Ατονικότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: αφαιρέθηκαν παραπομπές Οπτική επεξεργασία |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Η '''ατονικότητα''' ως μουσικός όρος αναφέρεται στην έλλειψη ενός καθορισμένου τονικού κέντρου κατά τη σύνθεση ενός μουσικού έργου. Αυτό έχει ως επακόλουθο την άρση του αισθήματος της [[Τονικότητα|τονικότητας]] και την κατάργηση του τονικού συστήματος μείζονος-ελάσσονος, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί από την θεωρία και πράξη της δυτικής μουσικής από τις αρχές του 17ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα περίπου. Η ατονικότητα αποβλέπει στην παράβλεψη ή πλήρη κατάργηση των ιεραρχικών σχέσεων που επιβάλλει το [[Τονικότητα#Τονικό μουσικό σύστημα|τονικό μουσικό σύστημα]] μεταξύ των φθόγγων, τόσο ως προς τη διαμόρφωση της μελωδικής γραμμής όσο και ως προς την διαμόρφωση και συμπεριφορά των συνηχήσεων («χειραφέτηση της διαφωνίας»). Ο όρος δεν περιγράφει τόσο κάποιο μουσικό κίνημα ή σχολή, αλλά περισσότερο ένα μουσικό ύφος ή τεχνοτροπία που καθιερώθηκε στο πλαίσιο του μουσικού μοντερνισμού, όπως αυτός εκφράστηκε από τους [[Άρνολντ Σένμπεργκ]], [[Άλμπαν Μπεργκ]], [[Άντον Βέμπερν]] και τους μαθητές τους, αλλά και από άλλους συνθέτες, όπως ο Ρώσος [[Αλεξάντρ Σκριάμπιν]] και ο Αμερικανός
==Η εμφάνιση της ατονικότητας==
|