Partitio Terrarum Imperii Romaniae: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ μδιόρθ. |
||
Γραμμή 5:
== Συνθήκη ==
Η συνθήκη αυτή, που φέρεται να συντάχθηκε από 24μελή επιτροπή στην οποία συμμετείχαν 12 Ενετοί και 12 εκπρόσωποι άλλων Σταυροφόρων καθώς και Ελλήνων Ευγενών της Κωνσταντινούπολης επικυρώθηκε περί τα τέλη του Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου του 1204 μετά από δύο γύρους ευρύτατων διαβουλεύσεων που είχαν ξεκινήσει από τον Μάιο του ίδιου έτους αμέσως μετά την άλωση. Σύμφωνα μ΄ αυτή ο νέος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης έλαβε υπό τον άμεσο έλεγχό του το ένα τέταρτο, (ή δύο όγδοα), της άλλοτε βυζαντινής επικράτειας, ενώ η [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας]] τα τρία όγδοα αυτής, καθώς και τα τρία όγδοα της πόλης της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Σοφίας. Τα δε υπόλοιπα τρία
Ουσιαστικά μέσω της διανομής αυτής, η Βενετία έγινε η κύρια εξουσία στη Λατινική Ρωμανία, και η ουσιωδέστερη δύναμη αυτής, λαμβάνοντας υπόψη τη συμπλήρωση των τίτλων του Δόγη : Dominator quartae et dimidiae partis totius Romaniae (« Άρχοντας του τετάρτου και ημίσεος του τετάρτου πάσης Ρωμανίας »).
| |||