Μιχαήλ Ατταλειάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Ο Μιχαήλ Ατταλειάτης καταγόταν πιθανόν από την [[Αττάλεια]] (στη σημερινή [[Τουρκία]]) και μετακόμισε στην [[Κωνσταντινούπολη]] μεταξύ 1030 και 1040 για να ακολουθήσει νομικές σπουδές. Κατά τα χρόνια της υπηρεσίας του στο δικαστικό σύστημα της αυτοκρατορίας δημιούργησε μια μικρή περιουσία. Η διάκρισή του στη δικαστική έδρα προκάλεσε την προσοχή αρκετών αυτοκρατόρων, που τον επιβράβευσαν με μερικές από τις υψηλότερες τιμητικές διακρίσεις που υπήρχαν για τους δημοσίους υπαλλήλους ([[Πατρίκιοι|πατρίκιος]] και ανθύπατος). Το 1072 συνέγραψε για τον Αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Ζ'|Μιχαήλ Παραπινάκιο]] νομικό κώδικα, γνωστό ως "Πόνημα νομικόν", βασισμένο στα ''Βασιλικά'' (συλλογή νόμων του 892 κατ' εντολή του Βυζαντινού Αυτοκράτορα [[Λέων ΣΤ΄|Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού]]).
Πέραν αυτού συνέταξε ένα ''Κανονισμό για το Πτωχοκομείο και τη Μονή'', που ίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη στα μέσα της δεκαετίας του 1070. Το έργο αυτό, γνωστό ως ''Διάταξις'', είναι μεγάλης αξίας για τους μελετητές της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής ιστορίας του Βυζαντίου, της Κωνσταντινούπολης και των επαρχιών, κατά τον 11ο αιώνα. Παρέχει επίσης πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του ίδιου του Ατταλειάτη. Περιλαμβάνει κατάλογο των βιβλίων της βιβλιοθήκης του μοναστηριού, ενώ περιέχει επίσης λεπτομέρειες για την περιουσία του ιδρυτή στην πρωτεύουσα και στη Θράκη. Από το έργο αυτό πληροφορούμαστε ότι ο Ατταλειάτης ήταν κάτοχος πολλών ακινήτων (τόσο
Το 1079-1080 εξέδωσε την ''Ιστορία'', πολιτική και οικονομική ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για τα έτη 1034-1079. Αυτή η ζωντανή και σε μεγάλο βαθμό αξιόπιστη παρουσίαση της παρακμής της αυτοκρατορίας μετά τη λήξη της [[Μακεδονική Δυναστεία|Μακεδονικής δυναστείας]] προσέφερε στον Ατταλειάτη την ευκαιρία να ασχοληθεί με πολιτικά ζητήματα της εποχής του, που αντιμετώπισε, αν και από άλλη οπτική γωνία, ο σύγχρονός του Μιχαήλ Ψελλός. Η ''Ιστορία'' καταλήγει με ένα μακρό εγκώμιο του Αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης|Νικηφόρου Γ΄ Βοτανειάτη]], στον οποίο αφιερώνεται ολόκληρο το έργο. Λόγω του εγκωμίου αυτού και της αφιέρωσης ο Ατταλειάτης θεωρείτο επι χρόνια ειλικρινής υποστηρικτής αυτού του ηλικιωμένου και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικού αυτοκράτορα. Η προσεκτική όμως ανάγνωση του κειμένου φανερώνει ότι οι έπαινοι μπορεί να μην ήταν και τόσο ειλικρινείς. Αντίθετα ο Ατταλειάτης φαίνεται να μεροληπτεί υπερ του νεαρού στρατιωτικού διοικητή και μελλοντικού αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιου Κομνηνού]].
| |||