Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 58:
Στις [[8 Ιανουαρίου]] [[1962]] απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών ο [[Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος Β΄]] (Παναγιωτόπουλος) και ξέσπασε κρίση στην ορθόδοξη ιεραρχία, η οποία ταλάνισε την Ελλάδα επί 38 ημέρες. Η κηδεία του Θεόκλητου στις [[11 Ιανουαρίου]] ήταν μεγαλοπρεπής, αλλά η τελετή σκιάστηκε ήδη από δημοσιεύματα εφημερίδων με υπαινιγμούς κατά του φερόμενου ως υποψήφιου για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο Ιακώβου. Το κύρος της προσωπικότητας του Ιακώβου και οι καλές σχέσεις του με τα Ανάκτορα (τιμήθηκε και με το Μεγαλόσταυρο του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου) τον έκαναν να προβάλλει ως ο επικρατέστερος των υποψηφίων. Στα δημοσιεύματα τονιζόταν ότι ο προκαθήμενος που θα εκλεγεί πρέπει όχι μόνο να είναι ικανός και μορφωμένος, αλλά και "μεγάλου ηθικού αναστήματος". Παράλληλα άρχισαν να κυκλοφορούν προκηρύξεις, εκδιδόμενες από παρεκκλησιαστικές οργανώσεις, με περιεχόμενο υβριστικό<ref>Οι παρεκκλησιαστικοί κύκλοι διέδιδαν φήμες για ανορθόδοξη σεξουαλική συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου με σαφείς υπαινιγμούς για ομοφυλοφιλικές πράξεις, οι οποίες καταδικάζονται συμφώνως προς το κανονικό δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.</ref> και στόχο την υποσκέλιση της υποψηφιότητάς του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Ιάκωβος ποτέ δεν είχε κατηγορηθεί για μεμπτό ηθικό φρόνημα ούτε η ιδιωτική του ζωή απασχόλησε τον Τύπο ή τα όργανα της Εκκλησίας σε όλη την περίοδο της ιερατικής και αρχιερατικής του σταδιοδρομίας.
Η τότε [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961|κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή]], πιεζόμενη ίσως από τα παρεκκλησιαστικά κέντρα και παρατηρώντας τις γενικότερες αντιδράσεις, αντίθετα με τον αφειδή χρόνο που δίδονταν μέχρι τότε σε παρόμοιες περιπτώσεις για την προετοιμασία των υποψηφίων, έσπευσε και καθόρισε, για πρώτη φορά, ημερομηνία εκλογής αρχιεπισκόπου, δια του αρμόδιου Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, [[Γρηγόριος Κασσιμάτης|Γρηγόρη Κασσιμάτη]], μόλις δύο ημέρες μετά την κηδεία του αποθανόντος επισκόπου, προκαλώντας έτσι τη γενική αγανάκτηση των ιεραρχών αφού ουσιαστικά η προετοιμασία εκλογής γινόταν πάνω από το σκήνωμα του αποθανόντος αρχιεπισκόπου. Έτσι η εκλογή ορίστηκε για τις [[13 Ιανουαρίου]] του [[1962]]. Η δε πρόταση αναβολής της εκλογής δεν έγινε από την
Η πλέον ουσιαστική παράμετρος της αντίθεσης της κυβέρνησης προς την υποψηφιότητα Ιακώβου ήταν η πρόθεσή του για δημιουργία ενός είδους εκκλησιαστικής τράπεζας, που θα διαχειριζόταν την περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος.<ref>Σε [http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/02/2003_26080 άρθρο του Γρηγόρη Καλοκαιρινού] στην [http://www.ekathimerini.com/ αγγλική έκδοση της "Καθημερινής"] αναφέρεται: ''He had actually been discredited by fringe church groups by order of the then-prime minister, Constantine Karamanlis, because he had wanted to found a Church bank, something that would have been disastrous for the National Bank of Greece, where all the Church’s money was deposited at that time.'' Στο φύλλο της ίδιας μέρας σε άρθρο με τον τίτλο [http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/02/2003_26079 "Archbishop blackmailed"] αναφέρεται: ''On January 14, 1962, the new Archbishop Iakovos Vavanatsos had just been enthroned and was heading a parade down Aghias Filotheis Street toward the archbishop’s mansion. However, in his enthronement speech he had made the mistake of announcing his plans for the Church which, if carried out, would have been disastrous for the National Bank of Greece.''</ref> Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα έβλαπτε σοβαρά τα συμφέροντα της Εθνικής Τράπεζας, στην οποία μέχρι και σήμερα καταθέτονται τα εκκλησιαστικά κεφάλαια.
| |||