Γκάρι Κασπάροφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Γκάρι Κασπάροφ γεννήθηκε με το όνομα '''Γκάρι Βαϊνστάιν''' στο [[Μπακού]] του [[Αζερμπαϊτζάν]] (Δημοκρατία της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]] εκείνη την εποχή) από Εβραίο πατέρα και Αρμένια μητέρα. Πρωτοξεκίνησε να μελετάει [[σκάκι]] σοβαρά όταν ήλθε σε επαφή με ένα σκακιστικό πρόβλημα που είχαν φτιάξει οι γονείς του και το οποίο κατάφερε να λύσει. Ο πατέρας του πέθανε από [[λευχαιμία]] όταν εκείνος ήταν 7 ετών και κατόπιν υιοθέτησε το επίθετο της μητέρας του, μόλις του το επέτρεψε ο νόμος στην ηλικία των 12. Η μητέρα του Κλάρα είναι Αρμένια και το επίθετό της είναι «Κασπαριάν». «Κασπάροφ» είναι η ρωσοποιημένη εκδοχή του επιθέτου αυτού.

 

 

Το [[1978]] ο Κασπάροφ συμμετείχε στο τουρνουά εις μνήμην του σκακιστή [[Σοκόλσκι]] στο [[Μινσκ]]. Είχε λάβει ειδική πρόσκληση για να συμμετάσχει, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να βγει και πάλι πρώτος και να γίνει [[μαιτρ (Σκάκι)|μαιτρ]]. Ο Κασπάροφ έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το τουρνουά αυτό απετέλεσε σημείο καμπής στη ζωή του και τον έπεισε να ακολουθήσει το σκάκι ως το επάγγελμά του. «Θα θυμάμαι το Τουρνουά Σοκόλσκι μέχρι να πεθάνω», έγραψε. Έχει δηλώσει επίσης ότι μετά από την επιτυχία του αυτή, πίστεψε ότι θα μπορούσε πλέον να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Ο τόμος αυτός έτυχε πολλών εγκωμιαστικών σχολίων από ορισμένους κριτικούς (όπως π.χ. ο [[Νάιτζελ Σορτ]]), όμως αρκετοί ήταν στην απέναντι όχθη κριτικάροντας τον Κασπάροφ για ιστορικές ανακρίβειες και αντιγραφή αναλύσεων παρτίδων από πηγές τις οποίες δεν αναφέρει. Παρόλα αυτά, ο πρώτος τόμος κέρδισε το 2003 το βραβείο ''Βιβλίο της Χρονιάς'' από την [[Βρετανική Σκακιστική Ομοσπονδία]].

 

 

Τον Δεκέμβριο του 2004 ο Κασπάροφ εξέδωσε τον τέταρτο τόμο, ο οποίος καλύπτει τους [[Σάμιουελ Ρεσέφσκι]], [[Μιγκέλ Νάιντορφ]] και [[Μπεντ Λάρσεν]], εστιάζει όμως κατά κύριο λόγο στη ζωή και τις παρτίδες του [[Μπόμπι Φίσερ]]. Ο πέμπτος τόμος εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2006, καλύπτει δε τον δωδέκατο παγκόσμιο πρωταθλητή [[Ανατόλι Κάρποφ]], καθώς και τον πιο σημαντικό διεκδικητή του τίτλου μέχρι το 1984, τον [[Βίκτωρ Κορτσνόι|Βίκτωρα Κορτσνόι]].