Πλουτώνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Tagging 11 dead links using Checklinks |
|||
Γραμμή 45:
|ενθαλπία εξάτμισης = 333,5 KJ/mol
|ειδική θερμοχωρητικότητα = (25 °C) 35,5 J/(mol·K)
|μαγνητική συμπεριφορά = παραμαγνητικό <ref>[http://www.osti.gov/bridge//product.biblio.jsp?query_id=0&page=0&osti_id=5972980 ''BNL-NCS 51363, vol. II'']{{dead link|date=June 2015}} (1981), σελ. 835ff</ref>
|ειδική ηλεκτρική αντίσταση = (0 °C) 1,460 µΩ·m
|ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα = 666667 S/m
Γραμμή 88:
}}
Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''πλουτώνιο''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''plutonium'') είναι ένα [[Υπερουράνια στοιχεία|υπερουράνιο]], [[ραδιενέργεια|ραδιενεργό]] [[μέταλλο]] που ανήκει στις [[ακτινίδες]]. Ο [[ατομικός αριθμός]] του είναι [[94 (αριθμός)|94]] και η [[ατομική μάζα]] του 244 [[ατομική μονάδα μάζας|amu]].<ref>{{cite journal|title= Ατομικά βάρη των στοιχείων 2009 (IUPAC Technical Report)|author= Michael E. Wieser and Tyler B. Coplen|journal= Pure Appl. Chem.|volume= 83|issue = 2|year= Δεκέμβριος 2010|pages= 371|format= PDF|url= http://www.iupac.org/publications/pac/pdf/2011/pdf/8302x0359.pdf|accessdate = 11/8/2011}}</ref>
Στις «συνηθισμένες συνθήκες», [[θερμοκρασία]] 25 °C και [[πίεση]] 1 [[Ατμόσφαιρα (μονάδα)|atm]], είναι ένα μέταλλο σε χρώμα μεταλλικό γκρι, που αμαυρώνεται γρήγορα στον [[Ατμόσφαιρα|ατμοσφαιρικό αέρα]], εξαιτίας της [[Οξειδοαναγωγή|οξείδωσής]] του. Απαντάται σε [[6 (αριθμός)|έξι (6)]] [[αλλότροπα|αλλοτροπικές μορφές]], σε θερμοκρασίες από δωματίου (20 °C) έως και 640 [[°C]], που είναι και το σημείο τήξης του. Οι αλλοτροπικές μεταπτώσεις του πλουτωνίου συνοδεύονται από ασυνεχείς μεταβολές στην πυκνότητά του. Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του είναι ότι με θέρμανση, από τους 310 °C στους 480 °C συστέλλεται αντί να διαστέλλεται, όπως συμβαίνει με τα άλλα μέταλλα. Στις [[χημική ένωση|ενώσεις]] του εμφανίζεται με [[5 (αριθμός)|πέντε (5)]] [[αριθμός οξείδωσης|αριθμούς οξείδωσης]]. Αντιδρά με τον [[Άνθρακας|άνθρακα]], τα [[αλογόνα]], το [[άζωτο]] και το [[πυρίτιο]]. Όταν εκτίθεται στον υγρό [[ατμόσφαιρα|αέρα]], δημιουργεί [[οξείδια]] και υδρίδια τα οποία αυξάνουν τον όγκο της αρχικής ποσότητας πλουτωνίου έως και 70%. Στη συνέχεια αποφλοιώνεται και μετατρέπεται σε σκόνη, που μπορεί να αναφλεχθεί απότομα. Είναι ραδιενεργό δηλητήριο που συσσωρεύεται στο [[οστό|μυελό των οστών]]. Αυτές και άλλες ιδιότητες κάνουν τη διακίνηση του πλουτωνίου επικίνδυνη.<br />
Γραμμή 96:
=== Ανακάλυψη ===
Ο [[Ενρίκο Φέρμι]] και μία ομάδα επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο της [[Ρώμη]]ς ανέφεραν ότι είχαν ανακαλύψει το στοιχείο 94 το [[1934]].<ref>{{cite web|url = http://www.nndc.bnl.gov/content/evaluation.html|title = Ένα Σύντομο Ιστορικό του τομέα των πυρηνικών δεδομένων και της αξιολόγησής τους|last = Holden|first = Norman E.|publisher = National Nuclear Data Center, Brookhaven National Laboratory|location = Upton (NY)|work = 51st Meeting of the USDOE Cross Section Evaluation Working Group|year = 2001|accessdate = 2009-01-03}}</ref>
|url = http://www.philosophy.umd.edu/Faculty/LDarden/sciinq/|title = The Nature of Scientific Inquiry|last = Darden|first = Lindley|chapter = Enrico Fermi: "Transuranium" Elements, Slow Neutrons|publisher = Department of Philosophy, University of Maryland|year = 1998|accessdate = 2008-01-03|location = College Park (MD)}}</ref>.
[[Αρχείο:Glenn Seaborg - 1964.jpg|thumb|Ο [[Γκλεν Θ. Σίμποργκ]] και η ομάδα του στο Μπέρκλεϊ ήταν οι πρώτοι που παρήγαγαν πλουτώνιο]]
Το πλουτώνιο (ακριβέστερα το ισότοπο <sup>238</sup>Pu) παράχθηκε και απομονώθηκε για πρώτη φορά στις 14 [[Δεκέμβριος|Δεκεμβρίου]] 1940 και εντοπίστηκε χημικά στις 23 [[Φεβρουάριος|Φεβρουαρίου]] 1941 από τους [[Γκλεν Θ. Σίμποργκ|Γκλεν Σίμποργκ]] (''Glenn Theodore Seaborg'', 1912 – 1999), [[Έντουιν Μ. ΜακΜίλαν]] (''Edwin Mattison McMillan'', 1907 – 1991), [[Ιωσήφ Γ. Κένεντι|Τζώζεφ Κένεντι]] (''Joseph William Kennedy'', 1916 – 1957) και [[Άρθουρ Γουώλ]] (''Arthur C. Wahl'', 1917 – 2006), με βομβαρδισμό ουρανίου με πυρήνες [[Δευτέριο|δευτερίου]] σε κύκλοτρο 60 ιντσών (152,4 cm) στο [[πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ]] στην [[Καλιφόρνια]].<ref name = 'ACS'>{{cite web|url = http://acs.lbl.gov/Seaborg.talks/65th-anniv/14.html|title = Elements 93 and 94|accessdate = 2008-09-17|author = LBNL contributors
|publisher = Advanced Computing for Science Department, Lawrence Berkeley National Laboratory
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
Το έγγραφο που τεκμηριώνει την ανακάλυψη συντάχθηκε από την επιστημονική ομάδα και στάλθηκε στο περιοδικό ''Physical Review'' τον Μάρτιο του 1941.<ref name = "Emsley2001" />
Ο Έντουιν Μακ Μίλαν είχε πρόσφατα ονομάσει το πρώτο [[Υπερουράνια στοιχεία|υπερουράνιο]] [[Χημικά στοιχεία|στοιχείο]] με το όνομα του [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|πλανήτη Ποσειδώνα]] και πρότεινε το εν λόγω στοιχείο 94, που είναι το επόμενο στοιχείο της σειράς, να πάρει το όνομά του από τον επόμενο πλανήτη, τον [[Πλούτωνας (πλανήτης)|Πλούτωνα]]<ref name = "Heiserman1992">{{harvnb|Heiserman|1992}}</ref><!-- Note: page 338 --><ref group="Σημ.">. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που κάποιος πρότεινε ένα στοιχείο να ονομαστεί "πλουτώνιο". Μία δεκαετία μετά την ανακάλυψη του [[Βάριο|βαρίου]], ένας καθηγητής πρότεινε να μετονομαστεί σε πλουτώνιο επειδή το στοιχείο δεν ήταν βαρύ, όπως υποδηλώνει η ελληνική προέλευση του ονόματος. Έτσι, υποστήριξε ότι, δεδομένου ότι παράγεται από τη σχετικά νέα τεχνική [[ηλεκτρόλυση]]ς, το όνομά του πρέπει να σχετίζεται με την [[φωτιά]]. Έτσι, πρότεινε να ονομαστεί από το Ρωμαίο θεό του κάτω κόσμου, Πλούτωνα (Pluto).<!-- Note: page 338 --></ref> Ο Σίμποργκ αρχικά θεώρησε πως το όνομα του στοιχείου θα ήταν ''"plutium"'', ''"πλούτιο"'', αλλά στη συνέχεια έκρινε πως δεν ακουγόταν ηχητικά τόσο καλά όσο το ''"plutonium"'', ''"πλουτώνιο"''.<ref name="Clark57">{{cite journal|last = Clark|first = David L.
|coauthors = Hobart, David E.|title = Reflections on the Legacy of a Legend: Glenn T. Seaborg, 1912–1999|journal = Los Alamos Science|volume = 26
|year = 2000|pages = 56–61, on 57|url = http://www.fas.org/sgp/othergov/doe/lanl/pubs/00818011.pdf
|format = PDF|accessdate = 2009-02-15}}</ref>
|first = David L.|last = Clark|coauthors = Hobart, David E.|title = Reflections on the Legacy of a Legend: Glenn T. Seaborg, 1912–1999|journal = Los Alamos Science|volume = 26|pages = 56–61, on 57
|year = 2000|url = http://www.fas.org/sgp/othergov/doe/lanl/pubs/00818011.pdf|format = PDF
|accessdate = 2009-02-15}}</ref>
{{cite web|url = http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/reaction/interviews/seaborg.html
|title = Frontline interview with Seaborg|publisher = Public Broadcasting Service
|author = PBS contributors|work = Frontline|year = 1997|accessdate = 7 Δεκεμβρίου 2008}}</ref>
== Πρώιμη Έρευνα ==
Γραμμή 147:
|url = http://www.fas.org/sgp/othergov/doe/lanl/pubs/number26.htm
|accessdate = 15 Φεβρουαρίου 2009
}}
Στις 5 Απριλίου 1944, ο [[Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ]] (Emilio Gino Segrè) στο Λος Άλαμος (Los Alamos) έλαβε το πρώτο δείγμα από αντιδραστήρα παραγωγής πλουτωνίου στο Όακ Ριτζ<ref name="AtomicTimeline">
Γραμμή 173:
|format = PDF
|accessdate = Τρίτη, 15 Φεβρουαρίου του 2009
}}{{dead link|date=June 2015}}
Τον Αύγουστο του 2008 ο Αντιδραστήρας Β ανακηρύχθηκε Εθνικό Ιστορικό Μνημείο.
:{{cite web|url=http://www.nps.gov/history/nr/listings/20080829.HTM |title=Weekly List Actions |accessdate=30 Αυγούστου 2008|publisher= National Park Service |date=29 Αυγούστου 2008 |quote=}}
Γραμμή 274:
|year = 1997
|accessdate = 21 Δεκεμβρίου 2008
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref><ref group="Σημ.">Μεγάλο μέρος αυτού του πλουτωνίου χρησιμοποιήθηκε για τον πυρήνα ενός τύπου θερμοπυρηνικών όπλων σχεδίου Teller–Ulam. Οι αποκαλούμενες βόμβες υδρογόνου είναι ένα είδος πυρηνικού όπλου που χρησιμοποιεί μια βόμβα σχάσης για να προκαλέσει [[πυρηνική σύντηξη]] βαρέων ισοτόπων [[υδρογόνο]]υ. Η ισχύς τους είναι συνήθως της τάξεως των εκατομμυρίων τόνων ισοδύναμου TNT σε σύγκριση με τους χιλιάδες τόνους ισοδύναμου TNT των συσκευών που βασίζονται μόνο στην σχάση.''Emsley, 2001''</ref> Κάθε χρόνο 20 τόνοι από το στοιχείο εξακολουθούν να παράγονται ως υποπροϊόν της βιομηχανίας πυρηνικής ενέργειας.<ref name = "CRC2006p4-27">{{harvnb|CRC|2006|pp = 4–27}}</ref> Τουλάχιστον 1000 τόνοι πλουτώνιου ενδέχεται να υπάρχουν με περισσότερους από 200 από αυτούς, είτε να βρίσκονται μέσα σε πυρηνικά όπλα, είτε να έχουν αφαιρεθεί από αυτά<ref name = "Emsley2001"/>. Η εκτίμηση του ινστιτούτου SIPRI για τα παγκόσμια αποθέματα πλουτωνίου το [[2007]] ήταν 500 τόνοι, εξίσου κατανεμημένοι μεταξύ στρατιωτικών και μη στρατιωτικών αποθεμάτων.<ref>{{cite book|title=SIPRI Yearbook 2007: Armaments, Disarmament, and International Security|author=[[Stockholm International Peace Research Institute]]|publisher=[[Oxford University Press]]|year=2007|page=567|isbn=0199230218, 9780199230211|url=http://books.google.com/?id=2M0C6SERFG0C&pg=PA567}}</ref>
[[Αρχείο:Yucca Mountain emplacement drifts.jpg|thumb|Προτεινόμενο σχέδιο σηράγγων αποθήκευσης αποβλήτων στα βουνά Yucca.|alt=A σχέδιο που παρουσιάζει κύρια σωληνοειδή σήραγγα, που συνδέεται στην πλευρά του με τρεις άλλες σωληνοειδείς σήραγγες, όλες που ενσωματώνονται σε αμμοειδές θέμα.]]
Γραμμή 357:
|quote = While plutonium dioxide is normally olive green, samples can be various colors. It is generally believed that the color is a function of chemical purity, stoichiometry, particle size, and method of preparation, although the color resulting from a given preparation method is not always reproducible.
|accessdate =2010-02-09
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> Σε θερμοκρασία δωματίου το πλουτώνιο είναι στην α-μορφή που είναι και η πιο κοινή δομική μορφή του στοιχείου. Η α-μορφή είναι τόσο εύθρυπτη, όσο και ο γκρίζος χυτοσίδηρος, εκτός κι αν είναι κράμα με άλλα μέταλλα οπότε γίνεται μαλακή και όλκιμη. Σε αντίθεση με άλλα μέταλλα, το πλουτώνιο, δεν είναι καλός αγωγός του [[Ηλεκτρισμός|ηλεκτρισμού]] και της [[θερμότητα]]ς. Έχει χαμηλό [[σημείο τήξης]] (640 °C), και ασυνήθιστα υψηλό σημείο βρασμού (3327 °C).<ref name = "WISER"/>
Η εκπομπή σωματιδίων α, που είναι υψηλής ενέργειας πυρήνες [[Ήλιο|ηλίου]], είναι η πιο γνωστή μορφή ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το πλουτώνιο.<ref name="NNDC"/> Ένας τυπικός πυρήνας πυρηνικού όπλου 5 Kg περιέχει 12,5 × 10<sup>24</sup> άτομα. Με χρόνο ημιζωής 24.100 χρόνια, περίπου 11,5 × 10<sup>12</sup> από τα άτομά του διασπώνται κάθε [[δευτερόλεπτο]] εκπέμποντας σωματίδια-α των 5,157 [[Ηλεκτρονιοβόλτ|MeV]]. Η θερμότητα που παράγεται με την επιβράδυνση α - σωματιδίων, κάνει το Pu ζεστό στην αφή.<ref name = "Heiserman1992">{{harvnb|Heiserman|1992}}</ref><ref>
Γραμμή 388:
}}</ref>
Σε αντίθεση με άλλα [[Ύλη|υλικά]], το πλουτώνιο "αυξάνει" την πυκνότητά του όταν τήκεται, κατά 2,5 %, αλλά το [[υγρό]] [[μέταλλο]] δείχνει μία γραμμική μείωση της [[πυκνότητα]]ς με την [[θερμοκρασία]].<ref name = "Miner1968p544" />
=== Αλλοτροπικές μορφές ===
Γραμμή 438:
}}</ref> Το [[Πλουτώνιο-241|<sup>241</sup>Pu]] είναι κι αυτό εξαιρετικά σχάσιμο. Για να θεωρηθεί σχάσιμο ένα ισότοπο πρέπει ο πυρήνας του να είναι σε θέση να διασπαστεί ή να υποστεί σχάση όταν χτυπηθεί από βραδέως κινούμενο νετρόνιο, απελευθερώνοντας έτσι αρκετά επιπλέον νετρόνια και συντηρώντας την πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση.
Το πλουτώνιο-239 έχει πολλαπλασιαστικό παράγοντα (k) μεγαλύτερο από ένα, πράγμα που σημαίνει ότι αν συγκεντρωθεί επαρκής ποσότητα του μετάλλου και με την κατάλληλη γεωμετρία (π.χ. μία συμπιεσμένη σφαίρα), μπορεί να αποτελέσει [[κρίσιμη μάζα]].<ref>
{{cite book
|title = Understanding Physics
Γραμμή 448:
|year = 1988
|isbn = 0880292512
|publisher = Barnes & Noble Publishing}}</ref>
Η παρουσία του ισοτόπου [[Πλουτώνιο-240|<sup>240</sup>Pu]] σε ένα δείγμα, περιορίζει τις δυνατότητες της πυρηνικής βόμβας διότι αυτό έχει ένα σχετικά υψηλό ποσοστό αυθόρμητης σχάσης (~ 440 διασπάσεις ανά δευτερόλεπτο και ανά γραμμάριο, δηλαδή πάνω από 1000 [[νετρόνια]] ανά δευτερόλεπτο και ανά γραμμάριο<ref>Samuel Glasstone and Leslie M. Redman, ''[http://www.doeal.gov/opa/docs/RR00171.pdf An Introduction to Nuclear Weapons]'' (Atomic Energy Commission Division of Military Applications Report WASH-1038, Ιούνιος 1972), p. 12.</ref>), αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο πρόωρης έκρηξης<ref>{{cite book|title = The Manhattan Project: Making the Atomic Bomb
Γραμμή 524:
=== Χημεία και ενώσεις του πλουτωνίου ===
[[Αρχείο:Plutonium in solution.jpg|thumb|right|300px|Διάφορες καταστάσεις οξείδωσης του πλουτωνίου σε διαλύματα]]
Σε θερμοκρασία δωματίου, το καθαρό πλουτώνιο έχει ασημί χρώμα, αμαυρώνεται όμως όταν οξειδώνεται.<ref name="CRC2006p4-27"/> Το στοιχείο εμφανίζεται στις ενώσεις του με πέντε [[αριθμός οξείδωσης|αριθμούς οξείδωσης]]:<ref name="CRC2006p4-27"/>
* Pu(III) ως Pu<sup>3+</sup> ([[μπλε]] στο χρώμα της λεβάντας)
* Pu(IV) ως Pu<sup>4+</sup> ([[κίτρινο]] με [[καφέ]])
Γραμμή 562:
[[Αρχείο:Plutonium pyrophoricity.jpg|thumb|left|Το πυροφορικό πλουτώνιο λάμπει σαν λαμπερή στάχτη, υπό ορισμένες προϋποθέσεις|alt=Ένα μαύρο μπλοκ πάνω σε ένα τραπέζι με κόκκινα στίγματα πάνω του και κίτρινη σκόνη γύρω απ' αυτό]]
[[Αρχείο:96602765.lowres.jpeg|thumb|left|upright|alt= διατομή ενός φιαλιδίου γυαλιού που παρουσιάζει καφετί-άσπρο χιόνι-όπως πτώση στο κατώτατο σημείο|Είκοσι μικρογραμμάρια καθαρού υδροξειδίου πλουτωνίου. [καθαρό υδροξείδιο πλουτωνίου.<ref>[http://imglib.lbl.gov/ImgLib/COLLECTIONS/BERKELEY-LAB/RESEARCH-1930-1990/NUCLEAR-PHYSICS/TRANSURANIUM-ELEMENTS/index/96602765.html Pure plutonium hydroxide in capillary tube]{{dead link|date=June 2015}}, LBNL Image Library</ref>]]
Το πλουτώνιο είναι ένα δραστικό μέταλλο. Σε υγρό αέρα ή σε υγρό [[αργό]], το μέταλλο οξειδώνεται ταχύτατα, παράγοντας ένα μείγμα οξειδίων και υδριδίων.<ref name = "WISER">
{{cite web
Γραμμή 592:
* Το ''' κράμα πλουτωνίου-γαλλίου ''' χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση της δ αλλοτροπικής μορφής του πλουτωνίου, αποφεύγοντας τη α-φάση και τα α-δ συναφή προβλήματα. Χρησιμοποιείται κυρίως στον πυρήνα πυρηνικών όπλων κατάρρευσης.<ref>{{cite journal|url=http://books.google.com/?id=0o4DnYptWdgC&pg=PA71|page=71|title=ECS transactions|publisher=Electrochemical Society|issn=1938-5862|author=Kolman, D. G. and Colletti, L. P.|chapter=The aqueous corrosion behavior of plutonium metal and plutonium-gallium alloys exposed to aqueous nitrate and chloride solutions|volume=16|year=2009|issue=52}}</ref>
* Το ''' κράμα πλουτωνίου-αλουμινίου ''' είναι εναλλακτικό του κράματος πλουτωνίου-γαλλίου. Ήταν το αρχικό κράμα που μελετήθηκε διότι σταθεροποιεί τη δ-φάση του πλουτωνίου, ωστόσο, η τάση του να αντιδρά με [[Σωματίδια άλφα|σωματίδια α]] και να απελευθερώνει [[νετρόνια]] μειώνει τη χρησιμότητά του στα πυρηνικά όπλα. Το κράμα αυτό μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό του πυρηνικού καυσίμου.<ref>{{cite book|url=http://www.csirc.net/docs/reports/ref_066.pdf|title=Canadian Research Reactors|author=Hurst, D. G. and Ward, A. G.|publisher= Los Alamos National Laboratory}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
* Το ''' κράμα πλουτωνίου-γαλλίου-κοβαλτίου '''(PuCoGa<sub>5</sub>) είναι ένας αντισυμβατικός υπεραγωγός, που εμφανίζει υπεραγωγιμότητα κάτω από τους 18,5Κ, μία τάξη μεγέθους υψηλότερα από την μεγαλύτερη μεταξύ των συστημάτων των βαρέων φερμιονίων, και έχει μεγάλο κρίσιμο ρεύμα.<ref name="physicsworld.com">{{cite news|url=http://physicsworld.com/cws/article/news/16443|title=Το πλουτώνιο είναι επίσης ένας υπεραγωγός|publisher=PhysicsWeb.org|author=Dumé, Belle|date=November 20, 2002}}</ref><ref>{{cite journal|url=http://www.lanl.gov/orgs/mpa/files/mrhighlights/LALP-06-072.pdf|author=Curro, N. J. |title=Αντισυμβατική υπεραγωγιμότητα σε PuCoGa<sub>5</sub>|date=Spring 2006|publisher=Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
* Το ''' κράμα πλουτωνίου-ζιρκονίου ''' μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πυρηνικό καύσιμο.<ref>McCuaig, Franklin D. "Pu-Zr alloy for high-temperature foil-type fuel" {{US patent|4059439}}, Εκδόθηκε 22 Νοεμβρίου 1977</ref>
Γραμμή 725:
|year = 2005
|accessdate = χρονιά του 2009 στις 15 φεβρουαρίου
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> Λόγω του ότι είναι εκπομπός ακτίνων άλφα, συνδυάζει την υψηλής ενέργειας ακτινοβολία με τη χαμηλή διείσδυση και γι' αυτό απαιτεί ελάχιστη θωράκιση. Ένα φύλλο χαρτί μπορεί να σταματήσει τα σωματίδια-α που εκπέμπονται από το <sup>238</sup>Pu. Ένα χιλιόγραμμο του ισοτόπου παράγει περίπου 570 Watt θερμικής ενέργειας.<ref name = "Heiserman1992"/><ref name="pumper"/>
Αυτά τα χαρακτηριστικά το καθιστούν κατάλληλο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε συσκευές που πρέπει να λειτουργήσουν χωρίς άμεση συντήρηση για χρονικά διαστήματα που προσεγγίζουν την διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής. Επομένως χρησιμοποιείται σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπου και μονάδες θέρμανσης ραδιοϊσοτόπου όπως εκείνα στις διαστημικές αποστολές Cassini, Voyager και New Horizons.<ref name = "Emsley2001"/>
Γραμμή 859:
|year = 2000
|last = Roark|first = Kevin N.
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> Εννέα μήνες αργότερα, ένας άλλος επιστήμονας του Λος Άλαμος, ο Λούις Σλότιν (Louis Slotin), πέθανε από ένα παρόμοιο ατύχημα που περιλάμβανε έναν ανακλαστήρα βηρυλλίου και τον ίδιο πυρήνα πλουτωνίου (τον αποκαλούμενο "πυρήνα του δαίμονα") που στοίχισε τη ζωή στον Ντάλιαν.<ref>
{{cite web
|url = http://www.lanl.gov/history/people/R_Schreiber.shtml
Γραμμή 882:
|first = Thomas P.
|coauthors = Monahan, Shean P.; Pruvost, Norman L.
}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> Άλλα πυρηνικά ατυχήματα έχουν συμβεί στη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]], την [[Ιαπωνία]], τις [[Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] και πολλές άλλες χώρες.<ref name = "CriticalityAccidents"/>
=== Ευφλεκτότητα ===
| |||