Partitio Terrarum Imperii Romaniae: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Κύρια πρόσωπα: + |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|24|07|2015}}
[[File:Byzantium1204-el.svg|thumb|360px|right|Διάδοχα κράτη Βυζαντίου (1204). Η [[Λατινική Αυτοκρατορία]] (κόκκινο), η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] (μπλε), η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]] (μωβ) ,και το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] (πράσινο). Τα όρια είναι ασαφή.]]
Με τον λατινικό τίτλο '''Partitio Terrarum imperii Romaniae''' (= Διανομή Εδαφών της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας), και κατά σύντμηση '''Partitio Romaniae''',
Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν το Λατινικό (ή Λομβαρδικό) [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης]], το [[Βασίλειο της Κάντια|Ενετικό Βασίλειο (ή Δουκάτο) της Κρήτης]], η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]], η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]], το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]], τα [[Δουκάτο του Αρχιπελάγους]] (ή Δουκάτα της Νάξου και της Άνδρου) κ.ά., ενώ στην Κωνσταντινούπολη συστάθηκε η [[Λατινική Αυτοκρατορία]] της Κωνσταντινούπολης. Περισσότερο ευνοημένη της συνθήκης αυτής ήταν η τότε θαλασσοκράτειρα Βενετία.
Γραμμή 23:
Με τη συνθήκη - συμφωνία Partitio Romaniae ξεκινά και η περίοδος της λεγόμενης Ενετοκρατίας και κατά περιοχές Φραγκοκρατίας ή Λατινοκρατίας στην ιστορία της Ελλάδας, όπου Ευρωπαίοι ευγενείς της Καθολικής Δύσης, ανέλαβαν τη διοίκηση των ελλαδικών περιοχών όπου κατά πλειονότητα κυριαρχούσε το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα. Αξιοσημείωτο είναι ότι τελικά μεγάλες περιφέρειες της πρότινος Βυζαντινής Αυτοκρατορίας παρέμειναν στην κυριότητα Ελλήνων ευγενών και όχι Σταυροφόρων, γεγονός που πολύ σύντομα θα οδηγήσει στην επανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.<br>
Παράλληλα δε, από τις διαμάχες που ενέσκηψαν στη συνέχεια μεταξύ των Σταυροφόρων γρήγορα τα νεοπαγή λατινικά κράτη που δημιουργήθηκαν γύρω από την Κωνσταντινούπολη θα διαλυθούν μετά από την καταστροφική σύγκρουσή τους με την αναδυόμενη Αυτοκρατορία της Βουλγαρίας.
==Τα κείμενα της συμφωνίας==
Η συμφωνία διανομής των εδαφών έχει φτάσει σε εμάς μέσα από πληθώρα πηγών. Κυριότερες αναλύσεις και συλλογές των πηγών αυτών δίνονται στις εξής δημοσιεύσεις:
*Gottlieb Tafel, Georg Thomas, Urkunden zur älteren Handels und Staatsgeschichte der Republik Venedig mit besonderer Beziehungen auf Byzanz und die Levante, τομ. 1, Βιέννη, aus der kaiserlich-königlichen hof und Staatsdruckerei, 1856 , σελ. 444-501 [https://books.google.de/books?id=6ZAJAAAAIAAJ&pg=PA444#v=onepage&q&f=false]
*Antonio Carile, "Partitio terrarum imperii Romanie," Studi veneziani, VII (1965), 125-305
== Πηγές ==
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Partitio terrarum imperii Romaniae}}
[[Κατηγορία:Ενετοκρατία]]
[[Κατηγορία:Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]
| |||