Μιχαήλ Σπονδύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Μιχαήλ Σπονδύλης''' ήταν βυζαντινός υψηλόβαθμος αυλικός που έλαβε πολλά αξιώματα, όπως διοικητής της [[Αντιόχεια]]ς και έπειτα [[Κατεπανάτο της Ιταλίας|διοικητής (κατεπάνω) της Ιταλίας]] και [[Στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγός]]. Ήταν ευνούχος και προστατευόμενος του αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Η΄|Κωνσταντίνου Η΄]], ανήκε στην τάξη των δικαστικών υπαλλήλων που διορίζονται σε ανώτερες θέσεις για την υποστήριξη του Κωνσταντίνου ως μόνος αυτοκράτορας<ref>John Skylitzes, ''Synopsis of Histories'', 370.37–371.1</ref>.
 
Το 1027 ο εμίρης του [[Χαλέπι|Χαλεπίου]], [[Σαλίχ ιμπν Μίδας]], εισέβαλε στα βυζαντινά εδάφη. Ο Σπονδύλης, αν και άπειρος σε πόλεμο, βάδισε με στρατό για να τον συναντήσει, αλλά νικήθηκε και αναγκάστηκε να αποσυρθεί στην ασφάλεια της Αντιόχειας<ref>John Skylitzes, ''Synopsis of Histories'', 378.51–379.57</ref>. Λίγο μετά (στα 1027-1028) δέχτηκε επίθεση από τον [[Νασρ ιμπν αλ Μουσάραφ - Ραβαντιφί]], ο οποίος συνελήφθη από τον αναπληρωτή του Μιχαήλ, [[Πόθος Αργυρός (κατεπάνω)|Πόθο Αργυρό]]. Ο Νασρ έπεισε τον Μιχαήλ να τον απελευθερώσουν και να του επιτρέψουν να κατασκευάσει ένα φρούριο στο Αλ Μανίκα από όπου θα υπερασπιστεί τις βυζαντινές περιοχές. Ο Μιχαήλ συμφώνησε και έστειλε ισχυρή φρουρά εκεί με 1.000 στρατιώτες, αλλά όταν το φρούριο είχε τελειώσει, ο Νασρ αρνήθηκε να το παραδώσει, και με τη βοήθεια του εμίρη της Τρίπολης του Λιβάνου και του τοπικού Φατιμίδη διοικητή, σκότωσε τη φρουρά<ref>John Skylitzes, ''Synopsis of Histories'', 379.59–69</ref><ref>Yahya of Antioch, 502</ref>.