Βασίλειο της Αρλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
MedMan (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 25:
Μεταξύ του 11ου και το τέλος του 14ου αιώνα πολλά μέρη της επικράτειας της Αρλ αποσχίστηκαν: [[Προβηγκία]], Βιβαρέ, Λυονέ, Ντοφινέ, [[Κομητεία της Σαβοϊας|Σαβοΐα]], [[Κομητεία της Βουργουνδίας|Ελεύθερη Κομητεία της Βουργουνδίας]] και μέρη της δυτικής Ελβετίας<ref name="The New Columbia Encyclopedia 1975"/>. Την Ελεύθερη Κομητεία της Βουργουνδίας απέκτησε το 1190 ο [[Οίκος των Χοενστάουφεν]], και τα ανατολικά μέρη της Άνω Βουργουνδίας έπεσαν στον Οίκο των Zähringen. Αργότερα, όταν έσβησε η γραμμή διαδοχής του, οι γη αυτή κληρονομήθηκε από τον [[Οίκος των Αψβούργων|Αψβούργους]]. Το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της Κάτω Βουργουνδίας ενσωματώθηκε σταδιακά στην [[Γαλλία]]— η Κομητεία της Προβηγκίας έπεσε στον Οίκο των Ανζού το 1246 και τελικά στο Γαλλικό Στέμμα το 1481, η περιοχή της Ντοφινέ προσαρτήθηκε και πουλήθηκε στον Γάλλο βασιλιά [[Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας|Κάρολο Ε΄]] το 1349 από τον Δελφίνο του Βιεννουά Ουμβέρτο Β΄ (Humbert II de La Tour-du-Pin). Το 1361 ο Αυτοκράτορας [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος Δ΄]] αποσύνδεσε την [[Κομητεία της Σαβοΐας]] από το Βουργουνδικό βασίλειο.
 
Το 1365 ο Κάρολος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που στέφτηκε Βασιλιάς της Αρλ. Το 1378 ο Κάρολος διόρισε τον Δελφίνο της Γαλλίας (και κατοπινό βασιλιά) [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Κάρολο ΣΤ΄]] ως μόνιμο Αυτοκρατορικό βικάριο για να διοικεί εκ μέρους της Αυτοκρατορίας ό, τι είχε απομείνει από το Βασίλειο της Αρλ, και από τότε και μετά αυτό ουσιαστικά έπαψε να υφίσταται. Ακόμα κι έτσι, ο τίτλος "Βασιλιάς της Αρλ" παρέμεινε ένας από τους τίτλους των Αυτοκρατόρων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι τη διάλυσή της 1806, και το αξίωμα του Αρχιεπισκόπου τηςτου [[ΤρηρΤριρ]] (του Ελεκτοράτου τηςτου ΤρηρΤριρ) συνέχισε να έχει τη ισχύ ως Αρχικαγκελάριου και Πρίγκιπα-Εκλέκτορα για τον Βασιλιά των Ρωμαίων (τίτλος που έφεραν οι Βασιλείς της Γερμανίας μετά την εκλογή τους από τους πρίγκιπες), τίτλος που θα εξελισσόταν σε αυτόν του [[Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], στάτους που επικυρώθηκε από το Χρυσόβουλο του 1356.
 
Παρά την μόνιμη ένωση του τίτλου με αυτόν του Βασιλιά των Ρωμαίων, υπήρξαν αρκετές φορές που η επανίδρυση του Βασίλειο της Αρλ ήταν υπό σκέψη. Η πιο σοβαρή από αυτές ήταν υπό τον [[Πάπας Νικόλαος Γ΄|Πάπα Νικόλαος Γ΄]] με την υποστήριξη του [[Kάρολος ο Ανδεγαυός|Kάρολου των Ανζού]]: ως μέρος των συμφωνιών και των εκεχειριών μεταξύ του 1277 με 1279 μεταξύ του Καρόλου, που τότε ήταν ήδη Βασιλιάς της Νάπολης, του [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφου Α΄ της Γερμανίας]], Βασιλιά των Ρωμαίων (Βασιλιάς των Γερμανών) και με βλέψεις στο Αυτοκρατορικό στέμμα, και της [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας|Μαργαρίτας της Προβηγκίας]] Βασιλομήτορα της Γαλλίας, στην διαμάχη για την επικυριαρχία και διαδοχή της Κομητείας της Προβηγκίας, όπως και για τα ανταλλάγματα που έδωσε ο Ροδόλφος για να μείνει μόνος υποψήφιος για το αυτοκρατορικό στέμμα. Στην συμφωνία, ο Πάπας Νικόλαος Γ΄ κατάφερε να πείσει τον Ροδόλφο να παραχωρήσει όλο το Βασίλειο της Αρλ στον εγγονό του Καρόλου του Ανζού [[Κάρολος Μαρτέλος της Ουγγαρίας|Κάρολου Μαρτέλου του Ανζού]] ως προίκα για το γάμο της κόρης του, Klementia von Habsburg, με αντάλλαγμα τα κληρονομικά δικαιώματα στο Βασίλειο της Γερμανίας γι’ αυτόν και τους διαδόχους του. Ομοίως, Ο Νικόλαος περίμενε η Βόρεια Ιταλία να γίνει βασίλειο αποκρυπτόμενη από την αυτοκρατορική επικράτεια, και να δοθεί στην οικογένειά του, τους Ορσίνι. Το 1282 ο Κάρολος ήταν έτοιμος να στείλει το ανήλικο ζεύγος για να διεκδικήσει ξανά τον τίτλο του Βασιλιά της Αρλ, αλλά ο πόλεμος των Σικελικών Εσπερινών ματαίωσε τα σχέδιά του, όπως και την προγραμματισμένη εισβολή του στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]<ref>Runciman, Steven, "The Sicilian Vespers", p. 282; 1958 Cambridge University Press</ref>.