Μάρκος Αυρήλιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|προκάτοχος = [[Αντωνίνος Πίοςο Ευσεβής]]

|επίγονοι = Άννια ΑυρήλιαΑυρηλία Γαλερία Φαυστίνα<br />Γέμμελος Λούκιλος<br />Άννια ΑυρήλιαΑυρηλία Γαλερία Λουκιλία<br />Τίτος ΑέλιοςΑίλιος Αντώνιος<br />Τίτος ΑέλιοςΑίλιος Αυρήλιος<br />Αδριανός<br />Δομιτία Φαυστίνα<br />Φαδίλλα<br />Άννια Κορνιφίκια Φαυστίνα η μικρότερη<br />Τίτος Αυρήλιος Φούλβος ΑντώνινοςΑντωνίνος<br />[[Κόμμοδος]]<br />Μάρκος Άννιος ΒήροςΒέρος Καίσαρας<br />Βίβια ΑυρήλιαΑυρηλία Σαβίνα

|πατέρας = Μάρκος Άννιος ΒήροςΒέρος

|μητέρα = Δομιτία ΛουσίλαΛουκίλλα

Ο '''Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος''' (''Imperator Caesar Marcus Aurelius Antoninus Augustus''<ref>Στην κλασική λατινική, το όνομα του Αυρήλιου θα γραφόταν ως MARCVS AVRELIVS ANTONINVS AVGVSTVS</ref><ref>Το αρχικό του όνομα ήταν Μάρκος Άννιος Κατίλιος Σεβήρος (ή ίσως Μάρκος Κατίλιος Σεβήρος). Όταν παντρεύτηκε πήρε το όνομα Μάρκος Άννιος ΒήροςΒέρος, και όταν έγινε αυτοκράτορας πήρε το όνομα Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος.</ref>, [[26 Απριλίου]] [[121]] - [[17 Μαρτίου]] [[180]]) ήταν [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|Ρωμαίος αυτοκράτορας]] από το [[161]] έως το [[180]]. Κυβέρνησε ως συναυτοκράτορας με τον [[ΛούκιοςΛεύκιος ΒήροςΒέρος|ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο]] από το [[161]] έως το θάνατο του ΒήρουΒέρου το [[169]]. Ήταν ο τελευταίος από τους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες" και θεωρείται επίσης ως ένας από τους σημαντικότερους [[Στωικισμός|στωικούς]] φιλοσόφους.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία]] νίκησε την επανακάμπτουσααναγεννημένη [[Δυναστεία των Αρσακιδών|Παρθική Αυτοκρατορία]] στην Ανατολή. Επίσης πολέμησε εναντίον των γερμανικών φυλών στη [[Γαλατία]] και τον [[Δούναβης|Δούναβη]], ενώ σημειώθηκε και μία στάση εναντίον του, στην Ανατολή, από τον Αβίδιο Κάσσιο, η οποία απέτυχε.

Ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν ο μοναδικός γιος του Μάρκου Άννιου ΒήρουΒέρου και της Δομιτίας ΛουσίλαςΛουκίλλας. Ο πατέρας του ήταν ρωμαιο-ισπανικής καταγωγής, υπηρετούσε ως Πραίτωρπραίτωρ και πέθανε όταν ο γιος του ήταν τριών ετών. Η μητέρα του ήταν ιταλικής καταγωγής και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Είχε και μία αδελφή, την Άννα Κορνιφίκια Φαυστίνα, η οποία ήταν δύο χρόνια νεότερή του. Η θεία του πατέρα του, (από την πλευρά της μητέρας του), ήταν η Βίβια Σαβίνα, σύζυγος του αυτοκράτορα [[Αδριανός|Αδριανού]]. Η Ρουπίλια Φαυστίνα (η γιαγιά του από την πλευρά του πατέρα του) και η Βίβια Σαβίνα ήταν κόρες της Σαλονίνας Ματίδιας (ανηψιάς του αυτοκράτορα [[Τραϊανός|Τραϊανού]]). Η αδερφή του πατέρα του, η Φαυστίνα η Πρεσβύτερη, ήταν αυτοκράτειρα, καθώς ήταν παντρεμένη με τον αυτοκράτορα [[Αντωνίνος Πίοςο Ευσεβής|Αντωνίνο Πίοτον Ευσεβή]].

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Μάρκος Αυρήλιος υιοθετήθηκε από τη μητέρα του και τον παππού του, Μάρκο Άννιο ΒήροΒέρο, με τους οποίους και μεγάλωσε. Ο παππούς του, (από την πλευρά του πατέρα του) πέθανε το 138, σε ηλικία σχεδόν 90 ετών.

Το [[137]], ο Αδριανός ανακοίνωσε ότι ο διάδοχός του θα είναι ο ΛούκιοςΛεύκιος Κειώνιος Κόμμοδος, που μετονομάστηκε σεΛεύκιος Λούκιος ΑέλιοςΑίλιος Καίσαρ. Ο Μάρκος είχε ήδη τραβήξει την προσοχή του Αδριανού, ο οποίος τον καλούσε με το παρατσούκλι, ο "Πιο Αληθινός", και τον έκανε ιππέα στην ηλικία των έξι ετών. Μετά αυτός αρραβωνιάστηκε την Κειώνια Φάβια, κόρη τού ΑέλιουΑίλιου. Ο αρραβώνας ακυρώθηκε μετά τον θάνατο του ΑέλιουΑίλιου όταν ο Μάρκος Αυρήλιος έκανε δεσμό με την κόρη του Αντωνίνου. Έτσι μετά τον θάνατο του ΑέλιουΑίλιου, ο Αδριανός έκανε καινούριο διάδοχό του, τον Αντωνίνο, και του επέβαλε να υιοθετήσει τον Μάρκο Αυρήλιο και τον ΛούκιοΛεύκιο Κειώνιο Κόμμοδο (τον γιό του θανόντος ΑέλιουΑίλιου, που ήταν δέκα χρόνια μικρότερος από τον Μάρκο Αυρήλιο) και να τους βάλει επόμενους στη διαδοχή μετά από αυτόν. Ο Αντωνίνος τους έκανε διαδόχους στις [[17 Φεβρουαρίου]] του [[138]], όταν ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν μόνο 17 ετών. Θα γινόταν αυτοκράτορας στην ηλικία των 40 ετών, το [[161]]. Λέγεται ότι ο Αντωνίνος και ο Κόμμοδος προορίζονταν μόνο να προετοιμάσουν το δρόμο για τη διαδοχή από τους Μάρκο Αυρήλιο και [[ΛούκιοςΛεύκιος ΒήροςΒέρος|ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο]].

Ο Μάρκος Αυρήλιος διδάχθηκε από μερικούς από τους καλύτερους διανοούμενους της εποχής του. Ο ΕυφωρίωνΕυφορίων τον δίδαξε λογοτεχνία, ο Γέμινος,Γεμίνος το δράμα, ο Άνδρων, τη [[Γεωμετρία]], ο Κάνινος Κέλερ καί ο [[Ηρώδης ο Αττικός]] την ελληνική ρητορική. Ο [[Αλέξανδρος ο ΚοτιαίοςΚοτυεύς]] τον δίδαξε την [[Ελληνική Γλώσσα|Ελληνική γλώσσα]] καί ο Μάρκος Κορνήλος ΦρόντοΦρόντων τη [[Λατινικά|Λατινική γλώσσα]]. Λόγω της σχέσης του Μάρκου Αυρήλιου με τον ΦρόντοΦρόντωνα, σήμερα έχουμε πολλές πληροφορίες για την εποχή και τη βασιλεία του Αντωνίνου. Μέσα από αυτά τα γράμματα φάνηκε ότι ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν έξυπνος, σοβαρός και εργατικός νέος. Επίσης δείχνουν και το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον του μελλοντικού αυτοκράτορα για τη φιλοσοφία. Δείχνοντας ανυπομονησία για τα ατέλειωτα μαθήματα των Ελληνικών και των Λατινικών, έγινε υποστηρικτής των "Διατριβών" του [[Επίκτητος|Επίκτητου του Ιεραπολίτη]], ενός σημαντικού ηθικού φιλοσόφου της Στωικής Φιλοσοφικής Σχολής. Ο Μάρκος Αυρήλιος επίσης άρχισεμετέχει ναολοένα αυξάνεικαι τονπερισσότερο στον δημόσιο ρόλο τουβίο δίπλα στον Αντωνίνο, καθώς έγινε ύπατος το [[140]], το 145 και το [[161]], παίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις του κράτους. Το 145 παντρεύτηκε την Άννα Γαλερία Φαυστίνα που έμεινε στην ιστορία ως η [[Φαυστίνα η Νεώτερη]], και ήταν κόρη του Αντωνίνου και δική του εξαδέλφη από την πλευρά του πατέρα του.

Όταν πέθανε ο ΑντώνινοςΑντωνίνος Πίοςο Ευσεβής στις 7 Μαρτίου του 161, ο Μάρκος Αυρήλιος αποδέχτηκε τον θρόνο με τον όρο ότι θα ήταν συναυτοκράτορας με τον ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο και ότι και οι δύο θα ήταν Αύγουστοι. Παρόλο ότι ήταν θεωρητικά και οι δύο ήταν ίσοι στοστη διαμοίρασμανομή της εξουσίας, ο ΒήροςΒέρος ήταν νεότερος και πιθανόν λιγότερο δημοφιλής. Η θέλησηεπιθυμία του Μάρκου Αυρηλίου για την εκλογήσυγκυριαρχία του ΒήρουΒέρου, ήτανοφειλόταν περισσότερο λόγω τουστον σεβασμούσεβασμό προς τοντην θετό πατέραθέληση του καιθετού της υπόσχεσης πουπατέρα του είχεκι δώσει.ενδεχομένως Πιθανόνστο το διαμοίρασμα της εξουσίας να ήταν κυρίως επειδήότι τον περισσότερο χρόνο της βασιλείας του, οβρισκόταν Μάρκοςστα Αυρήλιοςδιάφορα ήτανμέτωπα στοπολεμώντας μέτωπο πολεμώνταςμε τις διάφορες φυλές στα σύνορα της αυτοκρατορίας. Γιά την διοίκηση του στρατού χρειαζόταν ένα πολύ πειθαρχημένο και ηγετικό πρόσωπο. Αλλά κανένας δεν θα μπορούσε να βρίσκεται ταυτόχρονα στον βορρά απέναντι στις Γερμανικές φυλές και στην [[Μέση Ανατολή]] απέναντι στους Πάρθους. Ούτε μπορούσε να βάλει ένα αρχιστράτηγο για τις λεγεώνες του. Ακόμη και οι παλαιότεροι και δημοφιλείς Ρωμαίοι στρατιωτικοί όπως ο [[Ιούλιος Καίσαρας]] και ο [[Βεσπασιανός]] χρησιμοποίησαν τον στρατό για να ρίξουν την κυβέρνηση και να γίνουν απόλυτοι ηγέτες.

Ο Μάρκος Αυρήλιος έλυσε το πρόβλημα στέλνοντας τον ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο στην ανατολή ως αρχιστράτηγο του ρωμαϊκού στρατού στην περιοχή. Ο Βήρος ήταν ήδη πολύ ισχυρός για να κρατάει την εξουσία στις ανατολικές στρατιές, και ως αποτέλεσμα δεν είχε και μεγάλη θέληση να ρίξει τον Μάρκο Αυρήλιο. Ο Λούκιος ΒήροςΒέρος έμεινε πιστός στον Μάρκο Αυρήλιο έως τον θάνατό του, το [[169]]. Αυτή η συναυτοκρατορίασυγκυριαρχία θύμιζε πολύ το παλαιό σύστημα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, που δεν επέτρεπε σε ένα άτομο να κρατήσει την εξουσία μόνο για τον εαυτό του. Η συναυτοκρατορίασυγκυριαρχία θα ξαναδημιουργηθεί αργότερα στα τέλη τού 3ου αιώνα από τον [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανό]], ο οποίος θα ιδρύσει την [[Τετραρχία]]. Μόλις ανέλαβε τον θρόνο, ο Μάρκος Αυρήλιος έκανε ό,τι και οι προκάτοχοί του, δηλαδή μεταρρυθμίσεις στους νόμους της αυτοκρατορίας. Ευνόησε με τους νόμους του κυρίως τις ασθενείς ομάδες της αυτοκρατορίας, όπως τους δούλους, τις χήρες και τους ανήλικους. Αναγνώρισε την εξ αίματος σχέση ως κύριο χαρακτηριστικό της κληρονομιάς. Τους νόμους για τα εγκλήματα τους χώρισε σε δύο κατηγορίες, τους πιο "αυστηρούς" και τους "λιγότερο αυστηρούς". Υπό τη βασιλεία του Μάρκου Αυρήλιου, η κατάσταση των χριστιανών παρέμεινε η ίδια από την εποχή του Τραϊανού, δηλαδή κανονικά τιμωρούνταν από τον νόμο αλλά στην πραγματικότητα σπάνια τους τιμωρούσε. Το [[177]], στη [[Λυών]], μία ομάδα χριστιανών εκτελέστηκε, αν και αυτό θεωρείται περισσότερο ευθύνη του τοπικού διοικητή.

Στην Ασία, η ενδυναμωμένη Παρθική Αυτοκρατορία αντεπιτέθηκε το 161, νικώντας δύο ρωμαϊκές στρατιές και εισβάλλοντας στη Συρία και στην Αρμενία. Ο Μάρκος Αυρήλιος έστειλε τον συναυτοκρατορά του, ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο να ανακάμψειαντιμετωπίσει αυτό τον κίνδυνο που προερχόταν από τη Μέση Ανατολή. Ο πόλεμος τελείωσε επιτυχημένα για την Ρώμη το 166, παρόλο που η επιτυχία πρέπει να αποδοθεί περισσότερο σε κατώτερους αξιωματικούς όπως ο Γάιος Αβίδιος Κάσσιος. Στην επιστροφή του στην Ρώμη, ο ΒήροςΒέρος ανταμείφθηκε με μία περίεργη παρέλαση θριάμβου, η παρέλαση ήταν περίεργη επειδήπου συμπεριελάμβανε δύο αυτοκράτορες, τους γιούς τους και τις ανύπαντρες κόρες τους, και έμοιαζε σαν μία μεγάλη οικογενειακή γιορτή. Οι δύο γιοι του Μάρκου Αυρήλιου, ο Άννιος ΒήροςΒέρος και ο [[Κόμμοδος]], τριών και πέντε ετών αντίστοιχα, έγιναν [[Καίσαρας|Καίσαρες]] για την περίσταση.

Η επιστροφή του Ρωμαϊκού στρατού από το μέτωπο, έφερε μία επιδημία, μετέπειτα γνωστή ως την επιδημία του Αντωνίνου, ή την επιδημία του [[ΓαλλιηνόςΓαληνός|ΓαλιηνούΓαληνού]], που επεκτάθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μεταξύ των ετών 165 και 180 μ.Χ. Η επιδημία έγινε πανδημία, και στο τέλος αφαίρεσε τις ζωές δύο αυτοκρατόρων, του ΛούκιουΛεύκιου ΒήρουΒέρου, που πέθανε το 169, και του Μάρκου Αυρήλιου που πέθανε το 180. Το όνομα της οικογένειας του Μάρκου Αυρήλιου, Αντωνίνοι, δόθηκε στην επιδημία. Η επιδημία επανεμφανίστηκε εννέα χρόνια αργότερα, και ο Ρωμαίος ιστορικός Δίων Κάσσιος Δίος, έγραψε ότι σκότωνε μέχρι και 2.000 άτομα στην Ρώμη, μέσα σε μίακάθε μέρα. Οι συνολικοί θάνατοι υπολογίζονται σε πέντε εκατομμύρια.

Αρχίζοντας από το 160, γερμανικές φυλές άρχισαν να κάνουν επιθέσεις στα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας, κυρίως στην [[Γαλατία]] και στον ποταμό [[Δούναβης|Δούναβη]]. Πιθανόν οι επιθέσεις να προκλήθηκαν από τιςτην επιθέσειςπίεση άλλων φυλών από τα ανατολικά. Η πρώτη εισβολή στο Σατί, στην Άνω Γερμανία αποκρούστηκε το 162. Πολύ πιο επικίνδυνη αποδείχθηκε η εισβολή των Μαρκομάννων από τη Βοημία, που ήταν υποτελείς στην αυτοκρατορία από το 19 μ.Χ., πουκαι διέσχισαν τον Δούναβη το 166, μαζί με τους Λογγοβάρδους και άλλες γερμανικές φυλές. Την ίδια εποχή, οι Σαρμάτες επιτέθηκαν στις περιοχές μεταξύ των ποταμών Δούναβη και Τίσα.

Λόγω της κατάστασης στην Ανατολή της αυτοκρατορίας μόνο μία αποφασιστική εκστρατεία θα μπορούσε να σταματήσει τον κίνδυνο. Ο Μάρκος Αυρήλιος και ο ΛούκιοςΛεύκιος ΒήροςΒέρος την ανέλαβαν από κοινού την εκστρατεία. Μετά τον θάνατο του ΒήρουΒέρου, το 169, ο Μάρκος Αυρήλιος οδήγησε μόνος του, τις λεγεώνες εναντίον των βαρβαρικών φυλών για το υπόλοιπο της ζωής του. Οι Ρωμαίοι ηττήθηκαν από τους [[Κουάδοι|Κουάδους]] και τους [[Μαρκομάννοι|Μαρκομάννους]], οι οποίοι πέρασαν τις [[Άλπεις]] και πολιόρκησαν την κύρια ρωμαϊκή πόλη στη βορειοανατολική Ιταλία, την [[ΑκουϊλίαΑκυληία]]. Τον ίδιο καιρό, οι Κοστοβότοι (Δακική φυλή), περνώντας από την περιοχή των Καρπαθίων, εισέβαλαν στη [[Μοισία]], στη [[Μακεδονία]] και στην [[Ελλάδα]]. Μέτα από μεγάλους αγώνες οι λεγεώνες του Μάρκου Αυρήλιου, κατάφεραν να διώξουν τους εισβολείς. Πολλές γερμανικές φυλές εγκαταστάθηκαν στην [[Δακία]], στην [[Παννονία]], στην [[Γερμανία]] και στην [[Ιταλία]]. Αυτό δεν ήταν κάτι το καινούριο, καθώς ο μεγάλος αριθμός των φυλών που εγκαταστάθηκαν, δημιουργούσε την ανάγκη για την δημιουργία νέων συνοριακών επαρχιών στην αριστερή πλευρά του Δούναβη, στη [[Σαρματία]] και στη Μαρκομαννία, συμπεριλαμβανομένων των σημερινών περιοχών της [[Βοημία]]ς και [[Ουγγαρία]]ς.

Μαζί με την σύζυγό του Φαυστίνα, ο Μάρκος Αυρήλιος επισκέφθηκε τις ανατολικές επαρχίες μέχρι το 173. Επισκέφθηκε την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], ανακηρύσσοντας τον εαυτό του προστάτη της [[Φιλοσοφία]]ς. Μετά τον θρίαμβό του στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]], έκανε εκστρατεία και πάλι προς τα σύνορα στον Δούναβη. Μετά από μία αποφασιστική νίκη το 178, το σχέδιό του να καταλάβει τη Βοημία ανακαλέστηκεματαιώθηκε, διότι αρρώστησε και πάλι το 180.

Το 97, ο Μπάο Χαν, στρατηγός των δυτικών επαρχιών της δυναστείας των Χαν της [[Κίνα]]ς (220 π.Χ. - 220 μ.Χ.), έστειλε τον υφιστάμενόυποτελή του Γκαν Γιν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλάο οποίος όμως συνελήφθη από τιςτους Παρθικές αρχές,Πάρθους κάπου κοντά στον [[Περσικός Κόλπος|Περσικό Κόλπο]]. καιΜπόρεσε μπόρεσεπάντως να φτιάξειγράψει μία έκθεση για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, από αυτά που άκουγε στα ταξίδια του. Παρόλα αυτά ένα κινέζικο βιβλίο του 5ου αιώνα μ.Χ., το "Βιβλίο του αείμνηστου Χαν", γραμμένο από τον ιστορικό Φαν Γε, λέει ότι Ρωμαίοι επισκέπτες που έφτασαν στην Κίνα, μέσω του θαλάσσιου δρόμου της [[Νότια Θάλασσα της Κίνας|Νότιας Θάλασσας της Κίνας]], επισκέφτηκαν τον αυτοκράτορα Χουάν της δυναστείας των Χαν (βασίλεψε μεταξύ των ετών, 146-168 μ.Χ.) στη Λουογιάνγκ και του έφεραν δώρα φιλίας το 166. Το κινέζικο άρθροβιβλίο λέει ότι έφεραν τα δώρα εκ μέρους του ΑντώνινουΑντωνίνου (Αντούν), αν και ο ιστορικός Ράφε ντε Κρεσπινύ λέει ότι πιθανώς ήταν Ρωμαίοι έμποροι και όχι απαραίτητα διπλωμάτες του Μάρκου Αυρήλιου Αντωνίνου.

Ο Μάρκος Αυρήλιος έκανε τον γιο και διάδοχό του Κόμμοδο, Καίσαρα το 166 και συναυτοκράτορα το 177, παρόλο που η απόφασή του ήταν εξαιρετικά ατυχής. Η απόφασηαπόφασή του να σταματήσει την εξ υιοθεσία διαδοχή μέσωήταν τωνεξαιρετικά υιοθεσιώνατυχής και υπήρξε αντικείμενο κριτικής από τους μετέπειτα ιστορικούς,. επειδή οΟ Κόμμοδος υπήρξε ένας κακός αυτοκράτορας, και στρατηγός, καιένας εγωιστής με ψυχονευρωτικά προβλήματα. Ο θάνατος του Μάρκου Αυρήλιου θεωρείται από πολλούς ως το τέλος της περίφημης Ρωμαϊκής Ειρήνης ([[Pax Romana]]). Η απόφαση του να βάλει τον Κόμμοδο ως διάδοχό του ήταν μάλλον λόγω της απουσίας ικανών διαδόχων και της προσπάθειας του να αποφύγει η αυτοκρατορία εμφύλιους πολέμους διαδοχής.

Ο ιστορικός Μάικλ Γκραντ στο βιβλίο του ''The Climax of Rome'' (1968) λέει όσον αφορά τον Κόμμοδο, "η νεανική του ζωή ήταν τόσο απογοητευτική και μη- παραδοσιακή, που η καταστροφή ήταν πραγματικά αναπόφευκτη. Αλλά εάνείτε οτο Μάρκοςήξερε Αυρήλιοςαυτό τοο ήξερεΜάρκος ήείτε όχι είναι άγνωστο, διότιη εάνεπιλογή απέρριπτεκάποιου το δικαίωμα του γιου του να γίνει αυτοκράτορας και έβαζε κάποιον άλλο, αυτό πιθανόνάλλου θα οδηγούσεσήμαινε σεσίγουρα εμφύλιο πόλεμο διαδοχής,όπως καιοι θαπολυάριθμοι ήτανπου καταστροφικόέγιναν γιαστο μελλοντικές διαδοχές"μέλλον. Έτσι υπολογίζουμε ότι ο Μάρκος Αυρήλιος επέλεξε τον γιο του ως διάδοχο, ώστε να αποφύγει έναν μελλοντικό εμφύλιο πόλεμο.

Ο Μάρκος Αυρήλιος παντρεύτηκε τη Φαυστίνα τη νεότερη το 145, και στην διάρκεια των τριάντα ετών του γάμου τους απέκτησε 13 παιδιά,. μόνοΜόνο ένας γιος και τέσσερις κόρες έζησαν μετά τον θάνατό του:

Άννια ΑυρήλιαΑυρηλία Γαλερία Φαυστίνα (147-μετά το 165)

Γέμμελοςδίδυμος Λούκιλοςαδελφός της Λουκίλλας (πέθανε γύρω στο 150), δίδυμος αδελφός της Λουκιλίας

Άννια ΑυρήλιαΑυρηλία Γαλερία ΛουκιλίαΛουκίλλα (148/50-182), δίδυμη αδελφή του Γέμμελου, παντρεύτηκε τον συναυτοκράτορα του πατέρα της, ΛούκιοΛεύκιο ΒήροΒέρο

Τίτος ΑέλιοςΑίλιος Αντώνιος (γεννήθηκε μετά το 150, πέθανε πριν τις 7 Μαρτίου, 161)

Τίτος ΑέλιοςΑίλιος Αυρήλιος (γεννήθηκε μετά το 150, πέθανε πριν τις 7 Μαρτίου, 161)

Τίτος Αυρήλιος Φούλβος ΑντώνινοςΑντωνίνος (161-165), δίδυμος αδελφός του Κόμμοδου

ΛούκιοςΛεύκιος Αυρήλιος Κόμμοδος ΑντώνινοςΑντωνίνος (Κόμμοδος) (161-192), δίδυμος αδελφός του Τίτου Αυρήλιου Φούλβου ΑντώνινουΑντωνίνου, μετέπειτα αυτοκράτορας

Μάρκος Άννιος ΒήροςΒέρος Καίσαρας (162-169)

Βίβια ΑυρήλιαΑυρηλία Σαβίνα (170-πέθανε πριν το 217)

ΕνώΚατά ήταντην στιςδιάρκεια εκστρατείεςεκστρατειών μεταξύ του 170 και του 180, ο Μάρκος Αυρήλιος έγραψε "Τα Εις Εαυτόν" στα ελληνικά ως πηγή για τη βελτίωση του χαρακτήρα και του πνεύματός του. Ο Μάρκος Αυρήλιος ήταν ιερέαςεκπρόσωπος στητης ΡώμηΣτωικής και παθιασμένος πατριώτης. Είχε λογικό μυαλόφιλοσοφίας και ήταν υποστηρικτής και αντιπρόσωπος του Στωικισμού και της Στωικής Φιλοσοφίας. Τατα "Εις Εαυτόν" θεωρείταιθεωρούνται εξαιρετικό έργο, κλασσικό παράδειγμα δείγμα της στωικής φιλοσοφίας αυτής.

Το βιβλίο τυπώθηκε το 1558 στην [[Ζυρίχη]], από ένα χειρόγραφοαντίγραφο χειρογράφου που τώρα έχει χαθεί. ΤοΈνα ακόμη αντίγραφο του χειρογράφου, το μοναδικό σωζόμενο, αντίτυπο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του [[Βατικανό|Βατικανού]].
Η σημασία του θανάτου ήταν πολύ βασική στη φιλοσοφία του Μάρκου Αυρήλιου. Δεν πίστευε στη μετά θάνατο ζωή. Έγραφε ότι "Εμείς ζούμε για μία στιγμή, μόνο μετά να ξεχαστούμε σε μία τέλεια άγνοια." "Δες πόσοι έχουν περάσει την ζωή τους σε μίση, πάθη, υποψίες... και τώρα είναι νεκροί, είναι μόνο στάχτη." Σύμφωνα με τον Μάρκο Αυρήλιο, όλα θα μπορούσαν να γίνουν σχεδόν θρύλοι. "Από την ζωή του ανθρώπου η διάρκεια είναι ένα σημείο αλλά η ουσία ξεφεύγει, όλα τα σώματα είναι προκαθορισμένα να καταστραφούν, και η ψυχή αβέβαιη και η φήμη άγνωστη. Σε έναν κόσμο που όλα τα υλικά σώματα είναι σαν ένα ποτάμι, και όλα τα ψυχικά και πνευματικά σαν ένα όνειρο, άυλο, η ζωή είναι ένας πόλεμος και η μετά θάνατον φήμη είναι κάτι που θα ξεχαστεί." "Όλα υπάρχουν για να πεθάνουν." Η διάρκεια της ζωής κάποιου δεν έχει σημασία. Για τον Μάρκο Αυρήλιο, ο θάνατος ήταν θεμιτός, επειδή έβαζε ένα τέλος σε όλες τις επιθυμίες.

* Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, A.S.L. Farquharson, 1944, Βικιθηκη, [http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A4%CE%B1_%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD]

* [[Επίκτητος|Επίκτητος ο Ιεραπολίτης]]

{{Ρωμαίος Αυτοκράτορας | προηγούμενος=[[Αντωνίνος Πίοςο Ευσεβής]] | συναυτοκράτορας=[[161]]-[[180]] | επόμενος=[[Κόμμοδος]] }}