Τραπεζικός πανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

* Τα συστήματα [[ασφάλιση καταθέσεων|ασφάλισης καταθέσεων]] ασφαλίζουν κάθε καταθέτη μέχρι ένα συγκεκριμένο ποσό, οπότε οι οικονομίες του είναι προστατευμένες ακόμα και αν η τράπεζα αποτύχει. Αυτό αφαιρεί το κίνητρο κάποιου να αποσύρει τις καταθέσεις του, επειδή απλά άλλοι κάνουν το ίδιο.<ref name=Diamond2007/> Ωστόσο οι καταθέτες μπορεί ακόμα να υποκινούνται από φόβους ότι δεν θα έχουν άμεση πρόσβαση στα χρήματά τους εν μέσω μια τραπεζικής αναδιοργάνωσης.<ref name="WaMu-LAT">{{cite news |author= Reckard ES, Hsu T |title= U.S. engineers sale of WaMu to JPMorgan |work= Los Angeles Times |date=2008-09-26 |accessdate=2008-09-26 |url=http://www.latimes.com/business/la-fi-wamu26-2008sep26,0,614943.story}}</ref> Για την αποφυγή πανικού από τέτοιους φόβους, η Αμερικανική FDIC κρατά τις επιχειρήσεις εξαγοράς της μυστικές, και ανοίγει εκ νέου τα καταστήματα των τραπεζών που εξαγοράζει υπό νέα διεύθυνση, την αμέσως επόμενη εργάσιμη ημέρα.<ref name="anatomy" /> Τα κρατικά προγράμματα ασφάλισης καταθέσεων μπορεί να είναι αναποτελεσματικά αν υπάρχει η εντύπωση ότι η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει χρήματα.<ref name="planet_money" />

* Οι [[απαιτήσεις κεφαλαίων]] μειώνουν την πιθανότητα αφερεγγυότητας μίας τράπεζας. Η συμφωνία [[Basel III]] ενδυναμώνει τις τραπεζικές απαιτήσεις κεφαλαίων και εισάγει νέες ρυθμιστικές απαιτήσεις όσον αφορά την τραπεζική ρευστότητας και μόχλευση.

** Η [[τραπεζική πλήρους αποθεματικού]] (αγγλ.: full-reserve banking) είναι η υποθετική περίπτωση όπου η αναλογία αποθεματικού είναι 100% και τα κατατεθειμένα κεφάλαια δεν δανείζονται από την τράπεζα, με την προϋπόθεση ότι ο καταθέτης διατηρεί το νομικό δικαίωμα της ανάληψής τους κατά βούληση. Υπό αυτήν την προσέγγιση οι τράπεζες αναγκάζονται να ταιριάξουν τις διάρκειες δανείων και καταθέσεων, οπότε ο κίνδυνος τραπεζικών πανικών μειώνεται σημαντικά.<ref>{{cite journal |author= Allen WR |title= Irving Fisher and the 100 percent reserve proposal |journal= J Law Econ |year=1993 |volume=36 |issue=2 |pages=703–17 |doi=10.1086/467295}}</ref><ref>{{cite conference |title= Does Argentina provide a case for narrow banking? |author= Fernandez R, Schumacher L (eds.) |pages=21–46 |year=1997 |booktitle=Preventing Banking Sector Distress and Crises in Latin America |url=http://www-wds.worldbank.org/external/default/WDSContentServer/WDSP/IB/2000/02/24/000009265_3971031092501/Rendered/PDF/multi_page.pdf |editor= Bery SK, Garcia VF (eds.) |isbn= 0-8213-3893-5 |others= World Bank Discussion Paper No. 360, |format=PDF}}</ref>

** Μια λιγότερο αυστηρή εναλλακτική, από ότι η τραπεζική πλήρους αποθεματικού, είναι η απαίτηση για μια ορισμένη [[αναλογία αποθεματικού]], η οποία περιορίζει τον λόγο καταθέσεων τον οποίο η τράπεζα μπορεί να δανείσει, καθιστώντας λιγότερο πιθανή την έναρξη ενός τραπεζικού πανικού, καθότι περισσότερα αποθεματικά είναι διαθέσιμα για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των καταθετών.<ref name=Heffernan>{{cite book |author= Heffernan S |chapter= The causes of bank failures |pages=366–402 |editor= Mullineux AW, Murinde V |title= Handbook of international banking |year=2003 |publisher= Edward Elgar |isbn=1-84064-093-6}}</ref> Η πρακτική αυτή θέτει ένα όριο στο [[τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων]].

* {{εκκρεμεί παραπομπή|Η [[Διαφάνεια (αγορά)|διαφάνεια]] μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της διασποράς κρίσεων διαμέσου του τραπεζικού συστήματος. Στα συμφραζόμενα της πρόσφατης διεθνούς κρίσης, η ακραία πολυπλοκότητα ορισμένων ειδών περιουσιακών στοιχείων κατέστησε δύσκολη την εκτίμηση, από παράγοντες της αγοράς, του ποιοι οικονομικοί οργανισμοί θα επιβίωναν, κάτι το οποίο μεγέθυνε την κρίση, αφού οι περισσότεροι οργανισμοί ήταν διστακτικοί στο να αλληλοδανειστούν.|Αύγουστος 2001}}

* Οι [[κεντρικές τράπεζες]] δρουν ως [[δανειστής τελευταίας ανάγκης|δανειστές τελευταίας ανάγκης]]. Για την αποτροπή ενός τραπεζικού πανικού, η κεντρική τράπεζα εγγυάται ότι θα δώσει δάνεια μικρής διαρκείας στις τράπεζες, ώστε να εξασφαλίσει ότι αν παραμείνουν οικονομικά βιώσιμες,θα έχουν πάντα αρκετή ρευστότητα για να τιμήσουν τις καταθέσεις τους.<ref name=Diamond2007/> Το βιβλίο του [[Ουόλτερ Μπάγκεχοτ]] [[Lombard Street: A Description of the Money Market|Lombard Street]] παρέχει μια σημαντική πρώιμη ανάλυση του ρόλου του [[δανειστής τελευταίας ανάγκης|δανειστή τελευταίας ανάγκης]].