[[Αρχείο:New georgia pol89.jpg|thumb|390px|Το αρχιπέλαγος του Σολομώντα]]Οι '''Βόρειες νήσοι του Σολομώντος''' (North Solomon Islands) γνωστές και με την ονομασία ''Μπουγκαινβίλ '',είναι ηφαιστειογενή νησιά που βρίσκονται στο [[Θάλασσα του Σολομώντα|Αρχιπέλαγος του Σολομώντα]] , ανήκουν διοικητικά στην [[Παπούα Νέα Γουινέα]] και υπάγονται στην επαρχία Μπουγκαινβίλ. Γεωλογικά ανήκουν στα [[Νήσοι Σολομώντα|Νησιά Σολομώντος]].
Στις [[17 Φεβρουαρίου]] του 1568 το αρχιπέλαγος ανακαλύφθηκε από τον Ισπανό εξερευνητή [[ΑλβάροΆλβαρο ντε Μεντάνια]] (Alvaro de Mendaña y Neyra), ο οποίος και τα ονόμασε [[Νησιά του Σολομώντα]] (Islas de Salomon). Τον Απρίλιο του 1885 έγιναν μέρος του γερμανικού προτεκτοράτου που περιείχε τα νησιά Μπουγκαινβίλ, [[Μπούκα]], [[Σουαζέλ (νησί)|Σουαζέλ]], [[Σάντα Ιζαμπέλ]] και [[Ιάβα]] . Το 1893 κατελήφθησαν από τους Βρετανούς και δημιουργήθηκε το βρετανικό [[προτεκτοράτο]] των νήσων του Σολομώντος, το οποίο περιέλαβε τα νησιά [[Νέα Γεωργία]], Γκουαντακανάλ, Μαλάιτα, και το Σαν Κριστομπάλ. Το 1898 η Μεγάλη Βρετανία προσάρτησε τα νησιά Σάντα Κρούζ, Ρενέλ και Μπελόνα. Στις 14 Νοεμβρίου του 1899 η [[Γερμανία]] παραχώρησε τα νησιά Σουαζέλ, Σάντα Ιζαμπέλ, το Σόρτλαντς και τα νησιά Ιάβα στις βρετανικές νήσους του Σολομώντος, αλλά διατήρησε την Μπουγκαινβίλ και τα περιβάλλοντα νησιά της ως τμήμα της Συνθήκης του Βερολίνου (1899). Η Γερμανία πρόβαλε την αξίωση στους Βρετανούς (ως αντάλλαγμα) να παραιτηθούν από όλες τις διεκδικήσεις τους στη [[Σαμόα]]. Το ρωμαιοκαθολικό διαμέρισμα των βόρειων νήσων του Σολομώντος καθιερώθηκε σε 23 Μαΐου του 1898, συμπεριλαμβανομένων των νησιών Ιζαμπέλ, Σουαζέλ, Μπουγκαινβίλ, και όλων των νησιών κάτω από το γερμανικό προτεκτοράτο. Το 1897 τα νησιά τέθηκαν κάτω από την αρμοδιότητα του Mgr Broyer, εφημέριου της [[Σαμόα]]. Το 1911 η αποστολή περιείχε: 3 εκκλησίες, 3 σταθμοί, 2 Σαμοανούς κατηχητές, 5 Καθολικά σχολεία με 140 μαθητές, 2 ορφανοτροφεία και μερικές εκατοντάδες Καθολικούς.
