Θεόκλητος Φαρμακίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την έλευση του ανήλικου Βασιλέα [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] χρησιμοποιήθηκε από τον αντιβασιλέα Μάουρερ ως βασικός σύμβουλός του σε εκκλησιαστικά ζητήματα. Με ενέργειες του Φαρμακίδη στις [[23 Ιουλίου]] [[1832]] εξεδόθη Βασιλικό Διάταγμα για την κήρυξη του αυτοκεφάλου της ελλαδικής εκκλησίας και την ανεξαρτησία της από το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Βασικό επιχείρημα του ήταν ότι δεν μπορούσε το ελεύθερο ελληνικό κράτος να εξαρτά την εκκλησιαστική του διοίκηση από έναν [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]] δέσμιο του Τούρκου Σουλτάνου. Οι συντηρητικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι, που ανήκαν στο "ρωσικό κόμμα" (το οποίο υποστήριζε το ενιαίο εκκλησιαστικό κέντρο, επί τη βάσει των πανσλαβιστικών σχεδίων της [[Ρωσία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]]){{πηγή}} εξεμάνησαν εναντίον του ασκώντας του εντονότατη πολεμική για πάνω από δύο δεκαετίες. Επικεφαλής αυτών των κύκλων υπήρξε ο κληρικός [[Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων]], έμμισθος σύμβουλος των Ρώσων και κύρια όργανά του η εφημερίδα "[[Αιών]]{{πηγή}}" και το περιοδικό "Ευαγγελική Σάλπιγξ".

 

 

Είχε την άποψη ότι η [[Αγία Γραφή]] έπρεπε να μεταγλωττιστεί στην απλοελληνική ώστε να γίνεται κατανοητή από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, θέση που του κόστισε νέα πολεμική από τους ίδιους συντηρητικούς κύκλους. Συνδέθηκε φιλικά με τον [[Ιωνάς Κιγκ|Ιωνά Κιγκ]]