Δημήτρης Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στη Σμύρνη, από οικογένεια με καταγωγή το Κόρθι της [[Άνδρος|Άνδρου]]. Το 1899 πήγε στη Αθήνα (έχοντας αποφοιτήσει με "Άριστα" από την [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης]]) και γράφτηκε στη [[Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών|Φιλοσοφική Σχολή]] του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]]. Την εποχή εκείνη ήταν ακόμη οπαδός της καθαρεύουσας.<ref>''Στη μνήμη Δημήτρη Α. Γληνού'' (βλ. Βιβλιογραφία), σ. 195.</ref> Το 1904 προσχώρησε στο κίνημα του δημοτικισμού και έγινε μέλος του συλλόγου "Έθνος και Γλώσσα". Το 1905 λαμβάνοντας το πτυχίο του με άριστα ανέλαβε διευθυντής στην "Αναξαγόρειο Σχολή" και στη συνέχεια στο "Ελληνογερμανικό Λύκειο" της Σμύρνης. Οι διάφορες όμως δημοτικιστικές δημόσιες ομιλίες του και αρθρογραφίες του προκάλεσαν βίαιες σε βάρος του αντιδράσεις με συνέπεια να εγκαταλείψει την Σμύρνη (1908) και να συνεχίσει τις σπουδές του στην [[Ιένα]] και τη [[Λειψία]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]] παρακολουθώντας μαθήματα φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και πειραματικής ψυχολογίας. Παράλληλα την ίδια περίοδο γνωρίστηκε με τον [[Γεώργιος Σκληρός|Γ. Σκληρό]] από τον οποίο δέχτηκε τις πρώτες επιδράσεις της σοσιαλιστικής θεωρίας και του [[Μαρξισμός|μαρξισμού]]. Αλληλογραφώντας και με τον [[Ίων Δραγούμης|Ι. Δραγούμη]] και άλλους δημοτικιστές μετέχει στην ίδρυση του "[[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]]" (1910).<br /> Το [[1911]] εγκατέλειψε τις σπουδές του λόγω βιοποριστικής ανάγκης και επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε αρχικά διδάσκαλος στο γυμνάσιο της Πλάκας και στη συνέχεια καθηγητής στο Αρσάκειο Λύκειο Αθηνών, αναλαμβάνοντας και την επιμέλεια της έκδοσης του Δελτίου του Εκπαιδευτικού Ομίλου στο οποίο και αρθρογραφούσε διάφορα εκπαιδευτικά μελετήματα.<br /> To [[1912]] διορίστηκε διευθυντής του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης όπου απ΄ αυτή τη θέση τον επόμενο χρόνο μετά από συσκέψεις με το τότε υπουργό Παιδείας Ι. Τσιριμώκο (Κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου) υπήρξε ο βασικός υπεύθυνος και σχεδιαστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1913, που εκφράστηκε με τα λεγόμενα [[Νομοσχέδια Τσιριμώκου]] που κατατέθηκαν αλλά τελικά δεν ψηφίστηκαν.<br /> Το [[1914]] πρωτοστάτησε στην ίδρυση του "Εκπαιδευτικού Συνδέσμου Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως", διευθύνοντας και το περιοδικό Αγωγή του εν λόγω συνδέσμου. Συνεργαζόμενος δε με τους Μ. Τριανταφυλλίδη και Α. Δελμούζο συμμετέχει στην Εκπαιδευτική Επιτροπή που συγκρότησε ο Ε. Βενιζέλος για την εξέταση του θέματος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και υποβολή προτάσεων.
Μετά την παραίτηση του Βενιζέλου, απολύθηκε από τη θέση του και κατά τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1916 συνελήφθη για εξύβριση του Βασιλέως και οδηγήθηκε στη φυλακή για ένα μήνα. Τον Ιανουάριο του 1917 με την αποφυλάκισή του μετέβη στη Θεσσαλονίκη όπου και ανέλαβε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας της [[Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας του 1917|προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης]] ([[1917]])
Από το [[1930]] άρχισε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική και το [[1936]] εξελέγη [[Βουλή των Ελλήνων|βουλευτής]], συνεργαζόμενος με το [[ΚΚΕ]]. Το [[1935]] εξορίστηκε στον [[Άη Στράτης|Άη Στράτη]] από την [[δικτατορία]] [[Γεώργιος Κονδύλης|Κονδύλη]], όπως και αργότερα στη Σαντορίνη από τη δικτατορία [[Ιωάννης Μεταξάς|Ι. Μεταξά]].
Γραμμή 41:
* Κασιούρας, Δημήτρης, «Σχετικά με τις φιλοσοφικές αντιλήψεις του Δ. Γληνού», περ. ''Διαβάζω,'' τεύχ. 61 (1983).
* Γιώργος Δ. Μπουμπούς, «Γληνός, Δημήτρης», λήμμα στην ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974, ''έκδ. ''<nowiki/>''Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2008.
* (συλλογικό), ''Στὴ μνήμη Δημήτρη Α. Γληνοῦ''<ref>''Στη μνήμη'' ''Δημήτρη Α. Γληνού'' (βλ. Βιβλιογραφία), ''<nowiki/>''σ.195.</ref>''. Μελέτες γιὰ τὸ ἔργο του καὶ ἀνέκδοτα κείμενά του'', έκδ. Τα Νέα Βιβλία, Αθήνα 1946. [http://www.biblionet.gr/book/86771/%CE%A3%CF%84%CE%B7_%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7_%CE%91._%CE%93%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%8D Επανέκδοση: Παπαζήσης, Αθήνα 2003, επιμ. Κωνσταντίνος Μαυρέας - Γιώργος Δ. Μπουμπούς].
* Ελένη Ζούζουλα - Κώστας Θεριανός, «Δημήτρης Γληνός: ο αγωνιστής δάσκαλος, ο ριζοσπάστης παιδαγωγός», περ. ''Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης,'' τεύχ. 68-69, Δεκ. 2003-Φλεβ. 2004.
* Μαριάνθη Μπέλλα, «Η Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή (1921-1923)», περ. ''Εκπαιδευτική Κοινότητα,'' τεύχ''.''99, Αύγ.-Οκτώβρ. 2011.
|