Πανεπιστήμιο της Βιέννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Πανεπιστήμιο της Βιέννης''' ([[Γερμανική γλώσσα|γερμ.γερμανικά]]: ''Universität Wien'', [[Λατινική γλώσσα|λατιν.λατινικά]]: ''Universitas Vindobonensis, Alma Mater Rudolphina'') είναι ένα δημόσιο [[πανεπιστήμιο]] που βρίσκεται στη [[Βιέννη]], πρωτεύουσα της [[Αυστρία]]ς. Ιδρύθηκε από τον [[Ροδόλφος Δ΄ της Αυστρίας|δούκα Ροδόλφο Δ΄]] το [[1365]], κάτι που το καθιστά το παλαιότερο πανεπιστήμιο ολόκληρου του γερμανόφωνου κόσμου. Πέρα από τη μακρά και πλούσια ιστορία του, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης, διακρινόμενο ιδιαίτερα στις [[επιστήμες του ανθρώπου]]. Μέχρι στιγμής υπάρχουν 15 κάτοχοι Βραβείου Νόμπελ που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο συνδέονται με το Πανεπιστήμιο (υπήρξαν φοιτητές ή καθηγητές του), ενώ φιλοξένησε και πολλές άλλες μορφές ιστορικά ή ακαδημαϊκά σημαντικές.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 το ίδρυμα γνώρισε την αναταραχή από την αντιδημοκρατική και αντισημιτική δραστηριότητα φοιτητών. Ο καθηγητής [[Μόριτς Σλικ]] δολοφονήθηκε από έναν πρώην φοιτητή ενώ ανέβαινε τα σκαλοπάτια του πανεπιστημίου για να διδάξει ένα μάθημα. Ο δολοφόνος του απελευθερώθηκε αργότερα από το ναζιστικό καθεστώς. Μετά την [[προσάρτηση της Αυστρίας στη Γερμανία]] το 1938, το Πανεπιστήμιο της Βιέννης «αναμορφώθηκε» πολιτικά και πάρα πολλοί διδάσκοντες και φοιτητές εκδιώχθηκαν για πολιτικούς και φυλετικούς λόγους.<ref>{{cite web |url=http://gedenkbuch.univie.ac.at/index.php?L=2 |title=Memorial Book for the Victims of National Socialism at the University of Vienna in 1938|accessdate=26 Ιουλίου 2014 |work=University of Vienna|publisher= |date= }}</ref>. Τον Απρίλιο του 1945, ο τότε 22χρονος Κουρτ Σούμπερτ πήρε άδεια από τις σοβιετικές δυνάμεις κατοχής να ανοίξει και πάλι το πανεπιστήμιο για διδασκαλία, και γι' αυτό θεωρείται ως ο πρώτος ανεπίσημος «πρύτανης» του ιδρύματος στη μεταπολεμική περίοδο, αν και τον ίδιο μήνα (25/4/1945) ο δικηγόρος Λούντβιχ Αντάμοβιτς εκλέχθηκε ως επίσημος πρύτανης. Μεγάλος βαθμός συμμετοχής των φοιτητών και των διοικητικών στα πανεπιστημιακά πράγματα επιτεύχθηκε το 1975, ωστόσο οι μεταρρυθμίσεις του 1993 και του 2002 επανέφεραν σε σημαντικό βαθμό τους καθηγητές ως τους βασικούς λήπτες των αποφάσεων. Πάντως με την τελευταία μεταρρύθμιση το Πανεπιστήμιο ανέκτησε, μετά από περισσότερα από 250 χρόνια υπό κυβερνητικό έλεγχο, τα νομικά του δικαιώματα. Ο αριθμός των σχολών και των κέντρων του αυξήθηκε σε 18, ενώ ολόκληρη η ιατρική σχολή ανεξαρτητοποιήθηκε στο νέο «Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης».

Από τον 17ο αιώνα το ενδιαφέρον για την παλαιά βιβλιοθήκη με τα χειρόγραφά της μειώθηκε και στο προσκήνιο ήρθε η νέα βιβλιοθήκη των Ιησουιτών. Τελικώς η πρώτη έκλεισε το 1756 και οι 2.787 τόμοι της ενσωματώθηκαν στη Βιβλιοθήκη της Αυλής, της οποίας διευθυντής ήταν τότε ο ιατρός [[Γκέραρντ φαν Σβίτεν]]. Μετά την απομάκρυνση των Ιησουιτών το 1773, δημιουργήθηκε η νέα «Ακαδημαϊκή Βιβλιοθήκη», που ενσωμάτωσε τις συλλογές βιβλίων των 5 κολεγίων της Κάτω Αυστρίας και πολλά αντίγραφα από τη Βιβλιοθήκη της Αυλής. Τα εγκαίνια της νέας βιβλιοθήκης έγιναν στις 13 Μαΐου [[1777]], ημέρα των γενεθλίων της Μαρίας Θηρεσίας. Είχε τότε περί τους 45.000 τόμους και εμπλουτίσθηκε σημαντικά μετά τη διάλυση των μοναστηριών από τον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες, η νέα βιβλιοθήκη ήταν ανοικτή στο γενικό κοινό. Ανάμεσα στο 1827 και στο 1829 επεκτάθηκε στην κλασικιστική πτέρυγα του Ακαδημαϊκού Κολεγίου (οδός Postgasse 9), όπου και στεγάσθηκε μέχρι το 1884. Τότε η κύρια βιβλιοθήκη με περίπου 300 χιλιάδες τόμους, μετακόμισε στο νέο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου, όπου είχαν προβλεφθεί ράφια για 500 χιλιάδες τόμους. Ωστόσο, με ετήσια αύξηση κατά 30 χιλιάδες τόμους ο επιπλέον χώρος γέμισε σύντομα και άρχισαν επεκτάσεις σε άλλες αίθουσες. Εκατό χρόνια αργότερα, μαζί με τις βιβλιοθήκες των τμημάτων και τις θεματικές, το Πανεπιστήμιο κατείχε περισσότερα από 4,3 εκατομμύρια τόμους. Σήμερα η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Βιέννης είναι η μεγαλύτερη συλλογή βιβλίων στην Αυστρία και αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα χώρου. Εκτός από την κεντρική βιβλιοθήκη, της οποίας τα βιβλία αυξάνονται κατά 40 χιλιάδες περίπου κάθε χρόνο, περιλαμβάνει τρεις βιβλιοθήκες σχολών, 32 θεματικές βιβλιοθήκες και 26 βιβλιοθήκες τμημάτων.<ref>{{cite web |url=http://www.univie.ac.at/archiv/tour/12.htm |title=An Historical Tour of the University of Vienna |accessdate=26 Ιουλίου 2014 |work=The University Library |publisher=University of Vienna Archives |date= }}</ref>.

Το Πανεπιστήμιο της Βιέννης κατατάσσεται υψηλότερα στον τομέα των τεχνών και των επιστημών του ανθρώπου, όπου το ''[[Times Higher Education]]'' και το QS World University Rankings το έχουν στην 35η και στην 54η θέση στον κόσμο, αντιστοίχως. Εξέχουσες ξεχωριστές επιστήμες είναι η [[γεωγραφία]] (28η στον κόσμο το 2013), η [[γλωσσολογία]] και η [[φιλοσοφία]] (αμφότερες στην 46η θέση). Γενικώς, βαθμολογείται ψηλά στην ακαδημαϊκή φήμη και στον αριθμό των αλλοδαπών φοιτητών, και χαμηλότερα στην αναλογία διδασκόντων προς φοιτητές και στις αναφορές στη βιβλιογραφία ανά μέλος ΔΕΠ.<ref>{{cite web |url=http://www.timeshighereducation.co.uk/world-university-rankings/2013-14/subject-ranking/subject/arts-and-humanities|title=Top 100 universities for Arts and Humanities 2013-14 |accessdate=26 Ιουλίου 2014 |work=|publisher=Times Higher Education|date= }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.topuniversities.com/node/9162/ranking-details/world-university-rankings/2013|title=University of Vienna Rankings|accessdate=26 Ιουλίου 2014 |work=|publisher=QS World University Rankings|date= }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.topuniversities.com/node/9162/ranking-details/university-subject-rankings/2013|title=University of Vienna Subject Rankings|accessdate=26 Ιουλίου 2014 |work=|publisher=QS World University Rankings|date= }}</ref>.