Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Το τέλος: Χάρτης
Γραμμή 11:
 
==Βίος==
Ύστερα από μια περιπετειώδη νεανική ζωή, κατά την οποία περιπλανήθηκε στα βουνά της πατρίδας του, σκληραγωγήθηκε στις διάφορες κακουχίες και- το σπουδαιότερο- συνήθισε τον οργανισμό του στη χρήση δηλητηρίων ([[μιθριδατισμός]]), ο ''Μιθριδάτης'' ανακηρύχτηκε στη [[Σινώπη]], μόνος αυτός, βασιλιάς του κράτους του Πόντου ([[112 π.Χ.]]). Προσλαμβάνοντας Έλληνες συμβούλους επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση του στρατού του με κύριο σκοπό την επέκταση της κυριαρχίας του. Πρώτος στόχος του ήταν η προσάρτηση του κράτους του [[Κιμμέριος Βόσπορος|Κιμμερίου Βοσπόρου]], στη σημερινή χερσόνησο της [[Κριμαία]]ς. Την αφορμή του έδωσε η αδθναμίααδυναμία του βασιλιά του κράτους αυτού [[Παιρισάδης Ε΄|Παιρισάδου Ε΄]] και των ελληνικών πόλεων της περιοχής να αντιμετωπίσουν την πίεση ων γειτονικών βαρβαρικών φύλων και ιδιαίτερα των [[Σκύθες|Σκυθών]].
<blockquote>Ο Μιθριδάτης στις διαπραγματεύσεις επέβαλε την προσωπικότητά του αντλώντας από την καταγωγή του. Από την πλευρά του πατέρα του οι πρόγονοί του έφθαναν ως τον [[Κύρος Β΄|Κύρo]] και τον [[Δαρείος Α΄|Δαρείο]], ενώ από την πλευρά της μητέρας του ως τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μέγα Αλέξανδρο]]. Πέραν τούτου ήταν ικανότατος ιππέας και κυνηγός, ιδιότητες εξαιρετικές όταν σχετίζεται κανείς με ασιάτες ιππείς όπως οι Σαρμάτες<ref>Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της καλής ή κακής εντύπωσης που προκαλούσε η γνώση της ιππικής τέχνης στην επιγραφή Ναξ-ι-Ρουστάμ ο Δαρείος καυχάται ότι είναι καλός ιππέας (Βλ. ''DNb'' 41 — 2: ''asabāra uvāsabāra amiy''. Σε μεταγενέστερη ιστορική περίοδο οι Πάρθοι διώχνουν τον βασιλιά [[Ονώνης Α' της Παρθίας|Ονώνη Α']] διότι παραμελούσε το κυνήγι και δεν ενδιαφερόνταν για τα άλογα. Βλ. Τάκιτος, ''Annales'' II, 2 [...] raro venatu, segni equorum cura [...]</ref> Πέραν, ωστόσο της προσωπικής γοητείας που πιθανώς ασκούσε ο Μιθριδάτης, ενίσχυσε περαιτέρω τους δεσμούς φιλίας παντρεύοντας τις κόρες του με αρχηγούς των Σαρματών, προσφέροντάς τους παράλληλα πλούσια δώρα. Αποτέλεσμα αυτής της συνειδητής πολιτικής του ήταν να αντιπροσωπεύονται όλες οι περιοχές του Πόντου στο στράτευμά του και να έχει σχεδόν ανεξάντλητες εφεδρείες στους επερχόμενους πολέμους<ref>Ο Αππιανός ''Μιθριδάτειος'' 19, αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε σαρματικό ιππικό ως εμπροσθοφυλακή ήδη από τον πρώτο πόλεμο ενάντια στους Ρωμαίους. Πρβλ. [...] πρόδρομοί τε αὐτοῦ, Σαυροματῶν ἑκατὸν ἱππεῖς [...], εκδ. Mendelssohn L. 1879.</ref></blockquote>