Βαρωνία των Καλαβρύτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Βαρωνία των Καλαβρύτων''', ήταν μεσαιωνικό κρατίδιο ([[1209]] - [[1295]]) όπου ιδρύθηκε σαν υποτελές στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Πρωτεύουσα της Βαρωνίας ήταν η μεγαλύτερη πόλη του φέουδου τα [[Καλάβρυτα]] όπου πήρε και το όνομα της.

Το [[1209]] με την δημιουργία από τον [[Γουλιέλμος Σαμπλίτης|Γουλιέλμο Σαμπλίτη]] του [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου της Αχαΐας]] το νέο κράτος χωρίστηκε σε φέουδα, Βαρωνίες και τιμάρια που δόθηκαν σε ιππότες. Η υψηλή Βαρωνία των Καλαβρύτων δόθηκε στον Φράγκο ιππότη [[Όθων ντε Τουρναί|Όθωνα του Τουρναί]] (Othon de Tournay) με 12 τιμάρια.

Η βαρωνία ήταν ορεινή και συνόρευε με τις βαρωνίες της [[Βαρωνία της Άκοβας|Άκοβας]], της [[Βαρωνία της Χαλανδρίτσας|Χαλανδρίτσας]] και της [[Βαρωνία της Βοστίτσας|Βοστίτσας]]. Ο Οθων έχτισε κάστρο-κατοικία μετά τα σημερινά [[Καλάβρυτα]] προς το [[χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων|χιονοδρομικό κέντρο]], ερείπια του οποίου διασώζονται και σήμερα, γνωστό ως [[Κάστρο των Καλαβρύτων]] ή Κάστρο της Ωριάς. Μετά τον Όθωνα, βαρώνος ήταν ο γιος του ο [[Γοδεφρείδος ντε Τουρναί|Γοδεφρείδου ντε Τουρναί]] (Geoffroy de Tournay) ([[1263]]-[[1278]]). Η Βαρωνία καταλήφθηκε από τον βυζαντινό στρατό την περίοδο βαρονίας του [[Ιωάννης ντε Τουρναί]] το 1295Γοδεφρείδου, μετά την νικηφόραήττα γιατων [[Φράγκοι|Φράγκων]] αυτόνστη [[Μάχη της Πελαγονίας]] όπου ήταν η αφετηρία για την σταδιακή ανακατάληψη των χαμένων βυζαντινών εδαφών. Τον τίτλο του βαρώνου των [[καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] έφερε τιμητικά και ο γιος του Γοδεφρείδου [[Ιωάννης ντε Τουρναί]] που υπήρξε παράλληλα και βαρώνος της [[βαρωνία της Γρίτσενας|Γρίτσενας]]. Σύμφωνα με τον A. Bon, μετά την ανακατάληψη των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] από τους βυζαντινούς η [[βαρωνία της Γρίτσενας]] πέρασε στα χέρια των βαρώνων των [[καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] ως αποζημίωση για τα εδάφη που έχασαν<ref>[http://cefael.efa.gr/detail.php?site_id=1&actionID=page&serie_id=BefarA&volume_number=213&issue_number=1 Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe, σελ. 100, 469]</ref>.