Μπάμπης Κοτρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Δραπετσώνα]] και μεγάλωσε στην [[Καλλιθέα Αττικής|Καλλιθέα]], ξεκίνησε δε τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην [[Α.Ε.Κ (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] που απορρίφθηκε και ακολούθως τους ''Ερυθρόλευκους'', όντας εκείνος ενεργός ακόμη [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιοι αμυντικοί (δεξιός RB και αριστερός LB)|αμυντικός]] τους.<ref name="B">''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746</ref>

Ο επονομαζόμενος ''Ψηλός'' υπέγραψε δελτίο το 1945,<ref name="προφίλ">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124</ref> αρχικά προπονούμενος με τα ''τσικό'' (σημερινά τμήματα υποδομής), και παράλληλα συνέχισε στο στίβο του Πανιωνίου. Το 1946 επιλέχθηκε για το αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα ως [[άλμα εις ύψος|άλτης του ύψους]], αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα μετά παρότρυνση των [[Βαγγέλης Χέλμης|Βαγγέλη]] και [[Γιάννης Χέλμης|Γιάννη Χέλμη]], υπευθύνων της β' ομάδας του σωματείου. Την πρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' πραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το φιλικό εντός έδρας φιλικό 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 108 και 110</ref> ενώ σε επίσημη συνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο [[Παναθλητικός Όμιλος Καλλιθέας Έσπερος|Έσπερος Καλλιθέας]] στο [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|Ποδηλατοδρόμιο]] για τη νίκη [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1948-49#Α΄ Προημιτελική φάση (16)|κυπέλλου με 3-1]] της 30ης Ιανουαρίου 1949,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 115</ref> μόλις 8 ημέρες έπειτα το ντεμπούτο του [[Ηλίας Ρωσίδης|Ηλία Ρωσίδη]].<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - [[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], έκδοση εφημ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήναι 1957, σελ. 73</ref> Οι δύο τους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία για τον Ολυμπιακό, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών συμμετοχών, χριστεί [[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγοί]] και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το παρθενικό του [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρμα]], όταν η αντίσταση του [[Αργοναύτης Πειραιά|Αργοναύτη]] στο [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς]] κάμφθηκε με 2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 114 και 118-119</ref> παρά την επάνοδο (για 10 εβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ [[Γιάννης Βάζος|Γιάννη Βάζου]].<ref>Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75</ref>

Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Αμυντικά χαφ (δεξιό RWB και αριστερό LWB)|αριστερός μέσος]] (με το [[Διονύσης Μινάρδος|Διονύση Μινάρδο]] στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου) κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνον στα 21 να καταλάβει τη θέση που πάντως διατήρησε μέχρι την –προχωρημένη για τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος σε όλη την επιτυχημένη ερυθρόλευκη εποχή του '50, διατελώντας από τους αρχηγούς της ομάδας.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 181</ref> Τελευταία των 11 συναπτών περιόδων του ως βασικός, αποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Α΄ Εθνική κατηγορία|Α' Εθνικής κατηγορίας]], συγκαταλεγόμενος σε όσους "ένωσαν" την πρώτη μεταπολεμική 15ετία με το σύγχρονο μισό αιώνα του [[ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]]. ΗΟλοκλήρωσε τη σταδιοδρομία του ολοκληρώθηκε την επόμενη 1960-61, με συμπλήρωση των εξής 259 επίσημων εμφανίσεων:<br />

{{Απόφθεγμα|πλάτος=200150|align=left|απόφθεγμα=... αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Παίκτης με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα, φοβερή αντοχή και "«ολυμπιακό σθένος"», ήταν πολλές φορές μια ομάδα μόνος του.|πηγή=Αλεξανδρής-Λέκκας<ref name="προφίλ"/>}}

{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 113 στο [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Πανελλήνιο ή Εθνικό πρωτάθλημα|Πανελλήνιο πρωτάθλημα]] και την Α' Εθνική (24 τέρματα)<br />

{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}44 στο [[Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)|κύπελλο Ελλάδας]] (10)<br />

{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} {{0}}{{0}}2 στο [[ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ|κύπελλο Πρωταθλητριών]]<br />

{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}}{{0}} 100 στο [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|Πειραϊκό πρωτάθλημα]] (24)<br />

και 160 σε φιλικά με εγχώριους ή ξένους αντιπάλους (τουλάχιστον 22 γκολ).<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''Εκδ. Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 34, 80 και 346</ref> <ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 746<name="B"/ref>

Ειδικά το διάστημα 1946-1959 του Πανελλήνιου πρωταθλήματος, πρόκειται για τον τρίτο των ''Ερυθρόλευκων'' σε συμμετοχές (85 – Ρωσίδης 97, [[Θανάσης Κίνλεϊ|Σούλης Κίνλεϊ]] 89) και τον δεύτερο σκόρερ τουτους (23 τέρματα με [[ΘανάσηςΓιάννης ΜπέμπηςΙωάννου (ποδοσφαιριστής)|ΘανάσηΓιάννη ΜπέμπηΙωάννου]], [[Θέμης Μουστακλής|Θέμη Μουστακλή]] και [[ΓιάννηςΘανάσης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)Μπέμπης|ΓιάννηΘανάση ΙωάννουΜπέμπη]] – 33 ο [[Ηλίας Υφαντής]]).<ref name="συνεχείς">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. ΒΑ, σελ. 202 και 200</ref> Ο Στάθης Αρβανίτης,Οι ιστορικόςιστορικοί ερευνητήςερευνητές του συλλόγου, τονΣτάθης καταγράφειΑρβανίτης νακαι μηνΗλίας είχεΛέκκας, απουσιάσειαμφότεροι σεκαταγράφουν αγώναότι της διοργάνωσης επί 4,5 και πλέονσχεδόν χρόνια (Ιούλιος 1954-Φεβρουάριος 1959), ρεκόραπουσίασε πουσε υπερβαίνουνμόλις μόνοένα τααγώνα 7,5της τουδιοργάνωσης Ρωσίδη.<ref>συγκριτικά(τελικές μεφάσεις, τους[[Πανελλήνιο αντίστοιχαπρωτάθλημα 67ποδοσφαίρου καιανδρών 791955-1956#Β' συνεχείςπροκριματική αγώνεςφάση|προκριματική των δύο1956]], αρκετοί[[Πανελλήνιο μεταγενέστεροιπρωτάθλημα έχουνποδοσφαίρου ναανδρών παρουσιάσουν1956-1957#Τελική περισσότερουςφάση|διπλό (αποκορύφωμαμπαράζ οι1957]]), 129ρεκόρ τουπου [[Χρήστοςυπερβαίνει Ζαντέρογλου|Ζαντέρογλου]]μόνο ανάμεσαο Ρωσίδης με έναν σε 19667,5 και(1951-1958).<ref>Αρβανίτης, 1969ό.π, απόλυτοσελ. ρεκόρ268</ref> στο<ref ανώτατοname="συνεχείς"/> επίπεδοΣτη τωνδε ελληνικώνΑ' πρωταθλημάτων)κατηγορία της τοπικής ΕΠΣ Πειραιώς 1925 έως 1959, σεοι μικρότερα"διόσκουροι" όμωςπαίκτες διάστημαέχουν καιστο αποτέλεσμαενεργητικό βεβαίωςτους τουπερισσότερες μεγαλύτερουαναμετρήσεις αριθμούαπό συναντήσεωνκάθε ανάάλλον ετήσια(ο διοργάνωσηΡωσίδης [103 ή 104).<ref>Αρβανίτης, ό.π, 34-36</ref> <ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 268]723 και 728-729</ref> ΤονΕπιπλέον, τοποθετείο δεΑρβανίτης τους περιλαμβάνει "με τους πιο αντιπροσωπευτικούς παίκτες στην κάθε δεκαετία που εδημιούργησαν τον ''Θρύλο''" και συγκεκριμένα την 1950-1960.<ref>σε σύστημα 3-2-5 (με παρένθεση η θητεία τους στην Ανδρών Ελλάδας ως μέλη του Ολυμπιακού, 1948-1967):<br />

Το τελευταίο τέρμα σε επίσημη αναμέτρησησυνάντηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ, ενώ η επόμενη αγωνιστική τητην 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|σταδίου Ν. Σμύρνης]] με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 220-222</ref> (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). ΤελευταίαΈνα γενικάεξάμηνο φορά για τους [[Πειραιάς|Πειραιώτες]]αργότερα και μάλιστα τιμής ένεκεν ως αρχηγός, μετείχε τελευταία φορά για τον Ολυμπιακό κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλουςαντίπαλο τη [[Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε|Σάντος]] της [[Βραζιλία]]ς και τοντου [[Πελέ]],<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 214</ref> όπου στοσε αυτό το ταραχώδες εκείνο φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 "συνέβαλε" ακούσια για το υπέρ τουςστο αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:

{{ρήση|Εις το 7' έγιναν τα μεγάλα επεισόδια. Ο δεξιός ακραίος των Βραζιλιάνων Σορβάζ έκαμε ένα σκληρό φάουλ επί του Κοτρίδη. Ο τελευταίος εκνευρισμένος του επετέθη. Ο Κουντίνιο<ref>[[:en:Antônio Wilson Vieira Honório|''Coutinho'']]: νεότατος τότε κεντρικός επιθετικός που θα εξελιχθεί σεστο –θεωρούμενο ως– δεύτερο κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών για το σύλλογο έπειτα τον Πελέ, με τον οποίον συνέθεσαν άκρως παραγωγικό δίδυμο (370 και 1.091 γκολ αντίστοιχα). [http://www.fifa.com/worldcup/archive/chile1962/teams/team=43924/players.html Παγκόσμιος πρωταθλητής 1962 με τη Βραζιλία], παρότι τραυματίας που [http://www.fifa.com/worldfootball/statisticsandrecords/players/player=69901/index.html χωρίςδεν συμμετοχήχρησιμοποιήθηκε] εξαιτίας τραυματισμού.</ref> έτρεξε γρήγορα και κατάφερε ένα δυνατόν λάκτισμα επί του Κοτρίδη. Από εκεί και πέρα ο στίβος του γηπέδου του Παναθηναϊκού έγινε αρένα, όπου Έλληνες και Βραζιλιάνοι ποδοσφαιρισταί αλληλοεδέρνοντο. Όταν η θύελλα επέρασε και η γαλήνη επανήλθεν, ο διαιτητής κ. Ιωαννίδης απέβαλε τον Κουντίνιο και η Σάντος συνέχισεν αγωνιζόμενη με δέκα παίκτας.<ref>εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 5 Ιουλ. 1961<br />[αναδημοσίευση Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 218]</ref>}}Θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις [[πέναλτι]] με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημους αγώνες.

:: [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1950-51#Τελικός|1951]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1951-52#Τελικός|1952]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1952-53#Τελικός|1953]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small>, [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1953-54#Τελικός|1954]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1956-57#Ο τελικός|1957]] ''<small>(στον τελικό άνοιξε το σκορ με κεφαλιά)</small>'', [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1957-58#Ο τελικός|1958]], [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1958-59#Ο τελικός|1959]] <small>''χωρίς συμμετοχή στον τελικό''</small> και [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1959-60#Ο τελικός|1960]] – ''<small>(δεν μετείχε σε κάποιον αγώνα της νικηφόρας διοργάνωσης 1961)1960-61</small>''

:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Στατιστικά|1954]] με 6 τέρματα (ένα λιγότερο από τον [[Χριστόφορος Γιεντζής|Γιεντζή]] του [[Π.Α.Ο.Κ. (ποδόσφαιρο ανδρών)|ΠΑΟΚ]]).