Τραπεζικός πανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

** Μια λιγότερο αυστηρή εναλλακτική, από ότι η τραπεζική πλήρους αποθεματικού, είναι η απαίτηση για μια ορισμένη [[αναλογία αποθεματικού]], η οποία περιορίζει τον λόγο καταθέσεων τον οποίο η τράπεζα μπορεί να δανείσει, καθιστώντας λιγότερο πιθανή την έναρξη ενός τραπεζικού πανικού, καθότι περισσότερα αποθεματικά είναι διαθέσιμα για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των καταθετών.<ref name=Heffernan>{{cite book |author= Heffernan S |chapter= The causes of bank failures |pages=366–402 |editor= Mullineux AW, Murinde V |title= Handbook of international banking |year=2003 |publisher= Edward Elgar |isbn=1-84064-093-6}}</ref> Η πρακτική αυτή θέτει ένα όριο στο [[τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων]].

* {{εκκρεμεί παραπομπή|Η [[Διαφάνεια (αγορά)|διαφάνεια]] μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της διασποράς κρίσεων διαμέσου του τραπεζικού συστήματος. Στα συμφραζόμενα της πρόσφατης διεθνούς κρίσης, η ακραία πολυπλοκότητα ορισμένων ειδών περιουσιακών στοιχείων κατέστησε δύσκολη την εκτίμηση, από παράγοντες της αγοράς, του ποιοι οικονομικοί οργανισμοί θα επιβίωναν, κάτι το οποίο μεγέθυνε την κρίση, αφού οι περισσότεροι οργανισμοί ήταν διστακτικοί στο να αλληλοδανειστούν.|Αύγουστος 2001}}

 

Ο ρόλος του δανειστή τελευταίας ανάγκης και η ύπαρξη ασφάλισης καταθέσεων δημιουργούν [[ηθικός κίνδυνος|ηθικό κίνδυνο]], γιατί μειώνουν το κίνητρο των τραπεζών να αποφύγουν τον επικίνδυνο δανεισμό. Ωστόσο είναι καθιερωμένη πρακτική, αφού πιστεύεται ότι τα πλεονεκτήματα της συλλογικής πρόληψης είναι περισσότερα από ότι τα κόστη της εκτενούς ανάληψης ρίσκου.<ref>{{cite journal |journal= J Finance |year=2007 |volume=62 |issue=5 |pages=2275–302 |title= Liquidity coinsurance, moral hazard, and financial contagion |author= Brusco S, Castiglionesi F |doi=10.1111/j.1540-6261.2007.01275.x}}</ref>