Χαϊλέ Σελασιέ Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Χαϊλέ Σελασιέ A'''' ([[αμχαρική γλώσσα|αμχ.]] ኃይለ፡ ሥላሴ, που σημαίνει «ισχύς, δύναμη της Αγίας Τριάδας»,<ref>John Markakis, ''Ethiopia: The Last Two Frontiers'', Οξφόρδη: James Currey, 2011, σ.109.</ref> [[23 Ιουλίου]] [[1892]] – [[27 Αυγούστου]] [[1975]]) υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας της [[Αιθιοπία]]ς, από τις [[2 Νοεμβρίου]] [[1930]] έως τις [[12 Σεπτεμβρίου]] [[1974]],<ref>Harold G. Marcus, ''A History of Ethiopia'', αναθ. έκδ., University of California Press: Mπέρκλεϋ & Λος Άντζελες, 2002, σ.131-132, 180</ref> που διακρίθηκε για την προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας του.<ref>Christopher Clapham, "Haile Sellassie I", ''Dictionary of African Biography'', Οxford Univeristy Press: Οξφόρδη, 2012, τόμ.2, σ.544</ref> Εισήγαγε την Αιθιοπία στην [[Κοινωνία των Εθνών]] το 1923 και στον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών]], ενώ υπήρξε επίσης πρωτεργάτης της ίδρυσης του [[Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας|Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας]] το [[1963]], με έδρα την Αντίς Αμπέμπα.<ref>Christopher Clapham, "Haile Sellassie I", σ.544-545</ref> Εκδιώχθηκε από τους Ιταλούς του Μουσολίνι μετά την κατάκτηση της Αιθιοπίας τον Μάιο του 1936.<ref>"Haile Selassie I", [http://www.britannica.com/biography/Haile-Selassie-I ''Encyclopædia Britannica''], Ανακτήθηκε 13-06-2015.</ref> Τον Ιανουάριο του 1941 ηγήθηκε των συμμαχικών δυνάμεων που εισήλθανεισέβαλαν στην Αιθιοπία και στις 5 ΜαϊουΜαΐου του ίδιου χρόνιου εισήλθε στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα, θέτοντας τέλος στην ιταλική φασιστική κατοχή της χώρας του. Η αρχική στάση του έναντι των Ιταλών τον ανέδειξε σε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και το αμερικανικό περιοδικό ''Time'' τον ανακήρυξε "Άνθρωπο της χρονιάς" για το 1935.<ref>Σταύρος Βινιεράτος, "Ο Ρας Ταφάρι", [http://www.ausgreeknet.net/Konta-84.pdf ''Κοντά σας'', τεύχ, 84 (2010)], σ.8 (περιοδικό Συλλόγου Ελλήνων Αιθιοπίας). Ανακτήθηκε 12-06-2015.</ref> Το Σεπτέμβριο του [[1974]] ανατράπηκε από τους στρατιωτικούς, σε μια περίοδο που ο [[λιμός]] και τα αυξανόμενα επίπεδα ανεργίας αποτελούσαν κυρίαρχα προβλήματα της χώρας. Πέθανε τον Αύγουστο του [[1975]]. Σύμφωνα με επίσημες πηγές, ο θάνατός του προήλθε από φυσικά αίτια, ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις πως στραγγαλίστηκε με διαταγή της στρατιωτικής κυβέρνησης<ref>"Haile Selassie I", [http://www.britannica.com/biography/Haile-Selassie-I ''Encyclopædia Britannica''].</ref>

Το πραγματικό του όνομα ήταν '''Ταφάρι Μακόνεν''' (γνωστός και ως '''Ρας Ταφάρι''')<ref>"Haile Selassie I", [http://www.britannica.com/biography/Haile-Selassie-I ''Encyclopædia Britannica'']</ref> και γεννήθηκε στο χωριό Εδζέρσα Γκόρο, κοντά στο [[Χαράρ]]. Ήταν γιος του Ρας Μακόνεν, κυβερνήτη της επαρχίας του Χαράρ και, εμπίστου συμβούλου και εξαδέλφου του Αυτοκράτορααυτοκράτορα Μενελίκ Β', εκπαιδεύτηκε από Γάλλους καθολικούς ιεραπόστολους και ήταν στο θρήσκευμα Χριστιανός Ορθόδοξος της Αιθιοπικής Εκκλησίας. Το 1916 έγινε σύμβουλος, αντιβασιλιάς και ανακηρύχθηκε διάδοχος της Αυτοκράτειραςαυτοκράτειρας [[Ζαουντίτου]], κόρης του Μενελίκ Β', υποσκελίζοντας τον έως τότε διάδοχο Λιτζ Ιάσου. Το 1928 στέφθηκε βασιλιάς (Νεγκούς) και το 1930, αμέσως μετά το θάνατο της Ζαουντίτου, αυτοκράτορας (Νεγκούσα Νεγκούστ, δηλ. ''Βασιλεύς των Βασιλέων'').<ref>John Markakis, ''Ethiopia: The Last Two Frontiers'', σ.109.</ref> Το 1924 κήρυξε την κατάργηση της δουλείας και το 1932 - αυτοκράτορας πλέον -1931 παραχώρησε στη χώρα του το πρώτο Σύνταγμα.<ref>''Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή'', Αθήνα 1996, τόμ. 35, σ.105.</ref> Προχώρησε, επιπλέον, σε αναμόρφωση κι εκσυγχρονισμό της αιθιοπικής κοινωνίας και του κρατικού μηχανισμού με σειρά δημοσίων έργων, ίδρυση νέων υπουργείων, κεντρικής τράπεζας και ταχυδομείων, κοπή νέου νομίσματος κ.λπ.<ref>John Markakis, ''Ethiopia: The Last Two Frontiers'', σ.109-110.</ref>