Ευάγγελος Παπανούτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Υπηρέτησε την Εκπαίδευση από το 1920 και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας: για λίγους μήνες ως δευτεροβάθμιος καθηγητής Ελληνικού Σχολείου στον Άγιο Νικόλαο Μελιτίνης Μάνης, από το 1921-1923 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας<ref>Βιοχρονογραφία του Ε.Π.Παπανούτσου, στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ.155</ref>Μετά το πέρας των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών του το 1927 επανέρχεται μέχρι το 1930 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο. Το 1930 -1931 με τον Ευάγγελο Πανέτσο ιδρύουν δυο ''πειραματικές τάξεις'' για την εφαρμογή νέων δι.157δακτικών μεθόδων<ref>Βιοχρονογραφία του Ε.Π.Παπανούτσου, στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ.155</ref> Την ίδια περίοδο συνιδρύει την ''Ελληνική Διδασκαλική Ένωση'' και τον Οκτώβρη του 1931 γύρισε στην Ελλάδα και στέλνεται από το Υπουργείο Παιδείας να ιδρύσει το Διδασκαλείο Μυτιλήνης. Το 1934-1936 διατέλεσε Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και από το 1937 -1938 υποδιευθυντής και διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων . Το 1938-1939 ήταν καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία , το 1939-1943 Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης, το 1943-1944 συνδιευθυντής και διευθυντής στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά<ref>Βιοχρονογραφία του Ε.Π.Παπανούτσου, στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ.156</ref></ref> Μετά την απελευθέρωση της χώρας διορίστηκε Γενικός Διευθυντής (1944-1946) και αργότερα (1950 και 1963) Γενικός Γραμματέας στο [[Υπουργείο Παιδείας]]. Το 1958 ιδρύει και οργανώνει (ως Αντιπρόεδρος του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου τις Τεχνικές Σχολές Δοξιάδη. <ref>Βιοχρονογραφία του Ε.Π.Παπανούτσου, στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ. 157</ref>Από το [[1946]] έως το 1967 ήταν τακτικός φιλολογικός συνεργάτης της εφημερίδας [[Το Βήμα]]<ref>Θεοφάνης Σταύρου, «Ευάγγελος Παπανούτσος. Φιλόσοφος-εκπαιδευτικός συγγραφέας», στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ.48</ref>. Δίδαξε επί 20 χρόνια (1947-1967) [[Φιλοσοφία]], [[Ψυχολογία]] και [[παιδαγωγική|Παιδαγωγικά]] στο μορφωτικό ίδρυμα (Λαϊκό Πανεπιστήμιο) «Αθήναιον» που ίδρυσε ο ίδιος και υπό την διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του περιοδικού «Παιδεία και Ζωή» (1946-1961)<ref>Θεόδωρος Ξύδης, «Το περιοδικό ''Παιδεία'' του Ε. Π.Παπανούτσου », στο:Μελετήματα για τον Ε.Π.Παπανούτσο-Εορτασμός στα ογδοντάχρονά του, Τετράδια Ευθύνης-13 [1981;], σελ.52-60</ref> και 100 τόμοι αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1953-1958). Στη [[μεταπολίτευση]] εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με την [[Ένωση Κέντρου]] (1974-1977). Το 1977 εκλέχτηκε Επίτιμος Πρόεδρος της [[ Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών|Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών]].

 

 

==Έργο==