Κρητική Επανάσταση του 1841: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αφαιρώ 1 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q3458266 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Η '''Κρητική Επανάσταση του 1841''' υπήρξε μία από τις πολλές επαναστάσεις των Κρητικών κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ενάντια στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική]] κυριαρχία.
Το πολιτικοδιπλωματικό και στρατιωτικό πλαίσιο εκδήλωσής της, ήταν η νέα κρίση του [[Ανατολικό Ζήτημα|Ανατολικού Ζητήματος]], που άρχισε τον [[Ιούνιος|Ιούνιο]] του [[1839]] όταν οι στρατιωτικές δυνάμεις της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] ηττήθηκαν από τις υπερέχουσες του [[Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου]], στο [[Νεζίπ]]. Το ενδεχόμενο προέλασης των Αιγυπτιακών στρατευμάτων στην πρωτεύουσα της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] μέσα από τη [[Συρία]] ανησύχησε τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες θέλησαν να παρέμβουν διπλωματικά και στρατιωτικά με σκοπό τη διατήρηση της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]<ref>Ιωάννης Πετρόπουλος, Αικατερίνη Κουμαριανού, ''Το Ανατολικό ζήτημα (1839-1841) και ο αντίκτυπός του στην Ελλάδα: Το διεθνές
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την όλη κατάσταση. Αρχικά επιδιώχθηκε να αποσπασθεί η [[Κρήτη]] από την τουρκική κυριαρχία και τον αιγυπτιακό έλεγχο με διπλωματικά μέσα, ενώ στη συνέχεια δεν αποκλείσθηκε το ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης με την [[Τουρκία]]. Η κρίση του [[Ανατολικό Ζήτημα|Ανατολικού Ζητήματος]] αναπτέρωνε τις ελληνικές ελπίδες και το λαϊκό συναίσθημα για την απελευέρωση των υπόδουλων Ελλήνων: η Κρητική Επανάσταση του 1841 είναι η πιο ισχυρή απόδειξη.
Πρόδρομες προσπάθειες έγιναν σε διπλωματικό επίπεδο από την Επιτροπή των
Η ελληνική κυβέρνηση θα συνάψει όμως εμπορική συμφωνία με την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] και θα αποδυναμώσει ενέργειες που θα προωθούσαν την επίλυση του Κρητικού Ζητήματος.
Γραμμή 10:
Πριν υπογραφεί η οριστική μεταβίβαση του νησιού στους Τούρκους, εξόριστοι Κρητικοί στην [[Ελλάδα]] όπως ο Β. Χάλης, Ι. Κουμής, [[Εμμανουήλ Πατέλαρος]] [[Αναγνώστης Τσουδερός]], [[Εμμανουήλ Δεικτάκης]] και οι αδελφοί Χαιρέτη, και μαζί τους ο νεαρός τότε [[Αλέξανδρος Κουμουνδούρος]] αφού συνεννοήθηκαν με Κρητικούς οπλαρχηγούς έφθασαν στο νησί στα τέλη του [[1840]]. Λίγο μετά , στις 22 Φεβρουαρίου [[1841]], κήρυξαν την επανάσταση.
Αρχικά ο Τούρκος διοικητής θέλησε να διαπραγματευθεί με τους επαναστάτες στη συνέχεια όμως έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις στα επαναστατικά κέντρα και κατόρθωσε να καταστείλει την εξέγερση λίγους
==Παραπομπές==
Γραμμή 16:
==Βιβλιογραφία==
*Ιωάννης Πετρόπουλος, Αικατερίνη Κουμαριανού, ''Το Ανατολικό ζήτημα (1839-1841) και ο αντίκτυπός του στην Ελλάδα: Το διεθνές
*Μιράντα Σταυρινού , Η αγγλική πολιτική και το Κρητικό Ζήτημα 1831-1841, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1986
| |||