Δεύτερη Σερβική Εξέγερση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την ήττα των Σέρβων κατά την ''[[Πρώτη Σερβική εξέγερση]]'', η [[Σερβία]] επέστρεψε στο καθεστώς του πρώην πασαλικίου, του καθεστώτος που ίσχυε δηλαδή μέχρι του 1801. Οι Τούρκοι επανακατέλαβαν τις πολεις και τα φρούρια. Ο Χουρσίτ πασάς χορήγησε αμνηστεία ενώ τελικά επανήλθε και η αυτοδιοίκηση των τοπικών αρχόντων: των ναχιών. Όμως η κατάσταση φαινόταν να επιδεινώνεται καθώς η τουρκική διοίκηση αποσυντίθετο, νέοι βαρείς φόροι επιβάλονταν, η πανώλη ενέσκηψε και οι ληστείες και οι λεηλασίες μάστιζαν τον ντόπιο αγροτικό πληθυσμό<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.52-53</ref>.

Πολλοί από τους πρόσφυγες επανέκαμψαν στηνστη [[Σερβία]]. Στο Μοναστήρι Φενέκα,στο Σρεμ, συγκροτήθηκε μυστική επιτροπή με σκοπό την προώθηση του ''Σερβικού ζητήματος'' στις ξένες κυβερνήσεις. Έτσι αρχές Μαΐου 1814 η επιτροπή απηύθηνε έκκληση προς τον [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Τσάρο Αλέξανδρο]] να αναλάβει υπό την προστασία του τον Σερβικό λαό. Ακολούθησε η αποστολή του Ματθαίου Νενάντοβιτς, πρωθιερέως στη Βιέννη με σκοπό να συναντήσει τον Ρώσο ηγεμόνα. Αρωγός του στάθηκε ο [[Ιωάννης Καποδίστριας]] ο οποίος με υπόμνημά του είχε εισηγηθεί την απόκτηση εκ μέρους της Σερβίας αυτόνομου καθεστώτος<ref>Ιωάννης Α. Παπαδριανός, Ο Καποδίστριας και το Σερβικό ζήτημα [http://argolikivivliothiki.gr/2012/02/19/obrenovic/]</ref>. Τον Ιανουάριο του 1815 ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας δέχθηκε τουτους Σέρβους αντιπροσώπους και υποσχέθηκε να παρέμβει στην Πύλη με σκοπό την κατάπαυση των διωγμών των κατοίκων της Σερβίας<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.55</ref>.