Σταυριανός Μπίρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ διόρθωση συνδέσμου |
||
Γραμμή 32:
Ο Σταυριανός Μπίρης γεννήθηκε στην Κρήτη το [[1847]] και συμμετείχε ενεργά στις [[Κρήτη|κρητικές]] επαναστάσεις του [[1878]] (όπου μάλιστα όντας επικεφαλής 150 ανδρών έφτασε μέχρι τα πρόθυρα του [[Ρέθυμνο|Ρεθύμνου]]<ref>''Αθήναι'', 7 Αυγούστου 1905.</ref>) και του [[Κρητική Επανάσταση (1895-1898)|1895-1898]]<ref name=Kriti>Εγκυκλοπαίδεια ''Κρήτη - Το Αφιέρωμα'', Εκδόσεις Αρσινόη, χ.χ. , τόμος 7ος, σελ. 243.</ref>.
Το [[1905]], έλαβε μέρος στην Επανάσταση του Θέρισου που οργανώθηκε από τους [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλο]], [[Κωνσταντίνος Μάνος (ποιητής)|Κ. Μάνο]] και [[Κωνσταντίνος Φούμης|Κ. Φούμη]] κατά της αρμοστείας του [[Γεώργιος της Ελλάδας|πρίγκιπα Γεωργίου]] και υπέρ της ένωσης της [[Κρήτη|Κρήτης]] με την [[Ελλάδα]]. Μάλιστα ήταν παρών μαζί με άλλους πολιτικούς και οπλαρχηγούς στην επίσημη κήρυξη της επανάστασης στο Θέρισο, στις [[10 Μαρτίου]] του [[1905]]<ref>Γιάννη Καψάλη, ''Η επανάσταση του Θέρισου'', Δωρικός, Αθήνα 1987, σελ 115.</ref>.
Στις αρχές Ιουνίου πολιορκήθηκε μαζί με 30 άνδρες του από τις [[Ρωσία|ρωσικές]] δυνάμεις στο [[Ατσιπόπουλο Ρεθύμνης|Ατσιπόπουλο]], έπειτα όμως από την άφιξη έτερων επαναστατών, οι Ρώσοι υποχώρησαν<ref>''Εμπρός'', 17 Ιουνίου 1905.</ref><ref>Γιάννη Καψάλη, 1987, σελ 169-170.</ref>. Παράλληλα, την [[1 Αυγούστου|1η Αυγούστου]] υπέγραψε μαζί με άλλους οπλαρχηγούς επιστολή διαμαρτυρίας έναντι των βιαιοπραγιών που διέπραξαν Ρώσοι στρατιώτες<ref>''Εμπρός'', 2 Αυγούστου 1905.</ref>.
Γραμμή 38:
Την επόμενη ημέρα, συμμετείχε στη μάχη του [[Ατσιπόπουλο Ρεθύμνης|Ατσιπόπουλου]] που διεξήχθη ανάμεσα στις επαναστατικές δυνάμεις των βενιζελικών και τη μικτή δύναμη [[Κρητική Χωροφυλακή|χωροφυλακής]] και [[Ρωσία|Ρώσων]]. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Μπίρης, ενώ προσπαθούσε να παροτρύνει τους επαναστάτες να πραγματοποιήσουν έφοδο<ref>''Αθήναι'', 4 Αυγούστου 1905.</ref>, έπεσε νεκρός χτυπημένος από σφαίρα στο νεφρό ενώ εκτός του ιδίου σκοτώθηκαν άλλοι πέντε επαναστάτες<ref>Από την πλευρά τους οι Ρώσοι είχαν ένα νεκρό και 3 τραυματίες ενώ δεν αναφέρθηκαν απώλειες για την χωροφυλακή. Αν και υποστηρίχτηκε ότι οι πραγματικές απώλειες των Ρώσων ήταν 60 νεκροί και δεκάδες τραυματίες που μεταφέρθηκαν με πλοίο σε νοσοκομείο της [[Αθήνα|Αθήνας]], κάτι τέτοιο διαψεύστηκε (βλ. ''Εμπρός'', 7 Αυγούστου 1905).</ref>.
Μετά τη μάχη, η ηγεσία των ρωσικών δυνάμεων αρχικά δεν επέτρεψε στους συγγενείς του Μπίρη να παραλάβουν το πτώμα του<ref>''Αθήναι'', 5 Αυγούστου 1905.</ref>. Τελικά, η σορός του παρελήφθη από τους επαναστάτες και μεταφέρθηκε στο Ζουρίδι όπου και ετάφη. Στην κηδεία του εκφωνήθηκαν επικήδειοι λόγοι από τα στελέχη της επαναστατικής κυβέρνησης,
Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στην κυβέρνηση του αρμοστή [[Γεώργιος της Ελλάδας|Γεωργίου]], ο Μπίρης, λίγο καιρό πριν σκοτωθεί είχε εκφράσει έντονο προβληματισμό σχετικά με τις εμφύλιες συγκρούσεις στην [[Κρήτη]]<ref>''Σκριπ'', 11 Αυγούστου 1905.</ref>.
Γραμμή 48:
* Γιάννη Καψάλη, ''Η επανάσταση του Θέρισου'', Δωρικός, Αθήνα 1987.
*Εγκυκλοπαίδεια ''Κρήτη - Το Αφιέρωμα'', Εκδόσεις Αρσινόη, χ.χ. , τόμος 7ος.
{{DEFAULTSORT:Μπιρης Σταυριανος}}
[[Κατηγορία:Κρητικοί οπλαρχηγοί]]
|