Τραπεζικός πανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
* Οι [[κεντρικές τράπεζες]] δρουν ως [[δανειστής τελευταίας ανάγκης|δανειστές τελευταίας ανάγκης]]. Για την αποτροπή ενός τραπεζικού πανικού, η κεντρική τράπεζα εγγυάται ότι θα δώσει δάνεια μικρής διαρκείας στις τράπεζες, ώστε να εξασφαλίσει ότι αν παραμείνουν οικονομικά βιώσιμες, ότι θα έχουν πάντα αρκετή ρευστότητα για να τιμήσουν τις καταθέσεις τους.<ref name=Diamond2007/> Το βιβλίο του [[Ουόλτερ Μπάγκεχοτ]] [[Lombard Street: A Description of the Money Market|Lombard Street]] παρέχει μια σημαντική πρώιμη ανάλυση του ρόλου του [[δανειστή τελευταίας ανάγκης]].
 
Ο ρόλος του δανειστή τελευταίας ανάγκης και η ύπαρξη ασφάλισης καταθέσεων δημιουργούν [[ηθικός κίνδυνος|ηθικό κίνδυνο]], γιατί μειώνουν το κίνητρο των τραπεζών να αποφύγουν τον επικίνδυνο δανεισμό. Ωστόσο είναι καθιερωμένη πρακτική, αφού πιστεύεται ότι τα πλεονεκτήματα της συλλογικής πρόληψης είναι περισσότερα από ότι τα κόστη της εκτενούς ανάληψης ρίσκου.<ref>{{cite journal |journal= J Finance |year=2007 |volume=62 |issue=5 |pages=2275–302 |title= Liquidity coinsurance, moral hazard, and financial contagion |author= Brusco S, Castiglionesi F |doi=10.1111/j.1540-6261.2007.01275.x}}</ref>
 
Τεχνικές για την αντιμετώπιση ενός τραπεζικού πανικού, όταν η πρόληψη έχει αποτύχει: