Τζον Στιούαρτ Μιλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 139:
Ο Μιλ, υπέρμαχος της [[Ελευθερία του λόγου|ελευθερίας του λόγου]] με μεγάλη επιρροή, διαφωνούσε με την [[λογοκρισία]]. Λέει:
{{απόσπασμα|Επιλέγω, κατά προτίμηση τις περιπτώσεις οι οποίες είναι λιγότερο ευνοϊκές για μένα - στις οποίες το επιχείρημα κατά της ελευθερίας της γνώμης, τόσο στην αλήθεια όσο και στην χρησιμότητα, θεωρείται το ισχυρότερο. Είτε οι επίμαχες απόψεις είναι η πίστη στον Θεό και σε μια μέλλουσα κατάσταση, είτε οποιαδήποτε από τα γενικώς αποδεκτά δόγματα της ηθικής... Αλλά πρέπει να μου επιτραπεί να παρατηρήσω ότι δεν είναι η αίσθηση σιγουριάς κάποιου για ένα δόγμα (όποιο και αν είναι αυτό), την οποίο αποκαλώ ως θεωρία του αλάθητου. Είναι η προσπάθεια του να αποφασίσεις για το θέμα για τους άλλους, χωρίς να τους επιτρέπεις να ακούσουν ό,τι μπορεί να ειπωθεί από την αντίθετη πλευρά. Και καταγγέλλω και καταδικάζω αυτή την αξίωση, ακόμα και όταν τοποθετείται υπέρ των πιο ιερών πεποιθήσεών μου. Όσο και απόλυτα πεπεισμένος να είναι κάποιος, όχι μόνο για την θεωρία αλλά και για τις ολέθριες συνέπειες, αλλά και (για να χρησιμοποιήσω εκφράσεις που καταδικάζω καθολικά) για την ανηθικότητα και την ασέβεια μιας άποψης, αν κατ' εφαρμογή της εν λόγω προσωπικής κρίσης, ακόμα και όταν υποστηρίζεται από την δημόσια κρίση της χώρας του ή των ανθρώπων της εποχής του, εμποδίζει την αντίθετη άποψη να υπεραμυνθεί των θέσεών της, ο ίδιος αναλαμβάνει το αλάθητο. Η ανάληψη του αλάθητου όχι μόνο δεν είναι λιγότερο απαράδεκτη ή λιγότερο επικίνδυνη επειδή η άποψη θεωρείται ανήθικη ή ασεβής, αλλά είναι η πιο ολέθρια περίπτωση ανάληψης αλάθητου από όλες<ref>John Stuart Mill (1806–1873) "On Liberty" 1859. εκδ. Gertrude Himmelfarb, UK: Penguin, 1985, σελ.83–84</ref>.}}
O Μιλ περιγράφει τα οφέλη της «αναζήτησης και της ανακάλυψης της αλήθειας» ως ένα τρόπο για την προώθηση της γνώσης. Υποστήριξε ότι ακόμη και αν μια γνώμη είναι λανθασμένη, η αλήθεια μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή μέσω της αντίκρουσης του σφάλματος. Και δεδομένου ότι οι περισσότερες απόψεις δεν είναι ούτε απόλυτα σωστές, ούτε απόλυτα λανθασμένες, επισημαίνει ότι επιτρέποντας την ελεύθερη έκφραση επιτρέπεις το άκουσμα ανταγωνιστικών απόψεων ως ένα τρόπο για να διατηρηθεί η μερική αλήθεια σε διάφορες απόψεις<ref name="Freedomof">Freedom of Speech, τόμ. 21, των Ellen Frankel Paul, Fred Dycus Miller, Jeffrey Paul</ref>. Ανησυχώντας για την καταπίεση των απόψεων της μειοψηφίας, ο Μιλ υποστήριξε επίσης την ελευθερία του λόγου σε πολιτική βάση, δηλώνοντας ότι είναι ένα κρίσιμο συστατικό για μια αντιπροσωπευτική κυβέρνηση προκειμένου να ενδυναμώσει την συζήτηση για τη δημόσια πολιτική<ref name="Freedomof" />. Ο Μιλ επίσης υποστήριξε εύγλωττα ότι η ελευθερία της έκφρασης επιτρέπει την προσωπική ανάπτυξη και αυτοπραγμάτωση. Είπε ότι η ελευθερία του λόγου ήταν ένας ζωτικής σημασίας τρόπος για την ανάπτυξη δεξιοτήτων και την πραγμάτωση του δυναμικού και της δημιουργικότητας του ατόμου. Έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η εκκεντρικότητα είναι προτιμότερη της ομοιομορφίας και της στασιμότητας<ref name="Freedomof" />.
| |||