Θηραμένης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Szindros (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Μικρή συντακτική διόρθωση: το ρήμα λήγω είναι αμετάβατο, οπότε άλλαξε το έληξε τον πόλεμο με τη φράση επισφράγισε το τέλος του πολέμου
Γραμμή 134:
{{Κύριο|Τριάκοντα Τύραννοι}}
 
Μετά την παράδοση της Αθήνας, τα Μακρά Τείχη κατεδαφίστηκαν και τα στρατιωτικά σώματα που πολιορκούσαν την πόλη επέστρεψαν στις πατρίδες τους - μια σπαρτιατική φρουρά ίσως έμεινε στην Αθήνα για να επιβλέπει την κατεδάφιση των τειχών - ο Λύσανδρος έπλευσε στη Σάμο για να ολοκληρώσει την πολιορκία της πόλης.<ref name="Fine">Fine, ''The Ancient Greeks'', 519</ref> Ακόμα ένας όρος αυτής της συμφωνίας, η οποία έληξεεπισφράγισε τοντο πόλεμοτέλος του πολέμου, επέτρεπε στους εξορισμένους, από τους οποίους, οι περισσότεροι ήταν ολιγαρχικοί, να επιστρέψουν στην Αθήνα, και δούλεψαν σκληρά μετά τη συμφωνία.<ref name="Fine"/> Η ολιγαρχική κοινωνική ομάδα εξέλεξε πέντε «επόπτες» για να σχεδιάσουν τη μετάβαση σε μια ολιγαρχία.<ref>Λυσίας, ''Κατά του Ερατοσθένη'', [http://tst.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Lys.+12+1#anch17 43]</ref> Τον Ιούλιο του 404 π.Χ, κάλεσαν τον Λύσανδρο πίσω στην Αθήνα, όπου επέβαλε την αλλαγή της κυβέρνησης - ένας ολιγαρχικός πολιτικός, ο Δρακοντίδης, πρότεινε στο συμβούλιο να δώσουν την κυβέρνηση στα χέρια 30 εκλεγμένων ανδρών - ο Θηραμένης υποστήριξε αυτή την ιδέα,<ref>Ο Διόδωρος, στο [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Diod.+14.3.1 14.3.6–7], θα έχει τον Θηράμενη αντίθετο με αυτή την ιδέα μέχρι να τον αναγκάσει ο Λύσανδρος να δεχθεί, αλλά αυτός εμφανίζεται ως κομμάτι της προπαγάνδας που κυκλοφόρησαν οι συνεργάτες του μετά τον θάνατο του - δείτε: Harding, ''The Theramenes Myth'', 107.</ref> και, με τον Λύσανδρο να απειλεί να τιμωρήσει την Αθήνα για την αποτυχία στο να κατεδαφίσουν τα τείχη γρήγορα, όπως είχαν υποσχεθεί, η πρόταση έγινε δεκτή από το συμβούλιο.<ref>Λυσίας, ''Κατά του Ερατοσθένη'', [http://tst.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Lys.+12+1#anch31 73–75]</ref> Το συμβούλιο επέλεξε 30 άνδρες - οι 10 εκλέχτηκαν από τους «επόπτες», 10 από τον Θηραμένη και 10 από τον Λύσανδρο.<ref>Λυσίας, ''Κατά του Ερατοσθένη'', [http://tst.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Lys.+12+1#anch31 76]</ref>
 
Αυτή η κυβέρνηση, η οποία γρήγορα έγινε γνωστή ως «Τριάκοντα Τύραννοι» για τις υπερβολές και τις θηριωδίες της, γρήγορα καταπιάστηκε με την επιβολή του ελέγχου της στην πόλη. Οι ολιγαρχικοί, υπό την ηγεσία του [[Κριτίας|Κριτία]], ενός από τους «επόπτες» και πρώην εξορισμένους, κάλεσαν μια σπαρτιατική φρουρά για να επιβεβαιώσουν την ασφάλεια τους και τότε ξεκίνησε κυριαρχία τρόμου, και εκτελούσαν οποιοδήποτε, τον οποίο θεωρούσαν να διαθέτει επαρκή πρωτοβουλία ή να έχει δύναμη να τους αντιμετωπίζει αποτελεσματικά.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'', 2.3.11–14</ref> Αυτή η εκστρατεία οδήγησε σε διαφωνίες μεταξύ του Θηραμένη και των Τριάκοντα - αρχικά ένας υποστηρικτής του Κριτία, ο Θηραμένης θεωρούσε άχρηστο να εκτελούν οποιονδήποτε που δεν έδειξε σημάδι επιθυμίας ζημιάς της ολιγαρχίας απλά επειδή ήταν δημοφιλής υπό τη δημοκρατία.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'', 2.3.15</ref> Αυτή η διαμαρτυρία, ωστόσο, απέτυχε να επιβραδύνει τον ρυθμό των εκτελέσεων, άρα ο Θηραμένης υποστήριξε ότι, αν η ολιγαρχία ήθελε να κυβερνήσει με βία, θα έπρεπε τουλάχιστον να διευρύνει τη βάση της<ref>Αριστοτέλης, ''Σύνταγμα των Αθηναίων'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0046&layout=&loc=36.1 36]</ref> φοβούμενοι ότι ο Θηραμένης μπορεί να οδηγήσει ένα γνωστό κίνημα εναντίον τους, ο Κριτίας και οι ηγέτες των Τριάκοντα δημοσίευσαν ένα κατάλογο από 3.000 άνδρες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη νέα κυβέρνηση. Όταν ο Θηραμένης και πάλι δήλωσε ότι αυτός ο αριθμός παραμένει μικρός, οι ηγέτες διοργάνωσαν στρατιωτική επανεξέταση, αφού οι πολίτες διατάχθηκαν να συσσωρεύσουν τα όπλα τους - με τη βοήθεια της σπαρτιατικής φρουράς, οι ολιγαρχικοί κατάσχεσαν τα όπλα όλων εκτός από αυτά που ανήκαν στους 3.000.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'', 2.3.17–20</ref> Αυτό, με τη σειρά του, σηματοδότησε την αρχή ακόμα μεγαλύτερων υπερβολών - για να πληρώνουν τους μισθούς της σπαρτιατικής φρουράς, ο Κριτίας και οι υπόλοιποι ηγέτες διέταξαν τον καθένα από τους Τριάκοντα να συλλάβει και να εκτελέσει ένα αλλοδαπό, και να κατάσχει την περιουσία του. Ο Θηραμένης, διαμαρτυρόμενος ότι αυτή η κίνηση ήταν χειρότερη από τη χειρότερη υπερβολή της δημοκρατίας, αρνήθηκε να ακολουθήσει τη διαταγή.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'', 2.3.21–22</ref>