Αμβρόσιος Μεδιολάνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 27:
Ο Αμβρόσιος ήταν ο πρώτος θεολόγος που παρουσίασε στη δυτική εκκλησιαστική γραμματεία συγκροτημένο και ορθόδοξο έργο για τη θεμελίωση της ομοουσιότητας του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]]. Αντιλήφθηκε την ορθόδοξη πνευματολογία με τα κριτήρια που έθεσε στην Ανατολή ο [[Μέγας Αθανάσιος|Μ. Αθανάσιος]], ο [[Μέγας Βασίλειος|Μ. Βασίλειος]] και ο [[Δίδυμος ο Τυφλός]]. Διατύπωσε τη διδασκαλία του για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα στην αΐδια (αιώνια) και την οικονομική Τριάδα. Έτσι, ομίλησε για την αΐδια εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Θεό Πατέρα, ο Οποίος αποτελεί την κύρια πηγή της Θεότητας. Η αποστολή του τρίτου προσώπου, κατά τη φανέρωση της οικονομικής Τριάδας, γίνεται από τον Υιό, χωρίς όμως Αυτός να αποτελεί και την πηγή Του.
 
Στα αγιογραφικά ερμηνευτικά του υπομνήματα υιοθέτησε την [[Αλληγορική μέθοδοςΑλληγορία|αλληγορική μέθοδο]] και επηρεάστηκε κυρίως από το [[Φίλων ο Αλεξανδρεύς|Φίλωνα τον Αλεξανδρέα]] και τον [[Ωριγένης|Ωριγένη]]. Κατά τη συγγραφή, όμως, της ''Εξαημέρου'' του, ακολούθησε τις θεολογικές προϋποθέσεις και τη σκέψη του Μ. Βασιλείου.Αλληγορία
 
Μέσα από τα ασκητικά και ηθικά του συγγράμματα, ο Αμβρόσιος ανέπτυξε μία υποτυπώδη ασκητική ανθρωπολογία, η οποία στηριζόταν στην εν Χριστώ υιοθεσία, στην ειλικρινή μετάνοια, την παρθενία και την ανοδική πορεία της ψυχής στο Θεό. Σε αυτά του τα έργα υπήρξε περισσότερο πρωτότυπος, σε σχέση με τα δογματικά, αφού κατόρθωσε να εντάξει φιλοσοφικές θεωρήσεις των [[Στωικισμός|Στωικών]] και [[Νεοπλατωνισμός|Νεοπλατωνικών]] στη χριστιανική διδασκαλία.