Μπάμπης Κοτρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| λεζάντα = Ο Μπάμπης Κοτρίδης (μέσον) μεμεταξύ [[Ανδρέας Μουράτης|Μουράτη]] και [[Ηλίας Ρωσίδης|Ρωσίδη]] (δεξιά)

Ο '''Χαράλαμπος (Μπάμπης) Κοτρίδης''' (30 Οκτωβρίου 1928,<ref>[http://eu-football.info/_player.php?id=11130 Χαράλαμπος "Μπάμπης" Κοτρίδης], eu-football.info</ref> [[Δραπετσώνα]] – 18 Απριλίου 2009,<ref>"[http://www.sport24.gr/football/omades/Olympiakos/article338608.ece Έφυγε" ο Μπάμπης Κοτρίδης], sport24.gr</ref> [[Αθήνα]]) ήταν Έλληνας [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|διεθνής]] [[ποδοσφαιριστής]] που αγωνίστηκε αποκλειστικά με τον [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακό Πειραιώς]], όπως και [[αθλητισμόςεφηβεία|αθλητήςέφηβος]] τουαθλητής [[στίβος|στίβου]] ως έφηβος στον [[Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης|Πανιώνιο]].

Γεννήθηκε στη [[Δραπετσώνα]] και μεγάλωσε στην [[Καλλιθέα Αττικής|Καλλιθέα]], ξεκίνησε δε τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα, ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην [[Α.Ε.Κ (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] που απορρίφθηκε και ακολούθως τους ''Ερυθρόλευκους'', όντας εκείνος ενεργός ακόμη [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιοι αμυντικοί (δεξιός RB και αριστερός LB)|αμυντικός]] τους.<ref name="B">''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746</ref>

Ο επονομαζόμενος ''Ψηλός'' υπέγραψε δελτίο το 1945,<ref name="προφίλ">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124</ref> αρχικά προπονούμενος με τα ''τσικό'' (σημερινάσήμερα τμήματα υποδομής), και. παράλληλαΠαράλληλα συνέχισε στο στίβο του Πανιωνίου. Τοκαι το 1946 επιλέχθηκε για το αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα ως [[άλμα εις ύψος|άλτης του ύψους]] για το εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στην ποδοσφαιρική δραστηριότητα μετά παρότρυνση των [[Βαγγέλης Χέλμης|Βαγγέλη]] και [[Γιάννης Χέλμης|Γιάννη Χέλμη]], υπευθύνων της β' ομάδας του σωματείουΟλυμπιακού. Την πρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' πραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το εντός έδρας φιλικό 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 108 και 110</ref> ενώ σε επίσημη συνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο [[Παναθλητικός Όμιλος Καλλιθέας Έσπερος#Ιστορία|Έσπερος Καλλιθέας]] στο [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|Ποδηλατοδρόμιο]] για τη νίκη [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1948-49#Α΄ Προημιτελική φάση (16)|κυπέλλου με 3-1]] της 30ης Ιανουαρίου 1949,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 115</ref> μόλις 8 ημέρες έπειτα το ντεμπούτο του [[Ηλίας Ρωσίδης|Ηλία Ρωσίδη]].<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - [[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], έκδοση εφημ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήναι 1957, σελ. 73</ref> Οι δύο τους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία για τοντο Ολυμπιακόσωματείο, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών συμμετοχών, χριστεί [[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγοί]] και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το παρθενικό του [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρμα]], όταν η αντίσταση του [[Αργοναύτης Πειραιά|Αργοναύτη]] στο [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς]] κάμφθηκε με 2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 114 και 118-119</ref> παρά την επάνοδο (για 10 εβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ [[Γιάννης Βάζος|Γιάννη Βάζου]].<ref>Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75</ref>

Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Αμυντικά χαφ (δεξιό RWB και αριστερό LWB)|αριστερός μέσος]] (με το [[Διονύσης Μινάρδος|Διονύση Μινάρδο]] στην αντίθετη πλευρά τουστα γηπέδουδεξιά) κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνονμόνο στα 21 να καταλάβει τη θέση που πάντως διατήρησε μέχρι την –προχωρημένη για τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος σε όλη την επιτυχημένη ερυθρόλευκη εποχή του '50, διατελώντας από τους αρχηγούς της ομάδας.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 181</ref> Τελευταία των 11 συναπτών περιόδων του ως βασικός, αποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Α΄ Εθνική κατηγορία|Α' Εθνικής κατηγορίας]], συγκαταλεγόμενος σε όσους "ένωσαν" την πρώτη [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|μεταπολεμική]] 15ετία με τοτον σύγχρονοπρόσφατο μισό αιώνα του [[ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]]. ΟλοκλήρωσεΤην τηερχόμενη σταδιοδρομία1960-61, τουολοκλήρωσε την επόμενηκαριέρα 1960-61,του με συμπλήρωση των εξής 259 επίσημων εμφανίσεων:<br />

Το τελευταίο του τέρμα σε επίσημη συνάντηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ, ενώ η επόμενη αγωνιστική την 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|σταδίου Ν. Σμύρνης]] με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 220-222</ref> (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). Ένα εξάμηνο αργότερα και μάλιστα τιμής ένεκεν ωςμάλιστα αρχηγός, μετείχε τελευταία φορά για τον Ολυμπιακό κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλο τη [[Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε|Σάντος]] της [[Βραζιλία]]ς και του [[Πελέ]],<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124 και 214</ref> όπου σε αυτό το ταραχώδες φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 συνέβαλε ακούσια στο αριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:

Ο Ρωσίδης απουσίαζε με τραύμα στο κεφάλι από το [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1960-61#Ο τελικός|3-0 επί του Πανιωνίου για τον τελικό κυπέλλου]], γεγονός που τον είχε υποχρεώσει να προωθηθεί σε [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιος επιθετικός (Δεξιός RW ή αριστερός LW)|ακραίο επιθετικό]] κατά το β' ημίχρονο.<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=125&dc=3&db=07&da=1961 Επεκράτησαν η παράδοσις και η «δύναμις της φανέλλας»], Ευάγγελος Φουντουκίδης για την εφημ. «ΕΘΝΟΣ,» 3 Ιουλ. 1967, σελ. 6</ref> Επίσης αρχηγός στη συγκεκριμένη αναμέτρηση δύο ημέρες νωρίτερα, εκείνη θα αποδεικνυόταν η δική του αποχαιρετιστήρια επίσημη, καθώς την ερχόμενηεπόμενη περίοδο 1961-62 θα εμφανιστεί μόνο σε ορισμένες φιλικές του φθινοπώρου.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 123 και 234-235</ref>

:: [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1953-1954#Στατιστικά|1954]] με 6 τέρματα (ένα λιγότερο από τον [[Χριστόφορος Γιεντζής|Γιεντζή]] του [[Π.Α.Ο.Κ. (ποδόσφαιρο ανδρών)|ΠΑΟΚ]]).