Ευγενίδειο Πλανητάριο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Image:Evgenidou Foundation Syngrou Ave., Athens.jpg|thumb|right|270px|Το Ίδρυμα Ευγενίδου σήμερα.]]

 

Το '''Ευγενίδειο Πλανητάριο''' είναι μέρος του [[Ίδρυμα Ευγενίδου|Ιδρύματος Ευγενίδου]] το οποίο δημιουργήθηκε με την διαθήκη του αείμνηστου εθνικού ευεργέτη [[Ευγένιου Ευγενίδη]] το 1954. Είναι ένας κοινωφελής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που υλοποιεί εδώ και πάνω από 50 χρόνια το όραμα του Ευγενίδη «να συμβάλει εις την εκπαίδευσιν νέων ελληνικής ιθαγενείας εν τω επιστημονικώ και τεχνικώ πεδίω» χωρίς καμιά επιδότηση από την Πολιτεία. Ο Ευγενίδης και οι επίγονοί του, φρόντισαν να εξασφαλίσουν το μέλλον και τις δραστηριότητες του Ιδρύματος διαθέτοντας μεγάλο μέρος της περιουσίας τους για τον σκοπό αυτόν. Μετά το θάνατο του Ευγένιου Ευγενίδη, την προεδρία και διαχείριση του Ιδρύματος ανέλαβε η αδελφή του, αείμνηστη Μαριάνθη Σίμου. Υπό την εποπτεία της Μαριάνθης Σίμου, ολοκληρώθηκε το 1966 η κατασκευή των κτιριακών υποδομών, επί της Λεωφόρου Συγγρού στην περιοχή του Φαληρικού Δέλτα, όπου έκτοτε στεγάζεται το Ίδρυμα. Τη [[Μαριάνθη Σίμου]] διαδέχθηκε, μετά τον θάνατό της το 1981, ως Πρόεδρος του Ιδρύματος ο στενός συνεργάτης και διάδοχος του Ευγένιου Ευγενίδη στον επιχειρηματικό χώρο, [[Νίκος Βερνίκος – Ευγενίδης]]. Σήμερα, την ευθύνη για την ανάπτυξη της νέας στρατηγικής του Ιδρύματος έχει ο κ. [[Λεωνίδας Δημητριάδης – Ευγενίδης]], νέος Πρόεδρος από το 2000 και συνεχιστής του έργου του ιδρυτή του τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον κοινωνικό στίβο.

 

[[Image:EugenFound-009.jpg|thumb|left|270px|1966: Το Πρώτο Πλανητάριο.]]

 

Το ευρύτερο κοινό γνώρισε το [[Ίδρυμα Ευγενίδου]] κυρίως μέσα από τη λειτουργία του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, ενός από τα πλέον σύγχρονα Πλανητάρια της εποχής του. Εισηγητές για την δημιουργία του Ευγενιδείου Πλανηταρίου στην Μαριάνθη Σίμου ήταν ο [[Σταύρος Πλακίδης]], καθηγητής της έδρας της αστρονομίας στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], και ο Δημήτριος Κασσάπης, επιμελητής στο [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο]]. Το [[Πλανητάριο]] του Ιδρύματος ξεκίνησε να λειτουργεί το 1966 σε μια αίθουσα με 240 θέσεις, κάτω από έναν ημισφαιρικό θόλο διαμέτρου 15 μέτρων και ύψους 10,5 μέτρων. Το κύριο προβολικό του σύστημα ήταν ο «Παγκόσμιος Προβολέας Mark IV» της εταιρείας Zeiss, ένα όργανο που αποτελείται από 29.000 εξαρτήματα, και έφερε επάνω του 150 μικρότερα προβολικά συστήματα. Ο Προβολέας, με ύψος 6 μέτρων και βάρος 2,5 τόνους, είχε τη δυνατότητα μεταξύ άλλων να προβάλλει περισσότερα από τα άστρα που μπορεί να δει το αβοήθητο μάτι (8.900 άστρα), να παρακολουθεί τις κινήσεις των πλανητών και την αλλαγή του ουράνιου θόλου από οποιοδήποτε σημείο της Γης, καθώς και διάφορα άλλα ουράνια φαινόμενα.