Θωρηκτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα θωρηκτά, στην εποχή τους, ήταν σύμβολα της ναυτικής κυριαρχίας και ισχύος, παίζοντας μεγάλο ρόλο στη [[διπλωματία]] και την πολεμική [[στρατηγική]]<ref>Sondhaus, L. Naval Warfare 1815–1914, ISBN 0-415-21478-5.</ref>. Μια παγκόσμια κούρσα κατασκευής ή και προμήθειας θωρηκτών άρχησεάρχισε (κυρίως) στην [[Ευρώπη]], μετά από τη δημοσίευση το [[1890]] του ''The Influence of Sea Power upon History, 1660–1783.'' από τον ''Alfred Thayer Mahan''<ref>Herwig pp. 35, 41, 42.</ref>. Αυτή η κούρσα ναυτικών εξοπλισμών (αρχικά) κορυφώθηκε με την αποφασιστική [[Ναυμαχία της Τσουσίμα (1905)]]<ref>Mahan 1890/Dover 1987 pp. 2, 3.</ref><ref> Preston (1982) p. 24.</ref>, το αποτέλεσμα της οποίας επηρέασε σημαντικά τη σχεδίαση του ''HMS Dreadnought''<ref>Breyer p. 115.</ref><ref>Massie (1991) p. 471.</ref>. Η καθέλκυση του ''HMS Dreadnought'' το [[1906]] πυροδότησε μια νέα κούρσα ναυτικών εξοπλισμών, που ευρύτατα θεωρήθηκε μια από τις έμμεσες αιτίες του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]<ref>Sondhaus 2004, p. 207.</ref>. Οι Ναυτικές Συνθήκες των δεκαετιών [[1920]] και [[1930]] περιόρισαν τον αριθμό των θωρηκτών, αλλά η ανάπτυξη τεχνικών καινοτομιών στη σχεδίασή τους συνεχίστηκε. Τόσο οι δυνάμεις των Συμμάχων, όσο και οι αντίστοιχες του Άξονα ανέπτυξαν μεγάλο αριθμό θωρηκτών κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]].

Η πραγματική πολεμική αξία των θωρηκτών αμφισβητήθηκε, ακόμη και κατά την περίοδο της κυριαρχίας τους<ref>O'Connell, Robert J. (1993). Sacred vessels: the cult of the battleship and the rise of the U.S. Navy. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN 0-19-508006-8.[page needed]</ref>. ΠαρόλουςΜολονότι τουςδαπανήθηκαν τεράστιουςτεράστια πόρους που δαπανήθηκανποσά στην ανάπτυξη των θωρηκτών, τα τελευταία ήταν αυξανόμενα ευάλωτα σε πολύ μικρότερα και φθηνότερα όπλα, όπως τις [[τορπίλλητορπίλη|τορπίλλεςτορπίλες]], τις θαλάσσιες νάρκες, τα [[αεροσκάφος|αεροσκάφη]] και τελικά τα κατευθυνόμενα βλήματα<ref>Lenton, H. T.: Krigsfartyg efter 1860</ref>. Το αυξανόμενο εύρος απόστασης των ναυτικών αναμετρήσεων οδήγησε στην αντικατάσταση του θωρηκτού από το [[αεροπλανοφόρο]] ως κυρίαρχο τύπο πολεμικού τύπου, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην τελευταία κλάση θωρηκτών ανήκε το ''HMS Vanguard'', που καθελκύστηκε το [[1944]]. Μερικά θωρηκτά διατηρήθηκαν και κατά διαστήματα ανακλήθηκαν σε χρήση (μόνο) από τις [[ΗΠΑ]], κατά τη διάρκεια του [[Ψυχρός πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]] και μέχρι το [[2000]], αλλά και πάλι μόνο σε ρόλο υποστήριξης (συνήθως) [[απόβαση|αποβάσεων]] με ναυτικά πυρά.