Στα 1686 ο Γάλλος Κλωντ Λεμαίρ πρόξενος στην Τριπολίτιδα αρπάζει κολόνες και αρχιετοκτονικάαρχιτετοκτονικά μέλη που χρησιμοποιήθηκαν στο Ανάκτορο των Βερσαλιών, σε βωμούς στο Σαιν Ζερμαίν ντε Πρε και στον καθολικό ναό της Ρουέν<ref>Henri Paul Eudoux, «Λέπτις Μάγκνα. Μια νεκρή Ρωμαϊκή πολιτεία στην Αφρική», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.76 (Οκτώβρης 1974), σελ.94</ref>. Παρά το γεγονός ότι παρείχε πηγή των δομικών υλικών σε διάφορους λαφυραγωγούς κατά την διάρκεια της ιστορίας της, δεν είχε ανακαλυφθεί μέχρι το 1920, οπότε ξεκινούν οι Ιταλοί συστηματικές ανασκαφές: ο Ιταλικός Φασισμός επιθυμούσε να αποδείξει τη ''ρωμαϊκότητα'' του αφρικανικού αυτού εδάφους.<ref>Henri Paul Eudoux, «Λέπτις Μάγκνα. Μια νεκρή Ρωμαϊκή πολιτεία στην Αφρική», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.76 (Οκτώβρης 1974), σελ.91,95</ref>. Από το 1982 ανήκει στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Από τότε τα ερείπια αυτής της πόλης (μία από τις καλύτερες διατηρημένες ρωμαϊκές πόλεις) έχουν προσελκύσει λιγότερη προσοχή από ό,τι τους αξίζει - δεδομένου μάλιστα ότι η πολιτική κατάσταση στη Λιβύη έχει καταστήσει τα ταξίδια και τον τουρισμό στην περιοχή αδύνατα.
