Σύμφωνα με νεώτερες απόψεις (Ιακωβής, Αναπολιτάνος) η λύση στα παράδοξα του συνεχούς που έθεσε ο Ζήνων, δίδεται θεωρώντας τις πεπερασμένες αποστάσεις όχι σαν ένα άπειρο σύνολο σημείων, αλλά σαν πεπερασμένα κβαντικά βήματα σχετιζόμενα με τη δυνατότητα της παρατήρησης, αλλά και το ποιόν του εκάστοτε παρατηρητού. Επί παραδείγματι, το θέμα του δρομέας που ποτέ δεν φθάνει στον τελικό προορισμό του διότι δήθεν έχει να διανύσει άπειρα διαιρούμενα διαστήματα, έχει τη λύση του στην κβαντική θεώρηση της διαδρομής του ως μια πεπερασμένη ομάδα βημάτων και όχι σαν μια άπειρη ομάδα σημείων.
