Μαρίκα Κοτοπούλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκες και τεκμηρίωση |
προσθήκες - τεκμηρίωση |
||
Γραμμή 17:
}}
Η '''Μαρίκα Κοτοπούλη''' (3 Μαΐου 1887-11 Σεπτεμβρίου 1954) ήταν σημαντική Ελληνίδα [[ηθοποιός]]. Διακρίθηκε περισσότερο ως τραγωδός στα έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Πρωταγωνίστησε, ωστόσο, σε πολλά διαφορετικά θεατρικά είδη, ανάμεσά τους η κομεντί και η φάρσα.<ref>Ε.Ν. Μόσχος, [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=169324&code=5615 "Μνήμη Μαρίκας Κοτοπούλη"
==Βιογραφία==
Γραμμή 34:
====Θάνατος====
Η Μαρίκα Κοτοπούλη πέθανε στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1954]].<ref> Σπύρος Λιναρδάτος, [https://www.google.gr/search?q=%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82+%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:el:official&client=firefox-beta#client=firefox-beta&rls=org.mozilla:el%3Aofficial&tbm=bks&sclient=psy-ab&q=%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B1+%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5+%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+1954&oq=%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B1+%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5+%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+1954&gs_l=serp.3...6488.11669.7.12120.24.24.0.0.0.0.283.3454.0j21j3.24.0....0...1c.1.19.psy-ab.ODBC5e8kScM&pbx=1&bav=on.2,or.r_qf.&bvm=bv.48705608,d.ZWU&fp=fca0c6cb752c0f16&biw=1366&bih=610 ''Από τον Εμφύλιο στη Χούντα: 1952-55'',] Παπαζήσης, Αθήνα 1978, σ.304. Ανακτήθηκε στις 25.06.2015.</ref> Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη την επόμενη του θανάτου της, αφού πρώτα το φέρετρό της εκτέθηκε στη Μητρόπολη "εις λαϊκόν προσκύνημα".<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=12&db=9&da=1954 "Η Κοτοπούλη απέθανε χθες εκ συγκοπής"
====Ρόλοι====
Γραμμή 42:
====Προσωπική ζωή====
Η προσωπική της ζωή υπήρξε θυελλώδης, ιδιαίτερα στα νεανικά της χρόνια και περιελάμβανε τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Eιδικά όσον αφορά τις τελευταίες, στην εποχή της κυκλοφορούσε η φήμη πως η Κοτοπούλη είχε ερωτικές σχέσεις με τις μικρότερες σε ηλικία ηθοποιούς, προτού αυτές αναδειχτούν.<ref>Ελένη Μπακοπούλου
Λίγο έπειτα από την πρόσληψή της στο Βασιλικό Θέατρο, συγκεκριμένα το 1904, σύναψε ερωτικό δεσμό με το σκηνοθέτη [[Θωμάς Οικονόμου|Θωμά Οικονόμου]], ο οποίος αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο της και βοήθησε στην καθιέρωσή της. Μετά την σχεδόν ταυτόχρονη αποχώρησή τους από το Βασιλικό (1906), η Κοτοπούλη συμμετείχε στο "Θίασο Θωμά Οικονόμου" στο ελεύθερο θέατρο, ένα συνεργατικό σχήμα με το θίασο του πατέρα της Δημήτρη. Την επόμενη χρονιά ο δεσμός της με τον Οικονόμου έληξε και, μάλιστα, με άσχημο τρόπο, ενώ η ίδια έφυγε για λίγο στο Παρίσι.<ref>Ελίζα-Άννα Δελβερούδη, "Μαρίκα Κοτοπούλη: εικοσιπέντε χρόνια από τη ζωή της", σ.48-51, 53-54.</ref> Το 1908, ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για περιοδία, η Κοτοπούλη ερωτεύτηκε τον πολιτικό και στοχαστή [[Ίων Δραγούμης|Ίωνα Δραγούμη]], ο οποίος υπηρετούσε εκεί ως Πρώτος Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας και τον οποίο είχε πρωτοσυναντήσει το 1905 στην [[Αλεξάνδρεια]]. Η πολύκροτη σχέση τους, που βάσταξε έως τα τέλη του Ιουλίου του 1920, οπότε και δολοφονήθηκε ο αγαπημένος της από υποστηρικτές του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλου]], υπήρξε σκανδαλώδης για τα δεδομένα της εποχής. Το ζευγάρι από τον Ιούνιο περίπου του 1912 συζούσε, χωρίς την επισημοποίηση ενός γάμου, κάτι που όμως έτσι κι αλλιώς ήταν αδύνατον, λόγω της ταξικής διαφοράς που υπήρχε ανάμεσά τους και της επακόλουθης αντίδρασης της μεγαλοαστικής οικογένειας του Δραγούμη. Την περίοδο που ο τελευταίος βρισκόταν εξόριστος στην Κορσική (1917-19), η Κοτοπούλη είχε γνωρίσει το θεατρικό επιχειρηματία Γεώργιο Χέλμη, με τον οποίο σύναψε ερωτική σχέση.<ref>Βλ. Ελίζα-Άννα Δελβερούδη, "Μαρίκα Κοτοπούλη: εικοσιπέντε χρόνια από τη ζωή της", σ.55-59 και Ελένη Γκίνη, "Ο παράφορος έρωτας με τον Ίωνα Δραγούμη", στις "Επτά Ημέρες", σ.29-31.</ref> Τον παντρεύτηκε το 1923 και μοιράστηκε μαζί του την υπόλοιπη ζωή της -παιδιά δεν απέκτησαν.
Στις πολιτκές της πεποιθήσεις η Κοτοπούλη ήταν βασιλικιά, θεωρώντας πως "το παλάτι" ήταν θεσμός ιερός. Ωστόσο, οι προσωπικές σχέσεις της δεν καθορίζονταν από αυτήν την επιλογή. Όπως μαρτυρεί, μάλιστα, ο [[Γιάννης Τσαρούχης]], η μεγάλη πρωταγωνίστρια κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή|Κατοχής]] προστάτεψε και βοήθησε όσο μπορούσε τους αριστερούς συναδέλφους της, παρεμβαίνοντας υπέρ αυτών στις αρχές, με το πρόσχημα ότι τους χρειαζόταν κοντά της: "καμουφλάριζε την ανθρωπιά της, με τη δικαιολογία του θεάτρου".<ref>Γιάννης Τσαρούχης, [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=37218&code=8666 "Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής -Αναμνήσεις απ΄τη Μαρίκα Κοτοπούλη"] (βλ. Βιβλιογραφία), σ.797.</ref>
====Διακρίσεις - τιμές====
To 1923 η Κοτοπούλη έλαβε το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1939 τιμήθηκε για την προσφορά της από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 1949, με αφορμή τη (μοναδική) συνεργασία της με το Εθνικό στο ανέβασμα της ''Ορέστειας'' από το [[Δημήτρης Ροντήρης|Ροντήρη]], οι συνάδελφοι της Κοτοπούλη έλαβαν την πρωτοβουλία και της έδοσαν ειδικό χρυσό μετάλλιο, με χαραγμένη τη μορφή της ως Κλυταιμνήστρας. Μέσα από αυτήν την κίνηση καθιερώθηκε, με πρωτοβουλία της ίδιας, ο θεσμός της απονομής του "Επάθλου Κοτοπούλη" σε αξιόλογες Ελληνίδες ηθοποιούς, ο οποίος όμως ατόνησε τα τελευταία χρόνια. Το 1950 της απονεμήθηκε από το βασιλιά Παύλο το παράσημο του Ταξιάρχη. <ref>Ευδοκία Δεληπέτρου, "Ζωή γεμάτη πάθος και τέχνη", σ.7<sup>.</sup> Στάθης Σπηλιωτόπουλος, [http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=142004&code=8512 "Το άγαλμα και το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη"
====Κληρονομιά====
Γραμμή 68 ⟶ 70 :
*Ελίζα-Άννα Δελβερούδη, [http://www.mnimon.gr/index.php/mnimon/article/viewFile/380/576.pdf "Μαρίκα Κοτοπούλη: εικοσιπέντε χρόνια από τη ζωή της, 1887-1912. Σχέδιο βιογραφίας"] (mnimon.gr - ανακτήθηκε στις 25.06.2015), ''Μνήμων'', τόμ. 12 (1989), σ.44-66.
*Φ[ρίξος]. Ηλιάδης, ''Μαρίκα Κοτοπούλη'', Δωρικός, Αθήνα 1996 ISBN 9789602793602
*Γιάννης Τσαρούχης, [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=37214&code=7781 "''Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής'' -Αναμνήσεις απ΄τη Μαρίκα Κοτοπούλη"] (www.ekebi.gr), ''Η λέξη'', τεύχ.68 (Οκτ. 1987), σ.793-797. Ανακτήθηκε στις 14.07.2015
==Δείτε επίσης==
| |||