Νεομάρτυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
Κατά το Ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, '''νεομάρτυρας''' είναι ο ορθόδοξος χριστιανός που υπέστη μαρτυρικό θάνατο λόγω της θρησκευτικής πίστης του, κυρίως κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας. Στη [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία]] τιμώνται ως νεομάρτυρες και χριστιανοί που μαρτύρησαν υπό το σοβιετικό καθεστώς, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής ή από ισλαμιστές κατά τον πόλεμο της Τσετσενίας ή από τρομοκρατικές επιθέσεις.<ref>Βλέπε λήμμα
Ο βίαιος εξισλαμισμός χριστιανών και μαζί το φαινόμενο των νεομαρτύρων εμφανίζεται από το τελευταίο τέταρτο του 11ου αιώνα στις περιοχές όπου κατακτήθηκαν από τους Τούρκους (Σελτζούκους ή Οθωμανούς). Την ίδια εποχή άλλοι χριστιανοί επέλεγαν εθελοντικά να αλλάξουν θρήσκευμα ενώ άλλοι γίνονταν κρυπτο-χριστιανοί. Οι λόγοι για τους οποίους γινόταν η αλλαγή θρησκεύματος ήταν κυρίως οικονομικοί, καθώς και πολιτικοί και κοινωνικοί, σπανιώτερα δε ηθικοί ή ιδεολογικοί. Υπήρχαν και περιστασιακοί λόγοι, όπως στην περίπτωση που χριστιανοί λόγω άγνοιας των ισλαμικών νόμων καταδικάζονται από ισλαμικά δικαστήρια οπότε για να αποφύγουν την τιμωρία ή και τον θάνατο δέχονταν να γίνουν μουσουλμάνοι. Αναφέρεται η περίπτωση του Νεομάρτυρα Νικολάου της Μαγνησίας (Μ. Ασία) ο οποίος αναγκάστηκε να επιλέξει μεταξύ εκτουρκισμού ή θανάτου επειδή κυκλοφόρησε δημοσίως φορώντας τουρκικά παπούτσια και φέσι (24 Απριλίου 1796). Ο θεσμός της επιλογής μεταξύ του εξισλμαμισμού ή του μαρτυρικού θανάτου ανάγεται σε χαλίφες όπως ο Αλ-Γουαλίντ Ι, Σουλεϊμάν, Ομάρ ΙΙ και Γιαζίντ ΙΙ του πρώτου τετάρτου του 8ου αιώνα. Κατά την οθωμανική περίοδο αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε αμέσως μετά τη δημιουργία οθωμανικού κράτους. Ο Τούρκος ποιητής και πρίγκηπας Ντανισμέντ Αχμέτ Γαζή (πέθανε το 1104) αναφέρει ότι η μεταστροφή χριστιανών υπό την απειλή του σπαθιού ήταν κάτι σύνηθες. Φυλακισμένοι ή κάτοικοι κατακτημένων περιοχών είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ του εκτουρκισμού ή του θανάτου. Η θρησκεία δεν ήταν απλά μια έκφραση προσωπικής πίστης αλλά προσδιόριζε και την γενικότερη συμπεριφορά και τη σχέση ενός ατόμου με το κράτος. Έτσι, ο εξισλαμισμός σήμαινε και εκτουρκισμό. Ένας εξισλαμισμένος που αποφάσιζε να επανέλθει στον χριστιανισμό εθεωρείτο όχι μόνο αποστάτης αλλά και προδότης του οθωμανικού κράτους. Για το λόγο αυτό πολλοί νεομάρτυρες θανατώθηκαν με την κατηγορία της προδοσίας. Άλλοι λόγοι για τον υποχρεωτικό εξισλαμισμό χριστιανών ήταν ο ζήλος των γαζήδων («πολεμιστών του Ισλάμ”) και ο ιεραποστολισμός ορισμένων μουσουλμάνων. <ref>[http://www.myriobiblos.gr/texts/english/constantelos_altrouistic_4.html Constantelos Demetrios, Altruistic Suicide or Altruistic Martyrdom? Christian Greek orthodox Neomartyrs: A Case Study. Archives of Suicide Research, Volume 8, No 1, 2004. Αναδημοσιεύεται στον ιστοχώρο ''Myriobiblos Library''.]</ref> <br />
| |||