Το Κόμμα των [[Μαρξισμός|Μαρξιστών]] του Αφγανιστάν αύξησε τη δύναμή του κατά την περίοδο βασιλείας του Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ (1933-1973), και κυρίως την περίοδο κατά την οποία ήταν πρωθυπουργός ο ξάδερφός του Μοχάμεντ Νταούντ Χαν (1954-1963). Το Κόμμα των Μαρξιστών διασπάστηκε σε δύο φατρίες το [[1967]]. ΗΤο πιο φιλοσοβιετικό '''ΧαλκΚχαλκ''', η λεγόμενη "φράξια των μαζών" (Λαϊκό ∆ημοκρατικό Κόμμα Αφγανιστάν), είχε επικεφαλής τον Νουρ Μοχάμεντ Ταράκι και ητο επίσης φιλοσοβιετικό αλλά πιο μετριοπαθές '''Παρτσάμ''', η "φράξια του εμβλήματος" (Κόμμα της Ερυθράς Σημαίας), είχε επικεφαλής τον Μπαμπράκ Καρμάλ. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός, Μοχάμεντ Νταούντ Χαν, κατέλαβε τελικώς την εξουσία από τη διεφθαρμένη και αδύναμη οικονομικά βασιλική κυβέρνηση, με μία σχεδόν αναίμακτη εξέγερση στις [[17 Ιουλίου]] του [[1973]], βάζοντας τέλος στη μοναρχία. Ωστόσο, και οι δικές του προσπάθειες για οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη στάθηκαν άκαρπες, ενώ η αυξανόμενη αντιπαλότητα μεταξύ των φραξιών του μαρξιστικού κόμματος πυροδοτήθηκε ακόμη περισσότερο όταν δολοφονήθηκε ένα επιφανές μέλος του κόμματος, ο Μιρ Ακμπάρ Χαϋμπέρ. Οι μυστηριώδεις συνθήκες θανάτου του, αύξησαν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του πρωθυπουργού, που κατέληξαν στη σύλληψη αρκετών επιφανών μαρξιστών στην Καμπούλ.
Στις 27 Απριλίου 1978, ο Αφγανικός Στρατός, που έβλεπε ευνοϊκά το Κόμμα των Μαρξιστών, σε συνεργασία μαζί τους ανέτρεψε και εκτέλεσε τον πρωθυπουργό Νταούντ Χαν και μέλη της οικογένειάς του. Ο Νουρ Μοχάμεντ Ταράκι, Γενικός Γραμματέας του Μαρξιστικού Κόμματος, έγινε Πρόεδρος του Επαναστατικού Συμβουλίου και πρωθυπουργός της νεοσύστατης [[Αφγανιστάν|Δημοκρατίας του Αφγανιστάν]].
