996:37-107.</ref>Τα θεραπευτικά χημικά του σκόρδου όμως ποικίλουν αρκετά και ανάλογα με τις συνθήκες του εδάφους. Σε αυτή την αιτία αποδίδουν οι ερευνητές τα ποικίλα αποτελέσματα των πειραμάτων τους σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες του σκόρδου. Το ιδανικότερο είναι να καλλιεργείται ελεγχόμενα από τον ίδιο τον καταναλωτή ώστε να ελέγχεται η ποιότητα του εάν θέλει να το χρησιμοποίησει θεραπευτικά. Στην κατανάλωσή του για να διατηρεί της φαρμακευτικές τις ιδιότητες πρέπει να καταναλώνετε όσο πιο πολύ φρέσκα γίνεται και ωμό
<ref>Amagase H, Block E, Bordia A, Lawson LD. The controversial issues surrounding allicin versus non-allicin containing products.Presentation at the American Herbal Products AssociationInternational Garlic Symposium. Aug. 1, 2000.</ref>
<ref>Ellmore GS, Milano E, Feldberg RS. Navigating the clove: mapping bioactive compounds in garlic (Allium sativum). Presentation at the American Herbal Products Association International Garlic Symposium. July 31, 2000.</ref>
<ref> Lawson LD, Wang ZJ, Papadimitrou D. Allicin release under simulated gastrointestinal condition for garlic powder tablets employed in clinical trials on serum cholesterol. Planta Med. 2001;67:13-18.</ref>οπού υπολείπεται σημαντικά από το μαγειρεμένο.
===Μυρωδιά===
Το κύριο συστατικό του σκόρδου είναι η αλλισίνη που είναι δύσοσμο και δημιουργείται κατά την κοπή, κατά την πολτοποίηση του σκόρδου ή μασώντας το. Η Αλλισίνη αποβάλλεται με τα ούρα και δια της αναπνοής, έτσι το άτομο που έχει φάει σκόρδο μπορεί εύκολα να εντοπιστεί από την αναπνοή του. Το αιθέριο λάδι του σκόρδου αποβάλλεται κατά πολύ από το δέρμα και τους πνεύμονες και διατηρείται επί 24-ωρον. Χαρακτηριστικό εκείνων που έχουν φάει σκόρδο, είναι ότι τα ούρα τους αποκτούν την οσμή του επί χρονικό διάστημα τουλάχιστον 24-30 ώρες. Για την απαλλαγή από τη δυσάρεστη αναπνοή που προκαλεί το σκόρδο, οι επιστήμονες προτείνουν δυνατό καφέ, μέλι, γιαούρτι ή γάλα, καθώς το γάλα<ref>"Drinking a glass of milk can stop garlic breath". BBC News. August 31, 2010.</ref> βελτιώνει αρκετά την δυσοσμία. Επίσης, πιο αποτελεσματικό είναι όταν το σκόρδο τρώγεται ταυτόχρονα με το γάλα, ανακατεύοντας το πριν το καταπιείτε. Οι Γάλλοι θεωρούν το κόκκινο κρασί αποτελεσματικό αρωματικό. Τα ίδιο ισχύει και για το γαρίφαλο. Συχνά οι ειδικοί συστήνουν το μάσημα μαϊντανού – η χλωροφύλλη του βοτάνου πιστεύεται πως σβήνει τη μυρωδιά του σκόρδου. Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Natural History, για να φύγει η μυρωδιά του σκόρδου από τα χέρια, μπορούμε να τα καθαρίσουμε με λεμόνι ή τα πλένουμε με κρύο νερό, τρίβοντάς τα συνέχεια με αλάτι, ενώ στο τέλος τα ξεπλένουμε με χλιαρό νερό και σαπούνι.
==Τοξικότητα==
Στην κατανάλωσή του πρέπει να υπάρχει μέτρο γιατί η υπερβολική χρήση προκαλεί πολλές ανεπιθύμητες παρενέργειες στον οργανισμό.
===Πεπτικό Σύστημα===
Η υπερβολική χρήση ομού σκόρδου μπορεί να προκαλέσει διάρροια,εμετό,ρέψιμο,φούσκωμα,δυσοσμία στόματος,να καταστρέψει τα οφελημα βακτήρια του πεπτικού συστήματος,να προκαλέσει καψίματα και φλεγμονές στο έντερο και στο στομάχι,να δημιουργίσει έλκος στομάχου, να δημιουργήσει τοξικότητα και διόγκωση στο συκώτι<ref>Egen-Schwind C, Eckard R, Kemper FH. Metabolism of garlic constituents in the isolated perfused rat liver. Planta Medica. 1992;58:301–305.</ref> και ναυτία<ref>Therapeutics of aged deodorized garlic extract. New Editions Healthworld. 7(4):53-55, 1994.</ref>.
===Αναπνευστικό σύστημα===
Μπορεί να προκαλέσει άσθμα.<ref>Canduela V, Mongil I, Carrascosa M, Docio S, Cagigas P. Garlic: always good for the health? Br J Dermatol 1995;132(1):161–2.</ref><ref>Falleroni AE, Zeiss CR, Levitz D. Occupational asthma secondary to inhalation of garlic dust. J Allergy Clin Immunol. 1981;68:156–160.</ref> και να προκαλέσει φλεγμονές και καψίματα στις βλεννογόνες μεμβράνες επαλείφοντας τον λάρυγγα.
Ο [[μεταβολισμός]] των θειούχων ενώσεων που περιέχει το σκόρδο δημιουργεί πτητικές θειούχες ενώσεις που εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και αποβάλλονται από τον οργανισμό με την αναπνοή και την εφίδρωση. Αυτό προκαλεί σε όσους το τρώνε μία έντονη οσμή που μπορεί να είναι δυσάρεστη και ενοχλητική στους γύρω. Στην αρχαιότητα απαγόρευαν την είσοδο σε θέατρα ή συναθροίσεις σε όσους είχαν φάει σκόρδο.
===Νευρικό σύστημα===
Σε υπερβολική κατανάλωση μπορεί να προκαλέσει παραπληγία<ref>Rose KD, Croissant PD, Parliament CF, Levin MB.
Spontaneous spinal epidural hematoma with associated platelet dysfunction from excessive garlic ingestion: a case report. Neurosurgery 1990;26(5):880–2.</ref>.
Εάν καταναλώνετε πολύ ωμό μπορεί να δημιουργήσει πονοκέφαλος<ref>Beck E, Grunwald J. Allium sativum in der Stufentherapie der Hyperlipidamie. Med Welt. 1993;44:516–520.</ref> για καλύτερη αντιμετώπιση προτείνεται να είναι ψημένο<ref>Γεωπονικόν-Αγάπιου-Κρητος σελ 107</ref>.
===Μέταλλα===
Μπορεί να αδειάσει το [[Ασβέστιο|ασβέστιο]] από τον οργανισμό.
===Αιματολογικά===
Μπορεί να προκαλέσει αφαίμαξη (αιμορραγία).<ref>Carden SM, Good WV, Carden PA, Good RM. Garlic and the strabismus surgeon. Clin Experiment Ophthalmol 2002;30(4):303–4</ref> λογο της αντιπηκτικής του δράσης
<ref>Rose KD, Croissant PD, Parliament CF, Levin MB. Spontaneous Spinal Epidural Hematoma with Associated Platelet Dysfunction from Excessive Garlic Ingestion: A case Report. Neurosurgery. 1990;26:880–882.</ref>
<ref>Sunter WH. Warfarin and garlic. Pharm J. 1991;246:722.</ref>
<ref>Burnham BE. Garlic as a possible risk for postoperative bleeding. Plast Recon Surg. 1995;95:213.</ref>
<ref>Petry JJ. Garlic and postoperative bleeding. Plastic Recon Surg. 1995;96:483–484.</ref>
===Σεξουαλικό σύστημα===
Έχει παρατηρηθεί ότι μπορεί να προκαλέσει άμβλωση,να διαταράξει την έμμηνο ρύση και να προκαλέσει ενεργοποίηση της μήτρας (utero-active)
<ref>Joshi DJ et al. Gastrointestinal actions of garlic oil. Phytother Res 1987; 1: 140–141.</ref>
====Γαλακτογονία====
Βλάπτει τις γυναίκες όταν θηλάζουν,μεταβάλη την οσμή στο γάλα με συνέπεια να επηρεάζει το χρόνο θηλασμό του παιδιού (θηλάζουν μεγαλύτερο)<ref>Mennella JA, Beauchamp GK. Maternal diet alters the sensory qualities of human milk and the nursling's behavior. Pediatrics 1991; 88: 737–744.</ref>
====Σπέρμα====
Σε υπερβολικές δόσεις ομού σκόρδου αναστέλλει την παραγωγή σπέρματος<ref>Dixit VP, Joshi S. Effects of chronic administration of garlic (Allium sativum Linn) on testicular function. Ind J Exp Biol. 1982;20:534–536</ref>. και μπορεί να προκαλέσει προσωρινή στείρωση. Όμως σε φυσιολογικές ποσότητες προωθεί την σπερματογένεση
<ref>Al-Bekairi, A. M., et al. (1990). "Effect of allium sativum on epididymal spermatozoa, estradiol-treated mice and general toxicity." Journal of Ethnopharmacology 29(2): 117-125.</ref>.
==Αλληλεπιδράσεις Φαρμάκων==
Η αλληλεπίδραση στο κυτόπλασμα p450 ένζυμο έχει αναλυθεί,<ref>Coxeter PD, McLachlan AJ,Duke CC, Roufogalis BD. Garlicdrug interactions. Complement Med 2003;Nov/Dec:57–9.</ref> χρησιμοποιώντας τις γνωστές ουσίες dextromethorphan και alprazolam.<ref>Markowitz JS, DeVane CL, Chavin KD, Taylor RM,Ruan Y, Donovan JL. Effects of garlic (Allium sativum L.) supplementation on cytochrome P450 2D6 and 3A4 activity in healthy volunteers Clin Pharmacol Ther 2003;74:170–7</ref> Τα αποτελέσματα είχαν δείξει ότι δεν υπάρχει ένδειξη ότι μπορεί να μεταβάλει τις χορηγημένες ουσίες των φαρμάκων όπου ο μεταβολισμός τους εξαρτάται από τα CYP2D6 ή CYP3A4.
===Αντιθρομβωτικό===
Μειώνει τις αντιθρομβωτικές δράσεις fluindione.<ref>Pathak A, Le’ger P, Bagheri H, Senard J-M, Boccalon H, Montastruc J-L. Garlic interaction with fluindione: a case report. Therapie 2003;58:380–1.</ref>
Η αντιπερισταλτική δράση μπορεί να οδηγήσει σε υπεραντιπηκτικότητα όταν χορηγηθεί με warfarin υποδεέστερα.<ref>Sunter WH. Warfarin and garlic. Pharm J 1991;246:722.</ref> Αλλά ο ισχυρισμός αυτός είναι ανεπαρκής.<ref>Vaes LP, Chyka PA. Interactions of warfarin with garlic, ginger, ginkgo, or ginseng: nature of the evidence. Ann Pharmacother 2000;34(12):1478–82.</ref>
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές|2}}
| |||