Μωρίς Μερλώ-Ποντύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +commonscat |
μ Προσέθεσα τα σημαντικότερα έργα του, και κάποια βιογραφικά στοιχεία παραπάνω. |
||
Γραμμή 21:
}}
Ο '''Μωρίς Μερλώ-Ποντύ''' (Maurice Merleau-Ponty ([[14 Μαρτίου]] [[1908]] – [[3 Μαΐου]], [[1961]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[Φαινομενολογία|φαινομενολόγος]], βαθύτατα επηρεασμένος από τους [[Καρλ Μαρξ]], [[Έντμουντ Χούσερλ]] και [[Μάρτιν Χάιντεγκερ]], ενώ συνδέθηκε στενά με τον [[Ζαν-Πωλ Σαρτρ]] (ο οποίος αργότερα ισχυρίστηκε ότι "προσηλυτίστηκε" στον [[Μαρξισμός|Μαρξισμό]] από τον Μερλώ-Ποντύ) και τη [[Σιμόν ντε Μποβουάρ]]. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας του Μερλώ-Ποντύ βρίσκεται ένα διαρκές όρισμα για τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η αντίληψη στην κατανόηση του κόσμου, όπως επίσης και στην διάδραση με αυτόν. Όπως και άλλοι φαινομενολόγοι, ο Μερλώ-Ποντύ εξέφρασε τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις σε γραπτά κείμενα για την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη γλωσσολογία, και την πολιτική· ωστόσο ο Μερλώ-Ποντύ ήταν ο μόνος σπουδαίος φαινομενολόγος του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα που ασχολήθηκε εκτενώς με τις επιστήμες, και ειδικότερα με την περιγραφική ψυχολογία.
Έκανε γυμνασιακές σπουδές στα παρισινά λύκεια του Janson-de-Sailly και Louis-le-Grand. Από το 1926 έωςτο 1930 σπούδασε στην École Normale Supérieure. Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας δίδαξε φιλοσοφία στο Λύκειο de Beauvais(1931-1933) και στο Λύκειο de Chartres (1934-1935), ενώ συγχρόνως καταγινόταν με τις επιστημονικές του έρευνες. Το 1948 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Lyon, ενώ ανέλαβε και τη συνδιεύθυνση του περιοδικού ''Temps Modernes'', το οποίο εξέδωσε μαζί με τον Σαρτρ. Από το 1949 έως το 1952 κατείχε την έδρα της ψυχολογίας και παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Περί τα τέλη του 1950 εκλέχτηκε καθηγητής της φιλοσοφίας με την υποστήριξη του Martial Gueroult (1891-1976) στο Collège de France. Απεβίωσε στις 3 Μαΐου του 1965. Τα κυριότερα έργα του Μερλώ-Ποντύ είναι τα ακόλουθα:
''La structure du comportement (Η δομή τής συμπεριφοράς,'' P.U.F., 1942), ''Phénoménologie de la perception (Φαινομενολογία της αντίληψης'', Gallimard, 1945), ''Humanisme et terreur'' (Ανθρωπισμός και τρομοκρατία, Gallimard, 1947), ''Sens et non – sens'' (''Νόημα και ανοησία'', (Nagel, 1948), ''Éloge de la philosophie (Εγκώμιο της φιλοσοφίας'', Gallimard, 1953), ''Les aventures de la dialectique (Οι περιπέτειες της διαλεκτικής'', Gallimard, 1955), ''Les philosophes célèbres (Οι διάσημοι φιλόσοφοι)'', éd. Maurice Merleau-Ponty, Lucien Mazenod, 1956), ''Signes'' (''Σημεία'', Gallimard 1960). ''Le visible et I’ invisible (Το ορατό και το αόρατο)'', μαζί με σημειώσεις εργασίας, éd. Claude Lefort, (Gallimard, 1964),''L’œil et l’esprit (Το μάτι και το πνεύμα'', Gallimard, 1964), ''La prose dumonde (H πρόζα του κόσμου)'', éd. Claude Lefort, (Gallimard 1969).
==Βιβλιογραφία==
| |||