Βουκοβίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 53:
Στις αρχές του 20ού αιώνα, μια ομάδα υπό τον Αυστριακό [[Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας|Αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο]] εκπόνησε ένα σχέδιο (που ποτέ δεν υλοποιήθηκε) των Ηνωμένων Πολιτειών της Μείζονος Αυστρίας. Η συγκεκριμένη πρόταση δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Aurel C. Popovici “Die Vereinigten Staaten von Groß-Österreich“ [Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Μείζονος Αυστρίας],Λειψία, 1906. Σύμφωνα με αυτό το μεγαλύτερο μέρος της Βουκοβίνας (με το Τσερνόβιτς) θα σχημάτιζε με την [[Τρανσυλβανία]] ένα Ρουμανικό κράτος, ενώ το βορειοδυτικό τμήμα θα σχημάτιζε με το μεγαλύτερο μέρος της Γαλικίας ένα Ουκρανικό, αμφότερα σε μια ομοσπονδία με 13 άλλα κράτη υπό το Αυστριακό στέμμα.
===Βασίλειο της Ρουμανίας===
[[File:Bucov.png|thumb|right|Δημογραφική σύνθεση της Βουκοβίνας το 1930, με τη μεθόριο του 1940 σχεδιασμένη στο κέντρο.]]
Στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] διεξήχθησαν στη Βουκοβίνα αρκετές μάχες μεταξύ των [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικών]], Γερμανικών και [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικών]] στρατευμάτων, που κατέληξαν στην εκδίωξη του Ρωσικού στρατού το 1917.
Με την κατάρρευση της [[Αυστροουγγαρία]]ς το 1918, τόσο το τοπικό Ρουμανικό Εθνικό Συμβούλιο, όσο και το Ουκρανικό Εθνικό Συμβούλιο, με έδρα τη Γαλικία, διεκδίκησαν την περιοχή. Στις 14/27 Οκτωβρίου 1918 μια Συντακτική Συνέλευση σχημάτισε μια Εκτελεστική Επιτροπή, στην οποία παρέδωσε την εξουσία ο Αυστριακός κυβερνήτης της επαρχίας. Μετά από επίσημο αίτημα του Ιάντσου Φλόντορ Ρουμανικά στρατεύματα κινήθηκαν άμεσα για να καταλάβουν την περιοχή εναντίον Ουκρανικών διαδηλώσεων. Αν και ντόπιοι Ουκρανοί προσπάθησαν να ενσωματώσουν τμήματα της βόρειας Βουκοβίνας στη βραχύβια (1918–1919) Λαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας, η προσπάθειά τους κατεστάλη από Πολωνικά και Ρουμανικά στρατεύματα.
Υπό την προστασία των Ρουμανικών στρατευμάτων το Ρουμανικό Συμβούλιο συγκάλεσε ένα Γενικό Συνέδριο της Βουκοβίνας για τις 15/28 Νοεμβρίου 1918, όπου οι αντιπρόσωποι ήταν 74 Ρουμάνοι, 13 Ρουθηνοί, 7 Γερμανοί και 6 Πολωνοί (αυτή είναι η γλωσσική σύνθεση και οι Εβραίοι δεν καταγράφηκαν ως ξεχωριστή ομάδα). Λαϊκός ενθουσιασμός σάρωσε όλη την περιοχή και μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε στην πόλη περιμένοντας τις αποφάσεις του Συνεδρίου.
Το Συνέδριο εξέλεξε ως πρόεδρο το Ρουμάνο πολιτικό της Βουκοβίνας Ιάντσου Φλόντορ και ψήφισε υπέρ της ένωσης με το [[Ρουμανία|Βασίλειο της Ρουμανίας]] με την υποστήριξη των Ρουμάνων, Πολωνών και Γερμανών αντιπροσώπων, ενώ οι Ουκρανοί δεν ήθελαν να συμμετέχουν. Αιτιολογία της απόφασης ήταν ότι, μέχρι την κατάληψή της από τους Αψβούργους το 1775 η Βουκοβίνα ήταν η καρδιά του Πριγκιπάτου της Μολδαβίας, όπου βρίσκονται οι ''"gropniţele domneşti"'' (τάφοι των βοεβόδων) και το ''"dreptul de liberă hotărâre de sine"'' (δικαίωμα της αυτοδιάθεσης). Ο Ρουμανικός έλεγχος της επαρχίας αναγνωρίσθηκε διεθνώς με τη [[Συνθήκη Αγίου Γερμανού|Συνθήκη του Αγίου Γερμανού]] το 1919.
Κατά το [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπόλεμο]] οι Ρουμανικές αρχές εφάρμοσαν ένα πρόγραμμα εκρουμανισμού με στόχο των αφομοιωτικών πολιτικών τους τον Ουκρανικό πληθυσμό της περιοχής. Η [[Ρουμανική γλώσσα]] εισήχθη στα σχολεία των εθνικών μειονοτήτων το 1923 και το 1926 έκλεισαν όλα τα δημόσια Ουκρανικά σχολεία στη Βουκοβίνα (τα ιδιωτικά σχολεία διατηρούνται ακόμη).
Την ίδια στιγμή οι εγγραφές Ουκρανών στο Πανεπιστήμιο του Τσερνίουτι (Τσερνόβτσι) μειώθηκαν από 239 σε σύνολο 1671 το 1914, σε 155 σε σύνολο 3247 το 1933, ενώ ταυτόχρονα οι εγγραφές Ρουμάνων εκεί πολλαπλασιάστηκαν σε 2117 σε σύνολο 3247. Εν μέρει αυτό οφειλόταν στην προσπάθεια στροφής στα Ρουμανικά ως βασικής γλώσσας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι το πανεπιστήμιο ήταν ένα από τα πέντε μόνο της Ρουμανίας και θεωρείτο αναγνωρισμένου κύρους.
Στη δεκαετία μετά το 1928, καθώς η Ρουμανία προσπαθούσε να βελτιώσει τις σχέσεις της με τη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ενωση]], δόθηκαν στην Ουκρανική κουλτούρα κάποια περιορισμένα μέσα εκ νέου ανάπτυξης, αλλά αυτό αναστράφηκε απότομα το 1938.
Σύμφωνα με τη Ρουμανική απογραφή του 1930 οι Ρουμάνοι αποτελούσαν το 44,5% του πληθυσμού της Βουκοβίνας και οι Ουκρανοί (με τους Χούτσουλ) το 29,1%. Στο βόρειο τμήμα της περιοχής όμως οι Ρουμάνοι αποτελούσαν μόνο το 32,6% του πληθυσμού με τους Ουκρανούς ελαφρώς να υπερτερούν αριθμητικά των Ρουμάνων.
== Παραπομπές ==
| |||