Ο Ξένος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ανάλυση του βιβλίου.
Γραμμή 1:
{{Βιβλίο
'''''Ο Ξένος''''' ('''''L’Étranger''''') είναι ένα μυθιστόρημα του συγγραφέα [[Αλμπέρ Καμύ]] που δημοσιεύτηκε το 1942. Το θέμα και η θεώρησή του αναφέρονται συχνά ως παραδείγματα του [[υπαρξισμός|υπαρξισμού]], αν και ο Καμύ δεν θεωρούσε τον εαυτό του υπαρξιστή. Στην πραγματικότητα, το περιεχόμενο του εξερευνά διάφορες φιλοσοφικές σχολές σκέψεις, μεταξύ άλλων (σε πιο περίοπτη θέση και ειδικότερα) τον [[παραλογισμός|παραλογισμό]], καθώς και την [[αιτιοκρατία]], τον [[μηδενισμός|μηδενισμό]], τον [[νατουραλισμός (φιλοσοφία)|νατουραλισμό]], και τον [[στωικισμός|στωικισμό]].!!
|πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = ''L’Étranger''|όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = ''Ο Ξένος''|εικόνα = |λεζάντα = |συγγραφέας = [[Αλμπέρ Καμύ]]|είδος = Φιλοσοφικό [[μυθιστόρημα]]|εκδότης = Libraire Gallimard|εικονογράφηση = |επιμέλεια_εξώφυλλου = |χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]]|γλώσσα = [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]|πρώτη_έκδοση = 1942|προηγούμενο_βιβλίο_σειράς = |επόμενο_βιβλίο_σειράς = |μεταφραστής = |εκδότης_στην_Ελλάδα = |επιμέλεια_ελληνικού_εξώφυλλου = |πρώτη_έκδοση_μετάφρασης = }}'''''Ο Ξένος''''' (Γαλλικά: '''''L’Étranger''''') είναι ένα μυθιστόρημα από τον [[Αλμπέρ Καμύ]] που δημοσιεύτηκε το 1942. Το θέμα και η θεώρηση του βιβλίου αναφέρονται συχνά ως υποδείγματα της [[Θέατρο του Παραλόγου|φιλοσοφίας του παραλόγου]] του Καμύ καθώς και του [[υπαρξισμός|υπαρξισμού]], παρόλο που ο Καμύ προσωπικά απέρριψε την ταμπέλα του υπαρξιστή.
 
Το βιβλίο ξεκινά με την εξής φράση: ''“Aujourd’hui, maman est morte.”'' (''«Σήμερα, η μαμά πέθανε.»''). Το Σήμερα διακόπτεται από τον θάνατο της μαμάς. Ο Μερσώ, ένας αδιάφορος Γαλλο-Αλγερινός, μετά την παρουσία του στην κηδεία της μητέρας του, σκοτώνει απαθώς έναν Άραβα τον οποίο αναγνωρίζει στο Γαλλικό [[Αλγέρι]]. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη: η αφήγηση του Μερσώ σε πρώτο πρόσωπο πριν και μετά τον φόνο.
 
Τον Ιανουάριο του 1955, ο Καμύ είπε, «συνόψισα τον ''Ξένο'' πολύ καιρό πριν, με μία παρατήρηση που παραδέχομαι πως ήταν εξαιρετικά παράδοξη: ''“Στην κοινωνία μας κάθε άνθρωπος που δεν κλαίει στην κηδεία της μητέρας του διατρέχει το ρίσκο να καταδικαστεί σε θάνατο.”''  Ήθελα απλώς να πω ότι ο ήρωας του βιβλίου είναι καταδικασμένος επειδή δεν παίζει το παιχνίδι.»
 
== Θέματα ==
Ο Μερσώ ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τις φυσικές πτυχές του κόσμου γύρω του παρά για τις κοινωνικές ή τις συναισθηματικές του πτυχές (π.χ. έρωτας - αγάπη, ζέστη - κηδεία, ήλιος - φόνος). Όταν παρατηρεί τους ανθρώπους απ’ το μπαλκόνι του, το κάνει παθητικά, απορροφώντας τις λεπτομέρειες χωρίς όμως να κρίνει αυτά που βλέπει˙ σε αντίθεση με τους ανθρώπους στην αίθουσα του δικαστηρίου, τους Άραβες, τους γείτονες του Ρέιμοντ και άλλους, που αναζητούν απεγνωσμένα κάποιο νόημα. Ούτε ο εξωτερικός κόσμος όπου ο πρωταγωνιστής ζει ούτε ο εσωτερικός κόσμος των σκέψεων και των διαθέσεών του κατέχουν λογική τάξη. Ο Μερσώ δεν έχει ξεχωριστό λόγο για τις πράξεις του (να παντρευτεί την Μαρία, να σκοτώσει τον Άραβα, κτλ). Η κοινωνία ωστόσο προσπαθεί να εφεύρει ή να επιβάλλει λογικές εξηγήσεις για τις παράλογες πράξεις του με σκοπό την διατήρηση της τάξης.
 
Οι διαφορετικοί χαρακτήρες στον ''Ξένο'' κατέχουν πολύ διαφορετικές στάσεις όσον αφορά στη φθορά και το θάνατο, τις οποίες ο Μερσώ δεν αρνείται και δε σχολιάζει . Ωστόσο συνειδητοποιεί ότι, ακριβώς όπως είναι ο ίδιος αδιάφορος για ένα μεγάλο μέρος του σύμπαντος, το ίδιο αδιάφορο είναι  και το σύμπαν για τον ίδιο.  Όπως όλοι οι άνθρωποι , έχει γεννηθεί, θα πεθάνει , και δεν θα έχει καμία περαιτέρω σημασία. Παραδόξως, μόνο αφού φτάσει σε αυτή τη φαινομενικά θλιβερή διαπίστωση είναι σε θέση να επιτύχει την ευτυχία. Όταν έχει πλήρως συμβιβαστεί με το αναπόφευκτο του θανάτου, καταλαβαίνει ότι δεν έχει σημασία αν πεθάνει από την εκτέλεση ή ζήσει για να πεθάνει από φυσικό θάνατο σε μεγάλη ηλικία και είναι σε θέση να αποδεχθεί την πραγματικότητα της επικείμενης εκτέλεσής του χωρίς απόγνωση.
 
Αυτή η κατανόηση επιτρέπει τον Μερσώ να βάλει στην άκρη τις φαντασιώσεις του να ξεφύγει την εκτέλεση υποβάλλοντας μια επιτυχημένη δικαστική προσφυγή. Συνειδητοποιεί ότι αυτές οι απατηλές ελπίδες , που είχαν προηγουμένως απασχολήσει το μυαλό του, δεν θα του προσέφεραν τίποτε παραπάνω από το να του δημιουργήσουν μια ψευδή αίσθηση ότι ο θάνατος μπορεί να αποφευχθεί. Ο Μερσώ βλέπει ότι η ελπίδα του για διατήρηση της ζωής υπήρξε ένα βάρος. Η αποδέσμευσή του από αυτή την ψεύτικη ελπίδα σημαίνει ότι είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή για αυτό που είναι, και να αξιοποιήσει στο έπακρο τη ζωή που του απομένει όντας συνεχώς αφυπνισμένος.
 
{{Authority control}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Ξένος"