Ταύρος Αττικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Abocanto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Abocanto (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 48:
== Ονομασία ==
 
Πρώτοι κάτοικοι του Ταύρου ήταν πρόσφυγες που ήρθαν στην περιοχή με την συμβολή του τότε πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, μέχρι το [[1934]] ήταν γειτονιά της Αθήνας τότε αποσπάστηκε σαν αυτόνομη κοινότητα με την ονομασία Νέα Σφαγεία, το [[1972]] τα Νέα Σφαγεία έγιναν δήμος και μετονομάστηκαν σε Ταύρο. Ο μύθος θέλει έναν ταύρο που ξέφυγε από τα παλαιά σφαγεία να τρέχει και να σταματά σε μια πλατεία όπου σκάβοντας στο χώμα βρίσκει μια θαμμένη εκκλησία και συγκεκριμένα την τοιχογραφία του Αγίου Ιωάννη (στην Οδό Ταύρου). Σε εκείνη την πλατεία δημιουργήθηκε η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη όπου υπάρχει και σήμερα και το μικρό εκκλησάκι, και από τότε η περιοχή ονομάζεται Ταύρος. Η ιστορία αυτή έχει τις ρίζες της στην παράδοση και δεν μπορεί ούτε και έχει αποδειχθεί.
 
Μία άλλη εκδοχή μάλλον η πιθανότερη θέλει να ονομάζεται η πόλις Ταύρος επειδή οι πρόσφυγες οι οποίοι την κατοίκησαν το [[1922]] προέρχονταν από την ευρύτερη περιοχή της [[Ταύρος (οροσειρά)|οροσειράς του Ταύρου]] στην [[Τουρκία]] και τις πόλεις [[Αττάλεια]], Αλλάγια κ.λπ.{{πηγή}}
 
 
==Ιστορία==
 
Στα αρχαία χρόνια η περιοχή του Ταύρου ήταν τμήμα του αχανούς Αθηναϊκού Δήμου του Ελαιώνα που επεκτείνετο από την [[Πάρνηθα]] μέχρι τον Φαληρικό Όρμο, ήταν αραιοκατοικημένος με κατοίκους που είχαν σαν κύρια ασχολία την καλλιέργεια της ελιάς από όπου πήρε το όνομα. Η καλλιέργεια της ελιάς συνεχίστηκε σε όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας πολλοί αγρότες τις αντικατέστησαν με αμπέλια και περιβόλια.
Πρώτοι κάτοικοι του νεώτερου οικισμού του Ταύρου ήταν πρόσφυγες που ήρθαν στην περιοχή με την συμβολή του τότε πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, μέχρι το [[1934]] ήταν γειτονιά της Αθήνας τότε αποσπάστηκε σαν αυτόνομη κοινότητα με την ονομασία Νέα Σφαγεία, το [[1972]] τα Νέα Σφαγεία έγιναν δήμος και μετονομάστηκαν σε Ταύρο.
Οι πρόσφυγες ανήγειραν στην συνοικία πλήθος από εκκλησίες και παρεκκλήσια όπως του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο της πόλης, εκεί μετέφεραν τεμάχια λειψάνων του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Νέστορα όπως επίσης την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη από την συνοικία των Δέρκων στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο ιερός ναός του Εσταυρωμένου βρίσκεται στο κέντρο επίσης λίγο βορειότερα από τις γραμμές του ΟΣΕ, ανεγέρθη το [[1960]] και γιορτάζει κάθε 14 Σεπτέμβρη στην εορτή του Τιμίου Σταυρού, εκείνη την ημερομηνία πραγματοποιούνται πανηγύρια γύρω από την περιοχή του ναού ο ναός του Εσταυρωμένου είναι γνωστός για τις πολλές φιλανθρωπικές του δραστηριότητες.
Οι νέοι κάτοικοι αντικατέστησαν τις ελιές και τους αμπελώνες με λαχανόκηπους, μετά την δεκαετία του [[1950]] λόγω της μεγάλης βιομηχανικής ανάπτυξης και την γειτνίαση με το Ρέντη και την Λαχαναγορά εξελίχθηκε ταχύτατα σε βιομηχανική περιοχή.
 
==Συγκοινωνιακός κόμβος==