HTML: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Stam.nikos (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Αξιοποίηση του προτύπου tag
Stam.nikos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 405:
 
====Παραδείγματα στοιχείων====
Κεφαλίδα του εγγράφου HTML:< {{tag|head>...</head>|p}}. Συνήθως περιέχει τον τίτλο, π.χ.:
<source lang="html4strict">
<head>
Γραμμή 436:
: Για παράδειγμα το {{tag|b|content=έντονο κείμενο}} υποδεικνύει ότι οι συσκευές που θα εμφανίσουν το κείμενο θα το κάνουν έντονο, αλλά δεν λέει τι θα κάνουν με το κείμενο οι συσκευές που δεν μπορούν να το εμφανίσουν, όπως για παράδειγμα οι συσκευές φωνητικής ανάγνωσης σελίδων. Τόσο στην περίπτωση του {{tag|b|content=έντονου}} όσο και του {{tag|i|content=πλάγιου}}, υπάρχουν άλλα στοιχεία τα οποία μπορεί οπτικά να εμφανίζονται ίδια, αλλά είναι πιο ''σημαντικά'', όπως τo {{tag|strong|content=σημαντικό κείμενο}} και το {{tag|em|content=κείμενο με έμφαση}} αντίστοιχα. Είναι ευκολότερο να ερμηνεύσει ένας φωνητικός φυλλομετρητής τα τελευταία δύο στοιχεία. Ωστόσο, δεν είναι ισότιμα με τα αντίστοιχα στοιχεία οπτικής μορφοποίησης. Για παράδειγμα ένα πρόγραμμα φωνητικής ανάγνωσης της σελίδας δεν θα πρέπει να προφέρει με έμφαση τον τίτλο ενός βιβλίου, αλλά όταν το ίδιο περιεχόμενο εμφανίζεται σε μια οθόνη τότε ο τίτλος θα είναι με πλάγια γράμματα. Τα περισσότερα στοιχεία οπτικής μορφοποίησης έχουν θεωρηθεί ξεπερασμένα μετά την προδιαγραφή HTML 4.0, και έχουν αντικατασταθεί από τα [[CSS]].
; Η σήμανση υπερκειμένου κάνει μερικά τμήματα ενός εγγράφου να συνδέουν με άλλα έγγραφα.
: Το στοιχείο anchor δημιουργεί έναν [[Υπερσύνδεσμος|υπερσύνδεσμο]] στο έγγραφο, και η ιδιότητα <code>href</code> ορίζει τον στόχο του συνδέσμου. Για παράδειγμα, η σήμανση HTML {{tag|a|params=href="httpht<nowiki>tp://el.wikipedia.org</nowiki>"|content=Βικιπαίδεια}} εμφανίζει το κείμενο «<span class="plainlinks">[http://el.wikipedia.org/ Βικιπαίδεια]</span>» ως υπερσύνδεσμο. Για την εμφάνιση μιας εικόνας ως συνδέσμου, μπορεί να εισαχθεί ένα στοιχείο «img» ως περιεχόμενο του στοιχείου «a». Όπως και το «br», το «img» είναι άδειο στοιχείο. Έχει ιδιότητες αλλά δεν έχει περιεχόμενο, ούτε ετικέτα τερματισμού: {{tag|a|params=href="httpht<nowiki>tp://example.org</nowiki>"|content={{tag|img|o|wrap=yes|params=src="image.gif" alt="Κείμενο περιγραφής" width="50" height="50" border="0"}}}}.
 
 
Γραμμή 479:
* Η ιδιότητα <code>lang</code> ταυτοποιεί την φυσική γλώσσα των περιεχομένων του στοιχείου, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική από το υπόλοιπο έγγραφο. Για παράδειγμα, μέσα σε ένα έγγραφο μπορεί να υπάρχει το κείμενο: <source lang="html4strict"><p>Τι να κάνουμε; <span lang="fr">c'est la vie</span>, όπως λένε και οι Γάλλοι.</p></source>
 
Το στοιχείο <code>abbr</code> μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιδείξει μερικές από τις πιο πάνω ιδιότητες:<source lang="html4strict"><abbr id="anId" class="jargon" style="color:purple;" title="Hypertext Markup Language">HTML</abbr></source>. Αυτό το παράδειγμα εμφανίζεται ως: <abbr id="anId" class="jargon" style="color:purple;" title="Hypertext Markup Language">HTML</abbr>. Στους περισσότερους φυλλομετρητές, όταν σταθεί ο δείκτης του ποντικιού πάνω από αυτό το στοιχείο, τότε θα εμφανιστεί ένα αναδυόμενο παράθυρο με το περιεχόμενο «Hypertext Markup Language».
 
Τα περισσότερα στοιχεία μπορούν επίσης να δεχτούν την ιδιότητα <code>dir</code> η οποία καθορίζει την κατεύθυνση του κειμένου. Η τιμή «rtl» της ιδιότητας, δείχνει κείμενο που διαβάζεται από δεξιά προς τα αριστερά, όπως για παράδειγμα στα [[Αραβικά]], στα [[Περσικά]] ή στα [[Εβραϊκά]].<ref>{{cite web
Γραμμή 492:
Από την έκδοση 4.0 και μετά, στην HTML ορίζεται ένα σύνολο από 252 αναφορές οντοτήτων χαρακτήρων και ένα σύνολο από 1.114.050 αναφορές οντοτήτων αριθμών. Και τα δύο σύνολα επιτρέπουν τη γραφή μοναδικών χαρακτήρων ως σήμανση, αντί χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους χαρακτήρες. Ένας χαρακτήρας και η αντίστοιχη σήμανση γι' αυτόν θεωρούνται ισοδύναμες οντότητες, και εμφανίζονται ίδια.
 
Αυτή η δυνατότητα διαφυγής χαρακτήρων με αυτόν τον τρόπο επιτρέπει την ερμηνεία χαρακτήρων όπως <code>&lt;</code> και <code>&amp;</code> (όταν γράφονται ως <code>&amp;lt;</code> και <code>&amp;amp;</code>, αντίστοιχα) ως κείμενο και όχι ως σήμανση. Για παράδειγμα, ο χαρακτήρας <code>&lt;</code> κανονικά σημαίνει την έναρξη μιας ετικέτας, και το <code>&amp;</code> σημαίνει την έναρξη μιας αναφοράς οντότητας χαρακτήρα ή αριθμού. Η γραφή τους ως <code>&amp;amp;</code> ή <code>&amp;#x26;</code> ή <code>&amp;#38;</code> επιτρέπει στο <code>&amp;</code> να συμπεριλαμβάνεται μέταμέσα στο περιεχόμενο ενός στοιχείου ή μέσα στην τιμή μιας ιδιότητας. Επίσης, ο χαρακτήρας διπλών εισαγωγικών (<code>"</code>), ο οποίος χρησιμοποιείται για να περιβάλειπεριβάλλει την τιμή μιας ιδιότητας, πρέπει να γράφεται ως <code>&amp;quot;</code> ή <code>&amp;#x22;</code> ή <code>&amp;#34;</code> όταν εμφανίζεται μέσα στην ίδια την τιμή της ιδιότητας. Ομοίως, ο χαρακτήρας μονών εισαγωγικών (<code>'</code>), πρέπει να γράφεται ως <code>&amp;#x27;</code> ή <code>&amp;#39;</code> (αλλά όχι ως <code>&amp;apos;</code>, εκτόςμε στηνεξαίρεση την γραφή σε XHTML<ref name="aposhtml">{{cite web
| url = http://www.w3.org/TR/xhtml1/#C_16
| title = The Named Character Reference &amp;apos;
| publisher = World Wide Web Consortium
| date = 26 Ιανουαρίου 2000
}}</ref>) όταν εμφανίζεται μέσα στην ίδια την τιμή της ιδιότητας. Αν ένας δημιουργός εγγράφου HTML παραβλέψει να γράψει αυτά τα σύμβολα ως οντότητες χαρακτήρων ή αριθμών, τότε μερικοί browser μπορούν να είναι αρκετά επιηκείςεπιεικείς και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το παραπλήσιο περιεχόμενο για να μαντέψουν την πρόθεση του χρήστη. Το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι άκυρη σήμανση, η οποία κάνει το έγγραφο λιγότερο προσιτό σε άλλους browser οι οποίοι μπορεί να προσπαθήσουν να αναλύσουν το έγγραφο για άλλους σκοπούς, όπως για παράδειγμα για την καταχώρηση του περιεχομένου του σε μηχανές αναζήτησης.
 
Η διαφυγή διευκολύνει επίσης τη χρήση χαρακτήρων που είτε είναι δύσκολο να δακτυλογραφηθούν, είτε δεν συμπεριλαμβάνονται καν στην κωδικοποίηση χαρακτήρων του εγγράφου. Για παράδειγμα, ο τονισμένος χαρακτήρας <code>e</code> (δηλαδή το <code>é</code>), ο οποίος τυπικά συναντάται σε μερικές ευρωπαϊκές γλώσσες, μπορεί να γραφτείγραφεί σε οποιοδήποτε έγγραφο HTML ως η οντότητα <code>&amp;eacute;</code> ή ως η αριθμητική αναφορά <code>&amp;#233;</code> ή <code>&amp;#xE9;</code>, χρησιμοποιώντας χαρακτήρες οι οποίοι είναι διαθέσιμοι σε όλα τα πληκτρολόγια και υποστηρίζονται σε όλες τις κωδικοποιήσεις χαρακτήρων. Οι κωδικοποιήσεις [[Unicode]], όπως η [[UTF-8]], είναι συμβατές με όλους τους σύγχρονους browser και επιτρέπουν την πρόσβαση σε σχεδόν όλους τους χαρακτήρες όλων των συστημάτων γραφής του κόσμου.<ref>{{Cite web
| title = The Unicode Standard: A Technical Introduction
| url =http://www.unicode.org/standard/principles.html
Γραμμή 511:
Τα έγγραφα HTML πρέπει να αρχίζουν με μια Δήλωση τύπου εγγράφου ([[Document Type Declaration]], ανεπίσημα λέγεται και «doctype»). Αυτή η δήλωση βοηθά τους browser να καταλάβουν πώς πρέπει να διαβάσουν το περιεχόμενο του εγγράφου και πώς να το παρουσιάσουν μετά, και ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται το [[quirks mode]].
 
Ο αρχικός σκοπός του doctype ήταν να επιτρέπει την ανάλυση και επιβεβαίωση των εγγράφων HTML από εργαλεία SGML τα οποία ήταν βασισμένα στο [[Document Type Definition]] (DTD). Το DTD στο οποίο αναφέρεται το DOCTYPE περιέχει μια γραμματική σε γλώσσα μηχανής, η οποία καθορίζει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να υπάρχει μέσα στο έγγραφο. Οι browser, από την άλλη, δεν υλοποιούν την HTML ως εφαρμογή της SGML και συνεπώς δεν διαβάζουν το DTD. Στην [[HTML5]] δεν ορίζεται κανένα DTD, λόγω εγγενών τεχνολογικών περιορισμών. Έτσι το doctype <code>&lt;{{tag|!doctype html></code>|o}} δεν αναφέρεται σε κανένα.
 
Ένα παράδειγμα doctype σε HTML 4 είναι:
Γραμμή 517:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
</source>
Αυτή η δήλωση αναφέρεται στο DTD για την εκδοχή «strict» της HTML 4.01. Τα προγράμματα επιβεβαίωσης κώδικα τα οποία βασίζονται σε SGML, διαβάζουν το DTD με σκοπό να ερμηνεύσουν κατάλλληλακατάλληλα το έγγραφο και να επαληθεύσουν την ορθότητά του. Στους σύγχρονους browser, ένα έγκυρο doctype ενεργοποιεί τη λειτουργία κατά τα πρότυπα, αντί για το [[quirks mode]].
 
Επιπλέον, στην HTML 4.01 παρέχονται και τα DTD Transitional και Frameset.
Γραμμή 573:
 
===HTML e-mail===
Αρκετά προγράμματα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ενσωματώνουν δυνατότητες της HTML, ώστε να επιτρέπουν στους χρήστες να χρησιμοποιούν την σήμανση της HTML στα μηνύματά τους, για να στέλνουν κείμενο με χρώμα, με μορφοποίσηςμορφοποίηση, ή και με ενσωματωμένες εικόνες και διαγράμματα. Ωστόσο, ηοι μέθοδοι αυτές προκαλούν μερικά προβλήματα, τα οποία προκαλούνται αφ' ενός από την έλλειψη κάποιου προτύπου για την περίληψη HTML σε E-mail (με αποτέλεσμα ο κάθε προγραμματιστής να ενεργεί κατά βούληση), και αφ' ετέρου από τη δυνατότητα εκμετάλλευσης αυτών των δυνατοτήτων από κακόβουλους χρήστες.
 
===Ονόματα αρχείων===
Ο πιο κοινός τύπος αρχείοαρχείου για έγγραφα HTML είναι <tt>.html</tt>, όμως έχει επιβιώσει και η συντόμευση <tt>.htm</tt>, από μερικά παλαιότερα λειτουργικά συστήματα που δεν αναγνώριζαν επεκτάσεις αρχείων με περισσότερα από τρία γράμματα. Επιπλέον, στα [[Microsoft Windows]] χρησιμοποιείται ο τύπος <tt>.hta</tt> (από το HTML Application) ο οποίος δείχνει ότι το αρχείο συμπεριλαμβάνει HTML μαζί με κάποια δυναμικά στοιχεία που το κάνουν να εκτελείται ως εφαρμογή.
 
==Δημιουργία με προγράμματα WYSIWYG==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/HTML"