Δημήτριος Λουκάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
προσθήκες/διορθώσεις
Γραμμή 19:
Το δεύτερο βιβλίο του, τα "Κεφαλονίτικα γνωμικά" -μια καταγραφή των γνωμικών και παροιμιών του νησιού- πηγάζει και αυτό από τη σχέση του με τον τόπο του. Ταυτόχρονα, αποτελεί το πρώτο μιας σειράς έργων του, που καταγράφουν και μελετούν τον ελληνικό λαϊκό παροιμιακό λόγο, που εκτείνεται σε συνολικά 4 βιβλία και 65 άρθρα σε διάφορα περιοδικά. Επιπλέον, κατά την περίοδο της εργασίας του στο Λαογραφικό Αρχείο είχε εργαστεί ειδικά στο Αρχείο Παροιμιών του [[Νικόλαος Πολίτης |Νικόλαου Πολίτη]], το οποίο διευθέτησε και εμπλούτισε.<ref name=Doulaveras>{{cite journal|last=Δουλαβέρας|first=Αριστείδης|title=Ο παροιμιολόγος Δημήτριος Σ. Λουκάτος και το διεθνές περιοδικό Proverbium|journal=Ο Δημήτριος Σ. Λουκάτος και η Ελληνική Λαογραφία|year=2008}}</ref>
 
Από τα ακαδημαϊκά έργα του Λουκάτου, το σημαντικότερο ίσως είναι τα "''Σύγχρονα Λαογραφικά''" του 1963, που ανανέωσαν την ελληνική λαογραφία. Ο Λουκάτος όμως δεν ήταν μόνο πανεπιστημιακός δάσκαλος, αλλά τον ενδιέφερε η επαφή του με ένα ευρύτερο κοινό. Το έργο του με τη μεγαλύτερη απήχηση ήταν η πενταλογία του για τα θέματα της λαϊκής λατρείας κατά εποχή του χρόνου, που εκδόθηκε στο σύνολό της από τις εκδόσεις ΦιλιπόττηΦιλιππότη, και επανεκδόθηκε πολλές φορές. Δείγμα της εξωστρέφειάς του είναι και οι πολλές επιστολές του προς τον τύπο, ιδιαίτερα την εφημερίδα ''Καθημερινή''.<ref name=Alexiadis>{{cite journal|last=Αλεξιάδης|first=Μηνάς|title=Επιστολές του Δημ. Σ. Λουκάτου σε Αθηναϊκές Εφημερίδες|journal=Ο Δημήτριος Σ. Λουκάτος και η Ελληνική Λαογραφία|year=2008}}</ref>
 
== Διακρίσεις ==
ΗΤο δουλειάέργο του Λουκάτου αναγνωρίστηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η ελληνική πολιτεία τον τίμησε το 1965 με το παράσημο του "[[Ταξιάρχης του Φοίνικος|Ταξιάρχη του Φοίνικος]]", ενώ η Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών του Παλέρμο Ιταλίας του έδωσε τιμητικό τίτλο το 1978. Το 1981 τιμήθηκε, από το Πανεπιστήμιο και την [[Ακαδημία της Βιέννης]], με το [[Διεθνές Βραβείο Λαογραφίας «Gottfried Heder»]]. Τιμητικούς τόμους του αφιέρωσαν το διεθνές λαογραφικό περιοδικό «[[Proverbium]]» (1985), τα [[Πανεπιστήμιο Κύπρου|Πανεπιστήμια Κύπρου]] και [[Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων|Ιωαννίνων]] (1988) και η [[Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Μελετών]]. Το 1998 εξελέγη επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 2000 η [[Ακαδημία Αθηνών]] του απένειμε το Αργυρό [[Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών]] για τη συνολική προσφορά του στην επιστήμη της Λαογραφίας.<ref name=tovima />
 
== Ύστερος βίος ==
Γραμμή 32:
* Νεοελληνικά Λαογραφικά Κείμενα (1957)
* Σύγχρονα Λαογραφικά (1963)
* Εισαγωγή στην Ελληνική Λαογραφία - Πανεπιστημιακά(πανεπιστημιακά μαθήματα, (1966)
* Νεοελληνικοί Παροιμιόμυθοι (1972)
* Εισαγωγή στην Ελληνική Λαογραφία (1977)
Γραμμή 41:
* Συμπληρωματικά του Χειμώνα και της Άνοιξης (1985)
* Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο (2001)
* Λαογραφικά σύμμεικτα της νήσου Παξών (2002)
 
== Επανεκδόσεις έργων του ==
* Εισαγωγή στην Ελληνική Λαογραφία (1992)
* Πασχαλινά και της Άνοιξης (1995)
* Τα Φθινοπωρινά (1995)
* Χριστουγεννιάτικα και των Γιορτών (1997)
 
== Παραπομπές ==