Τζον Στιούαρτ Μιλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
συλλογική μετάφραση από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών |
συλλογική μετάφραση από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών |
||
Γραμμή 125:
Το [[1850]], ο Μιλ έστειλε μια ανώνυμη επιστολή (η οποία αργότερα έγινε γνωστή με τον τίτλο «Το Ζήτημα των Νέγρων»<ref>[http://files.libertyfund.org/files/255/Mill_0223-21_EBk_v6.0.pdf ''The Negro Question'', σελ. 130–137.] του Τζον Στιούαρτ Μιλ.</ref>), αντικρούοντας την ανώνυμη επιστολή του Τόμας Καρλάιλ στο Fraser’s Magazine for Town and Country στην οποία υποστήριζε την δουλεία. Ο Μιλ ήταν υπέρ της κατάργησης της δουλείας στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]].
===Ωφελιμισμός===
{{Κύριο|Ωφελιμισμός (βιβλίο)}}
Η πρωτότυπη περιγραφή του [[Ωφελιμισμός|ωφελιμισμού]] του Μιλ μπορεί να βρεθεί στo έργο του «[[Ωφελιμισμός (βιβλίο)|Ωφελιμισμός]]». Αυτή η φιλοσοφία έχει μακρά παράδοση, μολονότι η σύνθεση του Μιλ επηρεάζεται κυρίως από τον [[Τζέρεμι Μπένθαμ]] και τον πατέρα του, Τζέιμς. Η διάσημη διατύπωση του Τζέρεμι Μπένθαμ όσον αφορά τον ωφελιμισμό είναι γνωστή ως η «αρχή της μεγαλύτερης ευτυχίας». Υποστηρίζει ότι κάποιος πρέπει να ενεργεί πάντοτε έτσι ώστε, σε λογικά πλαίσια, να παράγει συνολικά τη μεγαλύτερη ευτυχία μεταξύ όλων των αισθανόμενων όντων. Σημαντική συμβολή του Μιλ για τον ωφελιμισμό είναι το επιχείρημά του για τον ποιοτικό διαχωρισμό των απολαύσεων. Ο Μπένθαμ αντιμετωπίζει όλες τις μορφές ευτυχίας ως ίσες, ενώ ο Μιλ υποστηρίζει ότι οι πνευματικές και ηθικές απολαύσεις (υψηλότερες απολαύσεις) είναι ανώτερες από τους φυσικούς τρόπους απόλαυσης (χαμηλότερες απολαύσεις). Ο Μιλ διαχωρίζει την ευτυχία και την ικανοποίηση, υποστηρίζοντας ότι η πρώτη έχει υψηλότερη αξία από την τελευταία, μια πεποίθηση έξυπνα τοποθετημένη στη δήλωση ότι «είναι καλύτερα να είσαι δυσαρεστημένος άνθρωπος, παρά ευχαριστημένος χοίρος. Καλύτερα να είσαι ο Σωκράτης δυσαρεστημένος από το να είσαι ένας ικανοποιημένος ανόητος. Και αν ο ανόητος ή ο χοίρος έχουν διαφορετική γνώμη, είναι επειδή γνωρίζουν μόνο τη δική τους πλευρά του ζητήματος<ref name="John Stuart Mill">[http://www.gutenberg.org/files/11224/11224-h/11224-h.htm#CHAPTER_II Mill, John Stuart, Utilitarianism (Project Gutenberg online edition)]</ref>».
Ο Μιλ ορίζει τη διαφορά μεταξύ των υψηλότερων και χαμηλότερων μορφών της ευτυχίας με την αξίωμα ότι όσοι έχουν βιώσει και τις δύο τείνουν να προτιμούν τη μια περισσότερο από την άλλη. Αυτό βρίσκεται, ίσως, σε πλήρη αντίθεση με τη δήλωση του Μπένθαμ ότι «Αν η ποσότητα της ευχαρίστησης είναι ίση, τότε το push-pin [παλιό παιδικό παίγνιο με πινέζες] είναι τόσο καλό όσο η ποίηση<ref name="Bronfenbrenner">[http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1465-7295.1977.tb00452.x/abstract Poetry, push pin and utility]</ref>», ότι αν ένα απλό παιδικό παιχνίδι σαν το κουτσό προκαλεί περισσότερη ευχαρίστηση σε περισσότερους ανθρώπους από μια νύχτα στην όπερα, είναι πιο επιτακτικό σε μια κοινωνία να διαθέσει περισσότερους πόρους για να πολλαπλασιαστεί το κουτσό από το να λειτουργεί όπερες. Το επιχείρημα του Μιλ είναι ότι οι «απλές απολαύσεις» συνήθως προτιμούνται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία εμπειρία με τις υψηλές τέχνες, και συνεπώς δεν είναι σε θέση να κρίνουν. Ο Μιλ υποστηρίζει, επίσης, ότι οι άνθρωποι που, για παράδειγμα, είναι ευγενείς ή φιλοσοφούν, ωφελούν την κοινωνία περισσότερο από εκείνους που εμπλέκονται σε ατομικιστικές πρακτικές για την ευχαρίστησή τους, οι οποίες είναι κατώτερες μορφές ευτυχίας. Δεν είναι η μεγαλύτερη ευτυχία του παράγοντα που έχει σημασία, «αλλά η μεγαλύτερη ποσότητα της ευτυχίας συνολικά<ref name=Mill >{{Harvnb|Mill|1906|p=16}}</ref>».
Ο Μιλ υποστήριζε μια νομοθεσία που θα χορηγούσε επιπλέον δύναμη ψήφου σε αποφοίτους πανεπιστημίων με την αιτιολογία ότι ήταν σε ευνοϊκότερη θέση να κρίνουν τι θα ήταν καλύτερο για την κοινωνία. (Γιατί πίστευε ότι η ίδια η εκπαίδευση, και όχι η εγγενής φύση των μορφωμένων ανθρώπων, τους έδινε προσόντα για να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην κυβέρνηση.)
Η ποιοτική ερμηνεία ευτυχίας που υποστηρίζει ο Μιλ ρίχνει έτσι φως στην σκέψη που παρουσίασε στo «Περί Ελευθερίας». Όπως προτείνει σε αυτό το κείμενο, η χρησιμότητα πρέπει να συλληφθεί σε σχέση με την ανθρωπότητα «ως ένα προοδευτικό ον», το οποίο περιλαμβάνει την ανάπτυξη και την άσκηση της ορθολογικής ικανότητας, καθώς προσπαθούμε να επιτύχουμε έναν «ανώτερο τρόπο ύπαρξης». Η απόρριψη της [[Λογοκρισία|λογοκρισίας]] και του πατερναλισμού έχει ως στόχο να παράσχει τις απαραίτητες κοινωνικές προϋποθέσεις για την κατάκτηση της γνώσης και την μεγαλύτερη ικανότητα στο μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να αναπτύξουν και να ασκήσουν τις διαβουλευτικές και ορθολογικές τους ικανότητες.
===Οικονομική φιλοσοφία===
| |||