Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+{{Πληροφορίες προσώπου}}
μ Αποσαφήνιση από Βρετανία σε Ηνωμένο Βασίλειο
Γραμμή 8:
===Deep Purple===
Το [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[1973]], ο Κόβερντεϊλ έστειλε μία κασέτα με ηχογραφήσεις του απαντώντας έτσι στην αγγελία των [[Deep Purple]] στο περιοδικό "Melody Maker". Το συγκρότημα τον δέχτηκε και μαζί με τον μπασίστα [[Γκλεν Χιούζ]] αποτέλεσαν τις νέες προσθήκες στη σύνθεση των [[Deep Purple]].<br />
Το [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] εκείνης της χρονιάς ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του νέου τους δίσκου. Στα έξι από τα επτά τραγούδια του άλμπουμ ο Κόβερντεϊλ μοιραζόταν τα φωνητικά μαζί με τον Χιούζ και τραγούδησε μόνος του μόνο το "''[[Mistreated]]''". Ο δίσκος κυκλοφόρησε το [[Φεβρουάριος|Φεβρουάριο]] του [[1974]] με τον τίτλο "''[[Burn (Deep Purple album)|Burn]]''" και γνώρισε μεγάλη επιτυχία αφού έγινε χρυσός σε [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανία]] και [[Αμερική]], ενώ ανέβηκε στο Top-10 των τσαρτ σχεδόν όλου του κόσμου. Μία πολύ μεγάλη περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ ξεκίνησε, με τους [[Deep Purple]] να παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδων κόσμου, κάτι πρωτόγνωρο για τον άπειρο Κόβερντεϊλ.<br />
Στα τέλη της χρονιάς, κυκλοφόρησαν το επίσης επιτυχημένο "''[[Stormbringer (album)|Stormbringer]]''", στο οποίο, όμως παρουσίαζαν έντονα στοιχεία [[φανκ]] και [[τζαζ]] στον ήχο τους, κάτι που δεν άρεσε στον κιθαρίστα [[Ρίτσι Μπλάκμορ]], ο οποίος αποχώρησε μετά το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1975]]. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, ο Κόβερντεϊλ τραγούδησε μόνος του μόνο τη μπαλάντα "''Soldier of Fortune''", ένα από τα γνωστότερα κομμάτια των [[Deep Purple]].<br />
Τον Μπλάκμορ αντικατέστησε ο [[ΗΠΑ|Αμερικανός]] [[Τόμι Μπόλιν]] και τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[1975]] κυκλοφόρησαν το δίσκο "''[[Come Taste the Band]]''", γνωρίζοντας αισθητά μικρότερη εμπορική επιτυχία σε σύγκριση με τους προηγούμενους δίσκους τους. Ο εθισμός των Χιούζ / Μπόλιν / Κόβερντεϊλ στις ναρκωτικές ουσίες οδήγησε τα εναπομείναντα ιδρυτικά μέλη των [[Deep Purple]], [[Τζον Λορντ]] και [[Ίαν Πέις]] στην απόφαση να διαλύσουν το συγκρότημα, την άνοιξη του [[1976]].
Γραμμή 16:
[[Αρχείο:Whitesnake Hammersmith Odeon 1981.jpg|left|thumb|250px|Οι Whitesnake το 1981]]
Αμέσως μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του, δημιούργησε το συγκρότημα [[Whitesnake]] με τον Μπέρνι Μάρσντεν και τον Μίκι Μούντι στην κιθάρα, το [[Νιλ Μάρεϊ]] στο μπάσο και τον Στήβεν Πλαντ στα τύμπανα. Τον [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[1978]], κυκλοφόρησε η πρώτη τους δουλειά με τίτλο "''Snakebite''", ένα 12" EP σε παραγωγή του [[Μάρτιν Μπερτς]] και του [[Ρότζερ Γκλόβερ]]. Ένα μήνα αργότερα, κυκλοφόρησε και το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "''Trouble''" και με νέα μέλη τον πρώην κιμπορντίστα των [[Deep Purple]] [[Τζον Λορντ]] και τον Ντέηβιντ Ντάουλ στα τύμπανα.<br />
Οι Whitesnake άρχισαν να καθιερώνονται στις συνειδήσεις των οπαδών της χαρντ [[ροκ]] μουσικής σε μία περίοδο όπου μεσουρανούσε η [[πανκ]] [[ροκ]] μουσική. Ένα χρόνο μετά τον πρώτο τους δίσκο επανήλθαν με το "''Lovehunter''", ενώ το [[1980]] κυκλοφόρησαν δύο πολύ επιτυχημένους δίσκους, τα Top-10 "''Ready an' Willing''" και "''Live...in the Heart of the City''", με τον ντράμερ των [[Deep Purple]] [[Ίαν Πέις]] να έχει αντικαταστήσει τον Ντάουλ. Το "''Come an' Get It''" του [[1981]] ανέβηκε στο # 2 των [[ΒρετανίαΗνωμένο Βασίλειο|βρετανικών]] τσαρτ, υψηλότερη θέση στην οποία έφτασε ποτέ δίσκος του συγκροτήματος, ενώ το "''Saints & Sinners''" (1982) έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου ο [[Ίαν Πέις]] αποχώρησε για να συνεχίσει με το προσωπικό σχήμα του [[Γκάρι Μουρ]] και αντικαταστάθηκε από τον πρώην ντράμερ των [[Rainbow]], [[Κόζι Πάουελ]].<br />
Με τη νέα αυτή σύνθεση, οι Whitesnake κυκλοφόρησαν το "''Slide It In''" το [[1984]], για να αποχωρήσει και ο [[Τζον Λορντ]] ο οποίος εντάχθηκε στους αναγεννημένους [[Deep Purple]]. Το "''Slide It In''" ήταν ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος ο οποίος ανέβηκε στο Top-40 των [[Billboard|αμερικανικών]] τσαρτ. Την επόμενη χρονιά, ο πρώην κιθαρίστας των [[Thin Lizzy]] Τζον Σάικς και ο Άντριαν Βάντερμπεργκ αλλά και ο ντράμερ Όνσλεϊ Ντάνμπαρ εντάχθηκαν στο συγκρότημα, το οποίο συνέχισε χωρίς μόνιμο κιμπορντίστα. Τα πλήκτρα για τους επόμενους δύο δίσκους των [[Whitesnake]] έπαιξε το πρώην μέλος των [[Rainbow]], [[Ντον Έρεϊ]].<br />
Στις [[7 Απριλίου]] [[1987]] κυκλοφόρησε το άλμπουμ "''Whitesnake''" (εναλλ. τίτλος "''1987''"), το οποίο ανέβηκε στο # 2 των [[ΗΠΑ|Ηνωμένων Πολιτειών]] και έχει βραβευθεί πλέον ως οκτώ φορές πλατινένιο. Ο δίσκος περιείχε τα πολύ επιτυχημένα σινγκλ "''Here I Go Again''" και "''Is This Love''" τα οποία έφθασαν στο # 1 και # 2 των [[Billboard|αμερικανικών]] τσαρτ, αντίστοιχα, ενώ το βίντεο κλιπ για το "''Still of the Night''" έλαβε ιδιαίτερα μεγάλη προβολή από το τηλεοπτικό δίκτυο [[MTV]]. Δύο χρόνια αργότερα, ηχογράφησαν το δίσκο "''Slip of the Tongue''" με τον βιρτουόζο κιθαρίστα [[Στηβ Βάι]] να παίζει όλες τις κιθάρες, ενώ το [[Νιλ Μάρεϊ]] αντικατέστησε ο Ρούντι Σάρζο και τα τύμπανα έπαιξε ο πρώην ντράμερ του [[Όζι Όσμπορν|Ozzy Osbourne]], [[Τόμι Όλντριτζ]]. Ο δίσκος έφθασε στο # 10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού αλλά μετά το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, ο Κόβερντεϊλ αποφάσισε να διαλύσει το συγκρότημα.
Γραμμή 27:
Το [[1994]] ο Κόβερντεϊλ δημιούργησε ξανά τους [[Whitesnake]] με σκοπό να περιοδεύσει για την προώθηση της συλλογής "''Greatest Hits''" του συγκροτήματος. Μετά το τέλος της περιοδείας, έκανε ένα τριετές διάλειμμα από τα μουσικά δρώμενα, για να επιστρέψει το [[1997]] με το άλμπουμ "''Restless Heart''", το οποίο μετά από επιμονή της δισκογραφικής εταιρείας που τον εκπροσωπούσε κυκλοφόρησε ως δίσκος των [[Whitesnake]]. Παρ' όλα αυτά, τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ από το [[1978]] με την ονομασία "''Into the Light''".<br />
Το [[2002]] επανένωσε για άλλη μια φορά τους [[Whitesnake]] για να περιοδεύσουν παγκοσμίως, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "''Live: In the Shadow of the Blues''" με τέσσερα νέα κομμάτια. Ο πρώτος στούντιο δίσκος τους μετά από έντεκα χρόνια κυκλοφόρησε το [[2008]] με τίτλο "''Good to Be Bad''" ενώ την επόμενη χρονιά άνοιγαν τις συναυλίες των [[Τζούντας Πρίεστ|Judas Priest]] για την τριακοστή επέτειο από την κυκλοφορία του δίσκου "''[[British Steel]]''". Μετά από ένα τραυματισμό του επί σκηνής τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] του [[2009]] στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]], ο Κόβερντεϊλ διαγνώστηκε ότι έπασχε από οίδημα στις φωνητικές χορδές, γεγονός που ανάγκασε το συγκρότημα να αναβάλλει τις υπόλοιπες εμφανίσεις της περιοδείας.<br />
Μετά από μία ανακοίνωση ότι η φωνή του επανήλθε, ο Κόβερντεϊλ ηχογράφησε το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ των [[Whitesnake]] με τίτλο "''Forevermore''", το οποίο κυκλοφόρησε στις [[25 Μαρτίου]] [[2011]], ανεβαίνοντας στο Top-50 σε [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανία]] και [[Ηνωμένες Πολιτείες]].
 
===Προσωπική ζωή===