Χριστόδουλος Σώζος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
χρονολογίες |
|||
Γραμμή 33:
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στη Λεμεσό. Ο πατέρας του ήταν ο Σώζος Λοϊζου, ο οποίος πολέμησε ως εθελοντής στην Κρήτη το 1866 και του οποίου ο πατέρας Αντώνης Ιακώβου Λοϊζου, νεαρός μετέβη στην Ελλάδα και υπηρέτησε υπό τον [[Κάρολος Φαβιέρος|Φαβιέρο]], κατά δε τη μάχη της ακρόπολης πληγώθηκε στο χέρι.
Σπούδασε στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] νομικά (1888-1892). Όταν επέστρεψε στην Κύπρο εργάστηκε ως δικηγόρος στην [[Κερύνεια]] (1892-1894), κατόπιν στο [[Πάφος|Κτήμα]] (1894-1898) και από το 1898 και εξής συνεχώς στη Λεμεσό μέχρι το θάνατο του. Ως φοιτητής ήταν συνεργάτης της Ακροπόλεως Αθηνών
Ήταν μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου (1901-1906, 1907-1911). Μελετούσε τη βρετανική νομοθεσία και τη σύγχρονη ιστορία της Αγγλίας, καταφέρνοντας έτσι να φέρνει σε δύσκολη θέση την αποικιακή κυβέρνηση της Κύπρου. Ήταν ο πρώτος που άσκησε συστηματική και ουσιαστική αντιπολίτευση εναντίον των Βρετανών εντός της Βουλής, κερδίζοντας και τον σεβασμό τους. Μετέβη για επτά μήνες με δικά του έξοδα στο Λονδίνο όπου εργάστηκε κοντά σε αγγλικούς πολιτικούς κύκλους υπέρ των κυπριακών συμφερόντων (1906), καθώς και επί τρίμηνο αργότερα στην ίδια πόλη για τον ίδιο σκοπό (1912). Ήταν μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου (1911-1912) και έφορος Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λεμεσού. Ακόμη, ήταν εκ των ιδρυτών του Λαϊκού Ταμιευτηρίου Λεμεσού (1901), (μετέπειτα [[Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου]]). Ακόμη, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία της πρώτης καθαρά κυπριακής πλοιοκτήτριας–ναυτιλιακής εταιρείας, της Ατμοπλοϊκής Εταιρείας Λεμεσού (1905-06).
Με το ξέσπασμα των [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]] και όντας εν ενεργεία Δήμαρχος, πάει στην Ελλάδα και κατατάσσεται στον ελληνικό στρατό ως εθελοντής. Παρά την πρόταση του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλου]] να τον τοποθετήσει στο Επιτελείο στην Αθήνα, αρνείται και απαιτεί να σταλεί ως απλός στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατετάγη στο Α’ Σύνταγμα Πεζικού του Διαδόχου. Στις μάχες για την απελευθέρωση των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]], ([[Μάχη του Μπιζανίου]]), πέφτει ηρωικά μαχόμενος από τούρκικο βόλι στις 6 Δεκεμβρίου 1912, στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας. Με τη θυσία του γίνεται ο πρώτος και μόνος Δήμαρχος σε ολόκληρο τον ελληνισμό που πέφτει μαχόμενος σε μάχη ως απλός στρατιώτης.
Η πόλη των Ιωαννίνων σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θυσία του στην απελευθέρωση της, έδωσε το όνομα του σε δρόμο της ενώ έστησε και προτομή του στις όχθες της ιστορικής λίμνης της.
| |||