Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1990: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ επιμέλεια
Γραμμή 1:
Οι πρόωρες '''εκλογές της [[8 Απριλίου|8ης Απριλίου]] [[1990]]''' που διεξήχθησαν όταν ολοκλήρωσε το έργο της η [[ Οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα 1989|Οικουμενική κυβέρνηση]] υπό τον [[Ξενοφών Ζολώτας|Ξ. Ζολώτα]] κερδήθηκαν από τον [[Κωνσταντίνος Μητσοτάκης|Κ. Μητσοτάκη]] ο οποίος στις [[11 Απριλίου]] σχημάτισε την [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990|κυβέρνηση του 1990]] . Η Νέα Δημοκρατία έλαβε 150 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 123, ο Συνασπισμός 19 έδρες, ο Συνδυασμός ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμού για τις μονοεδρικές 4 έδρες, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί 1 έδρα, η Εμπιστοσύνη/Πεπρωμένο (Μουσουλμάνοι Ξάνθης/Ροδόπης) 2 έδρες και η ΔΗΑΝΑ 1 έδρα. Η [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990|κυβέρνηση 1990]] σχηματίστηκε ύστερα από συμφωνία του Κωστή Στεφανόπουλου, προέδρου της ΔΗΑΝΑ, με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για παραχώρηση της μιας έδρας ώστε να σχηματιστεί [[Αρχή της δεδηλωμένης|αυτοδύναμη κυβέρνηση]]. Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης, το [[Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο]] εξέδωσε απόφαση απόφαση ότι είχε γίνει λάθος στην κατανομή των εδρών της Νέας Δημοκρατίας και στερούνταν μιας έδρας, οπότε στηνστη Νέα Δημοκρατία δόθηκε μια επιπλέον έδρα και πλέον η [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 1990|κυβέρνηση]] βρέθηκε με 152 έδρες στη Βουλή.
 
==Το πολιτικό πλαίσιο==
Η αρχική ιδέα που οδήγησε στον σχηματισμό της οικουμενικής κυβέρνησης ήταν να διαρκέσει μέχρι τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1990]], οπότε το κοινοβούλιο θα έπρεπε να εκλέξει νεόνέο [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]]. Η συγκεκριμένη ιδέα υλοποιήθηκε εν μέρει, δεδομένου ότι η Βουλή δεν μπορούσε να εκλέξει νέο [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] αφού δεν υπήρξε συμφωνία μεταξύ των κομμάτων για κοινό υποψήφιο. Η διάλυση της Βουλής ήταν αναπόφευκτη και η πιο πιθανή ερμηνεία για τους λόγους διάλυσής της έχει σχέση με τη στρατηγική της ΝΔ: Ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ θεωρούσαν ότι το κόμμα είχε το προβάδισμα και ότι σε περίπτωση νέων εκλογών θα μπορούσε να εξασφαλίσει οριακά την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο».<ref>Χρήστος Λυριτζής,: «Η περίοδος της πολιτικής αστάθειας», ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τομ ΙΣΤΙΣΤ΄, 2000, σελ. 362</ref>
 
==Αποτελέσματα==