Ροβέρτος του Τάραντα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Ο '''Ροβέρτος του Τάραντος''' ([[1318]] - [[10 Σεπτεμβρίου]] [[1364]]) ήταν Πρίγκιπας του [[Τάραντας|Τάραντα]] (1332–1346) από τον [[Ανδεγαυικός οίκος|οίκο των Ανδεγαυών]], [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] ([[1336]] – [[1357]]), Βασιλιάς της [[Αλβανία|Αλβανίας]] (1332-1364), [[Πρίγκιπας της Αχαΐας]] (1333-1346) και έφερε τον τίτλο του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης ως Ροβέρτος Β΄ (1346-1364).
Μεγαλύτερος γιος του [[Φίλιππος Α΄ του Τάραντος|Φιλίππου Α΄ του Τάραντα]] και της τιτουλάριας Αυτοκράτειρας [[Αικατερίνη Β' του Βαλουά|Αικατερίνης Β' του Βαλουά]]. Μετά το θάνατο του πατέρα του αναδείχθηκε νόμιμος κληρονόμος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, λόγω όμως αντιρρήσεων εκ μέρους του θείου του [[Ιωάννης της Γραβίνας|Ιωάννη της Γραβίνης]] προέκυψε διαφορά για τα κληρονομικά δικαιώματα, η οποία λύθηκε το 1336 με τη μεσολάβηση του πλούσιου Φλωρεντινού Νικολάου Ατζαϊόλι, επιτρόπου των παιδιών του Φιλίππου. Σύμφωνα με το συμβιβασμό που ακολούθησε, ο Ιωάννης της Γραβίνης έλαβε τις κτήσεις των Ανδεγαυών στην Ήπειρο, παραχωρώντας στον Ροβέρτο τα δικαιώματα του [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου της Αχαΐας]] και της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Από τότε ο Ροβέρτος ετιτλοφορείτο «Κύρης Ροβέρτος, χάριτι Θεού Αχαΐας και Τάραντος πρίγκηψ και Κεφαλληνίας Ζακύνθου κόμης Παλατινός». Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, την εξουσία ασκούσε η μητέρα του Αικατερίνη μέχρι τον θάνατό της το 1346.
Τον Οκτώβριο του 1347 ο Ροβέρτος παντρεύτηκε την [[Μαρία των Βουρβόνων|Μαρία]], θυγατέρα του [[Λουδοβίκος Α΄ των Βουρβώνων|Λουδοβίκου Α΄ Δούκα των Βουρβόνων]], αλλά δεν απέκτησαν παιδιά. Λίγο αργότερα ο Ροβέρτος έδωσε όρκο πίστεως στην Βασίλισσα της Νάπολης Ιωάννα και μετέβη μαζί με τον αδελφό του Φίλιππο για να την υπερασπισθεί ηγούμενος των Ναπολιτάνων στην [[μάχη του Βενεβέντου]] ενάντια στον επιτιθέμενο Λουδοβίκο της Ουγγαρίας. Η Νάπολη όμως κατελήφθη το 1348 και οι δύο αδελφοί αιχμαλωτίστηκαν.
| |||