Δημήτρης Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 10:
Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γληνός πρωταγωνίστησε στις διεργασίες για την ίδρυση του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και συνέταξε το ιδεολογικο-πολιτικό [[μανιφέστο]] 'Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ'. Παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Ελεύθερη Ελλάδα, προκειμένου να ηγηθεί της κυβέρνησής της.
Μέλος του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]] από το [[1911]] και επί σειρά ετών ηγετική φυσιογνωμία του, δημοσίευσε στο 'Δελτίο' του Ομίλου και στην 'Αναγέννηση' φιλοσοφικές και παιδαγωγικές μελέτες. Έργα του: Δημιουργικός ιστορισμός ([[1920]]), Γυναικείος ανθρωπισμός ([[1921]]), Οι χοίροι υΐζουσιν ([[1921]]), Ένας άταφος νεκρός ([[1925]]) κ.άλ. Το [[1927]], στη ''Διακήρυξη της Διοικητικής Επιτροπής του Εκπαιδευτικού Ομίλου'',<ref>Δημ. Γληνού, ''Εκλεκτές σελίδες'' (βλ. Βιβλιογραφία), τόμ.Γ', σ.24-59.</ref> συνέδεσε την παιδαγωγική κίνησή του με τις [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές αντιλήψεις]]. Εξόριστος στον Πύργο της Σαντορίνης από τη [[Ιωάννης Μεταξάς#Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου|δικτατορία Μεταξά]] ([[1936]] - [[1940]]), έγραψε την ''Τριλογία του Πολέμου,'' <ref>Γιώργος Δ. Μπουμπούς, «Στη ζωή της σιωπής και του στοχασμού: ο Δημ. Γληνός στη Σαντορίνη», στο Δ. Γληνού, ''Η Τριλογία του Πολέμου'', επανέκδ. Παπαζήση (βλ. Βιβλιογραφία), σ.xiii-xviii.</ref> ενώ πιο πριν, ενώ βρισκόταν εξόριστος στην Ανάφη, είχε γράψει το «Διάγραμμα της διαλεχτικής φιλοσοφίας» (Οκτώβριος 1936), πρόπλασμα μιας μεγαλύτερης μελέτης για το «Διαλεκτικό υλισμό».<ref>''Στη μνήμη Δημήτρη Α. Γληνού'', σ.153-156</ref> Το [[1940]] μετέφρασε το
Το International Bureau of Education της [[Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών|UNESCO]] συμπεριέλαβε τον Γληνό μεταξύ των 100 πιο σημαντικών διανoουμένων, πολιτικών, δημοσιολόγων κ.λπ. όλου του κόσμου, που με το στοχασμό και τη δράση τους είχαν σημαντική συμβολή στην υπόθεση της εκπαίδευσης από την εποχή της αυγής του ανθρώπινου [[Πολιτισμός|πολιτισμού]] έως τις μέρες μας.<ref>[Γιώργος Δ. Μπουμπούς], «[http://www.glinos.gr/v1/glhnos/dimitrisglinos Δημήτρης Γληνός]», Ίδρυμα Γληνού (Αθήνα). Ανακτήθηκε στις 08.06.2015.</ref>
Γραμμή 40:
*(συλλογικό), ''Δημήτρης Γληνός, ο πνευματικός ταγός''. Πρακτικά του συμποσίου για τα πενήντα χρόνια από το θάνατό του: Αφιερώνεται στα 80χρονα του ΚΚΕ, έκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1997.
* Κασιούρας, Δημήτρης, «Σχετικά με τις φιλοσοφικές αντιλήψεις του Δ. Γληνού», περ. ''Διαβάζω,'' τεύχ. 61 (1983).
* Φίλιππος Ηλιού, «Εισαγωγικό σημείωμα», στα ''Άπαντα'' Δημ. Γληνού, τόμ.Α΄, έκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1983, σ.ια-λη.
* Γιώργος Δ. Μπουμπούς, «Γληνός, Δημήτρης», λήμμα στην ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974, ''έκδ. ''<nowiki/>''Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2008.
* (συλλογικό), ''Στη μνήμη Δημήτρη Α. Γληνού. Μελέτες για το έργο του και ανέκδοτα κείμενά του'', έκδ. Τα Νέα Βιβλία, Αθήνα 1946. [http://www.biblionet.gr/book/86771/%CE%A3%CF%84%CE%B7_%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7_%CE%91._%CE%93%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%8D Επανέκδοση: Παπαζήσης, Αθήνα 2003, επιμ. Κωνσταντίνος Μαυρέας - Γιώργος Δ. Μπουμπούς].
| |||