Μαινάδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[ελληνική μυθολογία]] οι '''Μαινάδες''' ήταν [[νύμφη|νύμφες]] που παρουσιάζονται ως συντρόφισσες και συνοδοί του θεού [[Διόνυσος|Διονύσου]]<ref>Στους σχετικούς μύθους ο Διόνυσος περιστοιχίζεται από μια θορυβώδη ακολουθία, στην οποία οι Μαινάδες αντιπροσωπεύουν το θηλυκό στοιχείο, ενώ οι [[Σάτυροι]], οι [[Σειληνοί]] και ο [[Παν]] το αρσενικό ([[Ρισπέν]] 1964, σελ. 254)</ref>. Η λέξη '''''μαινάς''''' (στον ενικό) εμφανίζεται στον [[Όμηρος|Όμηρο]], όπου συσχετίζεται με τη μανία. Και πράγματι, το κυριότερο χαρακτηριστικό των Μαινάδων ήταν η [[έκσταση|εκστατική]] μανία, δηλαδή η πέρα από τη λογική υπερκινητική και βίαιη συμπεριφορά. Αναφέρονται κυρίως ως τροφοί του Διονύσου και ταυτίζονται με τις [[Βάκχες]]. Την καλύτερη περιγραφή τους τη συναντάμε στην τραγωδία ''[[Βάκχαι (τραγωδία)|Βάκχες]]'' του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]]. Στη [[Μακεδονία]], σύμφωνα με τον «Βίο του Αλεξάνδρου» από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], οι Μαινάδες αποκαλούνταν '''Μιμαλλώνες''' και '''Κλωδώνες'''. Στην υπόλοιπη Ελλάδα αναφέρονταν και με τα επίθετα '''Βασσαρίδες, Ποτνιάδες''' κ.ά., ενώ συγχέονται και με τις [[Θυιάδες]].